Full Auto 2: Battlelines

“Doet u mij die zwarte Jeep maar”, zeg ik tegen de dealer. “Opties? Eh… ik heb graag de laser op de motorkap en een aantal mijnen in de kofferbak.” De dealer kijkt me scheef aan; “Ik zou voor de vlammenwerper gaan, meneer”. De beste man heeft gelijk, een vlammenwerper is natuurlijk veel effectiever.

Welkom bij Full Auto 2: Battlelines, het vervolg van een spel dat origineel op de Xbox 360 te vinden was. Dát spel werd gematigd positief ontvangen, maar kan deel twee zijn territorium uitbreiden op de PlayStation 3? Het concept is in ieder geval veelbelovend: verdedig jezelf in races en deathmatches en leg daarbij een stad in puin. Je scheurt met de snelste auto’s, voorzien van een hele range aan wapens. Alles kan stuk en snelheid is gegarandeerd!

Arcade, Career en Online

In het menu kan ik kiezen uit een arcade-, career- en online mode. In de arcademode kun je snel een auto en locatie kiezen, waarna je in een race of deathmatch jezelf kan bewijzen. De careermode is de meest uitgebreide van het spel, hier doe je je best om nieuwe auto’s en wapens te bemachtigen door tegenstanders uit te schakelen. Er zit een ‘verhaal’ in de careermode, maar dat kon me eigenlijk niet heel erg boeien. In basis zijn er een hoop vijanden in je stad neergestreken, die je snel moet uitroeien door ze af te maken met een tot de tanden toe bewapende bolide. Het verhaaltje is flinterdun, maar dat is natuurlijk ook niet zo erg in een spel als dit: het is meer gebruikt om de missies snel aan elkaar te praten.

Je begint met een simpele missie om eens een gevoel voor het spel te krijgen. De lichte besturing uit het eerste deel is gebleven en dat vraagt heel wat gewenning. De auto’s zijn wat lastig te besturen in het begin, aangezien er een hoog arcadegevoel bij komt kijken. Het gaat bloedhard, bochten maken gaat wat vreemd en de boost zorgt voor snelle actie. Na een tijdje had ik dit gelukkig aardig onder de knie.

Lastiger werd het toen ik tegenstanders moest gaan uitschakelen met mijn machinegeweer op de motorkap. De indeling van de besturing op mijn controller vond ik niet optimaal te noemen en dat had af en toe vervelende gevolgen. Gas geven doe je met R2, de rechter ‘trigger’, remmen met L2. Maar normaal remmen gebruik je eigenlijk niet, tenzij je weer achteruit wilt rijden. Om door bochten te komen is het effectiever om je handrem te gebruiken, maar deze zit op de voorkant van je controller, naast de knoppen voor je wapens en de functie ‘achteruit kijken’. De boost zit weer links op L1, waardoor je je nogal eens vergist in knoppen., zeker als je snel wisselt in het heetst van de strijd. De lay-out is aan te passen en met wat gewenning is het geen probleem meer, maar het had wat mij betreft logischer gekund.

De missies zijn uitdagend, soms ook best moeilijk. Er zijn telkens hoofddoelen, bijvoorbeeld het uitschakelen van een lokale ‘bad guy’ die een gedeelte van de stad onveilig maakt met zijn pick-up truck. Daarnaast zijn er altijd subdoelen, die soms bijna onhaalbaar lijken. Je mag dan bijvoorbeeld niet doodgaan in een deathmatch of de missie voltooien binnen een bepaalde tijd. De subdoelen moeten wel gehaald worden als je de bonussen van het spel wilt unlocken: er zijn nieuwe wapens, auto’s en kleurenschema’s te winnen.

Chaos

De algemene sfeer in het spel is chaos: pure chaos! Alles kan stuk, van hekjes tot complete gebouwen. Op zichzelf erg gaaf, want het geeft je erg veel vrijheid in de levels. Je zult niet snel stilstaan bij ieder bocht, zodat de vaart er lekker in blijft. Áls je stilstaat, is dat ook gelijk in je nadeel, want iedereen scheurt je dan voorbij. Doordat de missies –en dan in het bijzonder de subdoelen- af en toe erg pittig zijn moet je dezelfde missie soms wel behoorlijk vaak opnieuw doen. Dat kan gaan irriteren, aangezien je anders niet verder komt in het spel.

De graphics zijn goed te noemen, daar hoeven de makers (Pseudo Interactive) zich helemaal niet voor te schamen. Toch had het allemaal nog wel iets beter gemogen denk ik. Het lijkt meer een port van de Xbox 360, dan een echte nieuwe PS3 game. Dat de stad compleet te slopen is, maakt niet goed dat de levels heel erg op elkaar lijken. Als je een moeilijke missie hebt voltooid, kun je daarna soms een andere missie doen in dezelfde omgeving en dat stimuleert nou niet echt.

De online mode was voor mij een grote teleurstelling. Ten eerste zijn er maar weinig mensen tegelijkertijd online, zodat je spelkeuze wel héél erg beperkt is. Daarbij komt dat je soms time-outs hebt, of een enorme ‘lag’. Oneerlijke strijd is het gevolg: soms kon ik mensen kapot schieten, die nog niet eens het idee hadden dat ze aan het spel waren begonnen. Zelf was ik ook al eens dood voordat ik begon met rijden, heel frustrerend! Daarbij kun je ook niet chatten met anderen, wat het een afstandelijke game maakt. Ook voicechat is niet inbegrepen. Je kunt Full Auto 2 met 8 mensen tegelijk spelen op internet, maar ik heb zelf met maximaal drie mensen online gezeten, door gebrek aan interesse.

Je kunt alleen met de auto’s rijden die je al hebt unlocked in de singleplayer, waardoor er een heel scheve verhouding ontstaat. Mensen met veel ervaring in onverwoestbare trucks nemen het op tegen mensen die net komen kijken in een flutauto. Een grote misser, aangezien dit een grote troef van Battlelines had kunnen zijn. Gameplay is everything!

Dus…

Het zit wat mij betreft zo met Full Auto 2: het is een ‘net niet’-spel, wat echt heel erg jammer is. De basis is er écht en je kunt er ongetwijfeld veel lol mee hebben, maar er knaagt steeds dat gevoel: “Als ze dat nou net even wat anders hadden gedaan, was het wél leuk!”. De online mode zou natuurlijk hét spelelement moeten zijn, maar juist dat is mislukt. Heel erg jammer, want net als met deel één had het best een grote hit kunnen zijn. Concluderend is Full Auto 2: Battlelines een aardig spel, maar persoonlijk zou ik wachten tot de titel in de budgetbak ligt. “Haalt u die vlammenwerper er toch maar af, ik ga wel lopend naar huis”.