TrackMania: United

Trackmania is al sinds jaar en dag de essentiële vermakingsfactor om records te verbreken aan het uithollen en hoewel dit naar eentonigheid snakt, gaat het ontwikkelaar Nadeo nog steeds goed af. Wordt Trackmania: United opnieuw als zoete koek geslikt, of druipt het vloeibare nalatenschap van Nadeo’s koemelk er zo langzamerhand vanaf?

United is alweer de vierde telg uit de Trackmania-franchise en werd aangekondigd als een verzamelmap van de vorige delen met hier en daar enkele minuscule veranderingen. Althans, er werden wel tal van nieuwe features beloofd, maar Nadeo slaagt er in om maar weinig waar te maken op dit gebied. Bezitters van Trackmania: Sunrise hoeven dan ook zeker geen dijk van een game te verwachten, maar meer een ondersteunend tussendoortje die de verslaving van TM versterkt.

Maar laten we vooral niet overhaast raken en vrolijk bij het begin beginnen. Trackmania: United is nog steeds de gebruiksvriendelijke arcade racer met het realisme van een vliegende badeend. De game heeft het nooit echt nauw genomen met de natuurwetten en dat is weer goed zichtbaar dankzij de vele loopings, schansen en haarscherpe bochten die de ruggengraat vormen van vele knotsgekke tracks. Honderden circuits zijn versierd met nietszeggende valkuilen en pilaren die de rol van ontwijkobjecten op zich nemen. Het vestigen van een recordtijd is nog steeds het ultieme doel en door de alsmaar groeiende community zal dit vrijwel onmogelijk zijn, met als gevolg een levensduur tot in de eeuwigheid.

What’s the difference?

De coureur krijgt ook deze keer weer verlof op reiskosten van de zaak, dat te zien is aan de vele variërende omgevingen waarin je de zenuwenslopende tracks kan uittesten. De landschappen (Stadium, Island, Desert, Rally, Bay, Coast en Snow) leveren ieder een flinke portie tracks die onderverdeeld zijn in moeilijkheidsgraad. De decoratie heeft ook invloed op de racewagens die je kunt kiezen, maar veel zal je hier niet aan hebben. Veel wagens zijn namelijk uit de plaatselijke kloonfabriek gerold, want de onderlinge wagens van bijvoorbeeld de Desert-omgeving rijden hetzelfde, lijken hetzelfde en produceren zodoende ook nog eens hetzelfde geluid. Van de drie modi (Race, Puzzle en Platform) is vooral de eerste de meest interessante en kan gezien worden als een warming-up voor de multiplayer. Met Puzzle krijg je een start- en eindpunt aangewezen dat je zo snel mogelijk moet afleggen. Het punt hier is dat je van tevoren met bouwstenen deze track toegankelijk moet maken, voordat je een acceptabele tijd neer kan zetten. Platform is vrijwel hetzelfde als Race, maar richt zich meer op het ontwijken van objecten die op elke vierkante meter verspreid staan. Onnodig om te zeggen dat dit de nodige frustratie kan opwekken.

Is dit alles? Ja, dit is alles. De aandachtige lezer met enige kennis van de serie ziet dan ook gelijk dat Trackmania United nagenoeg weinig nieuws te bieden heeft. Nadeo is er grandioos in geslaagd om de drie delen samen te smelten tot een compleet nieuwe game, maar een snufje vernieuwing in de singleplayer had de game zeker niet misstaan. Alle opties zijn gewoon onder de kopieermachine gelegd, met als gevolg een singleplayer die als een identieke blauwdruk op de vorige delen lijkt. Wel moet gezegd worden dat deze singleplayer als voorheen onweerstaanbaar verslavend is en de onervaren spelers geheid vele uurtjes tegen het scherm gekluisterd zal houden. Nieuwkomers zullen dan ook zeker niks te klagen hebben.

Niet dat we veel aandacht gaan besteden aan de singleplayer, aangezien Trackmania United zich hoofdzakelijk leent voor de multiplayer. In een multiplayer-sessie krijg je een map voorgeschoteld waarin je op de officiële ladder kan stijgen door bij de besten te eindigen. Dit doe je uiteraard door de snelste tijd neer te zetten en de concurrentie achter je te laten. Je rijdt dwars door elkaar heen, dus last van kettingbotsen en ander van dit soort taferelen zul je niet tegenkomen. Je hebt overal de mogelijkheid om te respawnen, maar maak je één botsing, dan kan je het vaak alweer vergeten om een podiumplaats binnen te slepen. Hetzelfde geldt voor de rankings die nog altijd beheerst wordt door die-hard fans waarbij het arcade racen duidelijk in de vingers zit.

Van Afrika tot in Amerika

Met de komst van het Maniazone-verdelingssysteem gaat het heel wat makkelijker om een klimmetje in de rankings te maken. Niet alleen is het mogelijk om te kijken hoeveel landgenoten je uit de sloffen hebt gereden, ook kun je de statistieken vergelijken met anderen uit je provincie of eigen vriendengroep. De rankings baseren zich zowel op gereden tijden als het aantal verdiende coppers, het geldmiddel waarmee je nieuwe tracks, auto’s, filmpjes en skins kunt vergaren. Officiële tijden kunnen alleen gereden worden na een bepaalde hoeveelheid coppers te hebben afgestaan, zodat het vereist is om de betreffende track binnenstebuiten te kennen, voordat je een plaatsje in de rankings kunt veroveren. Deze coppers kun je verdienen door medailles te halen en strakke tijden neer te zetten op bepaalde tracks.

De Maniazones verbeteren tevens de communicatie tussen land- en provinciegenoten met fora die in-game te bezichtigen zijn in het hoofdmenu. Alles kan direct in het spel besproken worden en hierdoor blijft alles zeer overzichtelijk. Ook het uitwisselen van eigen creaties, zoals tracks en racewagens, is aanzienlijk verbeterd en gebeurt zonder het nodige switchen naar Windows. Dit is mogelijk in het hoofdmenu en dat betekent snel en eenvoudig downloaden naar wens tegen een bepaald bedrag aan coppers. Mede door de bijgeleverde editor, die eenvoudig te bedienen is, komen er elke dag weer tientallen tracks bij, waardoor er nagenoeg geen einde komt aan de aanspoelende tracks.

Voorbeeldige editor

De editor van Trackmania United kunnen we natuurlijk ook niet vergeten te vermelden. De gebruiksvriendelijke toolset is weliswaar opnieuw een lust voor elke creatieve geest en is iets waar andere games nog een puntje aan kunnen zuigen. Er is dan ook vrijwel niks aan de editor aangepast, aangezien dit een van de sterkere punten van de vorige delen was. Nieuwe tracks zijn eenvoudig in elkaar te flansen en ook het uploaden gaat van een leien dakje via de manialinks. Racewagens kunnen eveneens een extreme make over ondergaan, maar dit heeft puur invloed op het uiterlijk van je wagen. Je creaties kunnen op de exchange worden gezet, waarna anderen de mogelijkheid hebben om deze te downloaden tegen een aantal coppers. Wanneer je dus iets origineels weet te creëren, kan je een flink fortuin vergaren en door deze aantrekkingskracht worden er elke dag wel aantrekkelijke creaties op de exchange gedumpt.

Uitvoering in pixels en decibellen

Ook in grafisch opzicht moest ik mijn ogen flink fijnknijpen om enige verbetering te bespeuren. Het ziet er allemaal zeer kleurig en sfeervol uit, maar eye candy is anders. Niet dat je er veel van merkt wanneer je met 500 km/u over het asfalt vliegt, maar iets meer detail had zeker niet misstaan. Precies hiermee in weerga klinken de geluiden die de racewagens produceren; aardig, maar niet meer dan dat. Er zijn weinig realistische paardenkrachten te horen, maar dat zullen we door de vingers zien met de speelse, niet gelicenseerde automobielen. Wel is de vreselijk irritante sound die tijdens het hoofdmenu uit de speaker wordt gespuugd zo hersenslopend, dat het geen overbodige luxe is een paar aspirines bij de hand te hebben. Dit deuntje is na een halve minuut al zo eentonig en monotoon dat je Nadeo al snel dankbaar bent dat je deze sentimentele herrie kan uitschakelen. Maar ach, de uitvoering in pixels en decibellen is over het algemeen ruim in orde en dus zullen we de game niet te streng afrekenen op deze details.

Wat we overhouden…

Kortom, ook in dit deel is er weer genoeg gekkigheid en frustratie te beleven. Opvallend is hoe Trackmania er toch keer op keer in slaagt om het doorzettingsvermogen los te peuteren om nieuwe records te vestigen. Het ‘nog-één-poging-en-dan-echt-stoppen’-fenomeen komt dan ook volledig tot zijn recht. Dit gaat echter wel gepaard met een keerzijde voor de fans, die weinig nieuws krijgen voorgeschoteld. Een overblijvend déjà-vu gevoel zal dan ook een tegenstrijdend argument zijn om opnieuw veertig euro voor deze game neer te tellen, aangezien dit eigenlijk voor een vrijgevige ontwikkelaar een mod had kunnen zijn. Enkel de communicatie tussen spelers verbeteren vergt toch wel een lagere prijs. Zeker nadat ik door een document, geleverd bij het reviewexemplaar, werd overweldigd met kreten als ‘tal van nieuwe features en ongelofelijke innovaties’, was de teleurstelling na het spelen groot. Desalniettemin blijft Trackmania United een unieke, verslavende arcade racer die zeker voor de nieuwkomers in de reeks en liefhebbers van het genre een must is!