Mario Slam Basketball

Ik krijg steeds meer bewondering voor Mario. Als je niet beter zou weten zou je denken dat dit kleine dikke mannetje slechts kan figureren in wat suffe spelletjes, maar uiteraard is niets minder waar. Alfa-man Sam Fischer kan nog een puntje zuigen aan de prestaties van dit immer in het rood geklede hyperactieve ventje want veelzijdig als hij is, maakt hij nu carriere als basketballer. Op de DS wel te verstaan. Is dit een geslaagde carrieremove of valt Mario nu eens door de (spreekwoordelijke) mand. Ik dacht het niet…

Mushroom Dunk

Persoonlijk heb ik nooit het genoegen van het maken van een echte dunk mogen ervaren. Ja, op school lieten we de basket wel effe tot op aanvaardbaar niveau zakken natuurlijk om je in ieder geval maar eventjes Michael Jordan te voelen (blond, blank en één meter vijftig, anyone…), maar van het echte werk is het nooit gekomen. Gelukkig bestaat er zoiets als sport-games in de categorieën realistisch en niet-realistisch en tot die laatste behoort Mario Slam Basketball, ontwikkeld door Square-Enix. Square-Enix?? Toch niet de Square-Enix van Final Fantasy?? Jep, deze ontwikkelaar waagt zich tegenwoordig ook aan basketballgames op Nintendo’s dubbelscherm en doet dat ook nog eens helemaal niet slecht.

Sterker nog, Mario Slam Basketball mag gerust een van de mooiste games op de DS genoemd worden. Grafisch dan, want er zijn heus nog wel wat foutjes, en irritante eigenschappen in de gameplay te noemen. Daarover later meer. Mario Slam Basketball, in andere delen van de wereld Mario Hoops 3-on-3 geheten, draait uiteraard om het spelletje basketball en ik vermeld er dan ook maar meteen bij dat dat dan ook weer niet te serieus genomen moet worden. Gamers die een serieuze pot basketball willen spelen, verwijs ik dan ook meteen maar door naar een NBA-game of iets dergelijks want die hebben bij Mario niets te zoeken. Of je moet willen ballen op je handheld, want dan zit je bij deze game helemaal goed.

Drie tegen drie

De overeenkomsten tussen basketballen en basketballen in Mario Slam Basketball is dat het waarschijnlijk alletwee leuk is om te doen, je beiden met een basketbal speelt, de bal in een basket moet, dat je dribbelt en oh ja, ook dat het erg vermoeiend is. Verder zijn er niet zo veel overeenkomsten want een team bestaat uit drie spelers, de puntentelling is op zijn zachtst gezegd nogal explosief (want van een driepunter heeft Mario nog nooit gehoord), en verder heb ik good old Rick Smits nog niet kunnen betrappen op het verzamelen van muntjes, in ieder geval niet binnen de lijnen van het basketballveld, in tegenstelling tot Mario of een van de andere characters die je kunt kiezen. Deze characters variëren van Peach tot Bowser, van Daisy tot Luigi en Wario en van Donkey Kong tot Yoshi, dus keuze genoeg.

Als je het spel start kun je kiezen voor een aantal opties. Het handigste is het om eerst een aantal vaardigheden te gaan oefenen voordat je je aan een wedstrijd waagt of blind een tournooi in duikt, want de besturing is niet heel erg eenvoudig. Het werkt wél goed, maar het vergt gewoon even wat oefening. Alle moves en schoten, het dribbelen en het maken van speciale worpen gebeuren met de stylus. Stylus-haters kunnen ook alles met de knoppen doen maar dan beleef je weinig plezier aan dit spel is mijn ervaring. De camera hangt schuin boven het veld in de lengterichting en beweegt goed met Mario mee die je met de vierpuntdruktoets bestuurt. Deze besturing is feitelijk de enige die je met knoppen hoeft te doen want alles is met de stylus uitvoerbaar. Tikken op het onderste scherm betekent dribbelen, iets wat belangrijk is als je op een vierkantje in het veld terecht komt met een vraagteken er in. En dribbelen in dit vierkantje betekent muntjes! Deze muntjes (enkele gele en rode tienpunters) worden meteen omgezet in je score bij het scoren met de bal. Zo kan het dus voorkomen dat je bijvoorbeeld ineens zestig punten bijgeschreven krijgt op je scorekaart. De plek vanwaar je scoort is dan wel weer interessant omdat de twee- en driepuntenzone in Mario Slam Basketball respectievelijk twintig en dertig punten waard zijn plús de verzamelde muntjes. Het gaat dus ongemerkt hard met je score. Loop je gewoon over een geel vlak met vraagteken heen zonder te dribbelen, dan springt er een voorwerp tevoorschijn en geheel in Mario-stijl zijn dit schildjes, rode bommen, paddenstoelen of sterren. Natuurlijk kun je hiermee je tegenstander dwars zitten en omver kegelen. Helaas is ook het blauwe schild van de partij dat je behoorlijk dwars kan zitten, ook al ben jij aan de winnende hand.

Besturing en Special Shots

De besturing van Mario of een ander character gaat dus erg soepel maar ook het schieten op de basket, het overspelen, het stelen van de bal en het springen om zo een schot van de tegenpartij te blokken gaat na enige oefening dus erg makkelijk. Alle moves moet je uitvoeren door op het juiste moment (en gericht naar de basket of tegenstander, afhankelijk van wat je wilt doen) met de stylus een veegbeweging op het touchscreen te maken. Een bal naar de tegenstander passen doe je door de stylus van links naar rechts of schuin in de richting van deze teamgenoot te bewegen. Een schot op doel doe je door één stylusbeweging naar boven en de bal afpakken van een tegenstander is geen probleem door een subtiele, juist getimede veeg naar de onderzijde van het scherm. Bij een doelpoging in de buurt van de basket loont het ook nog de moeite om deze beweging nog een keer te herhalen om vervolgens met een coole dunk de bal in de ring te rammen.

Het meest spectaculaire onderdeel van deze game is wel het Special Shot. Ieder character heeft er een en kunnen deze naar believen inzetten, hoewel dat niet altijd even eenvoudig is want het mag dan wel Nintendo-basketball zijn, de wedstrijdjes gaan er soms best snel en heftig aan toe. Laat staan dat je dan tijd hebt om een Special Shot te maken door middel van het aantippen van bijvoorbeeld vijf punten in een grote letter W op het touchscreen in het geval van Wario’s Special Shot. In sommige gevallen dient deze stylus tik-sessie ook nog eens twee keer achter elkaar te worden voltooid voordat je character los gaat met zijn speciale move. Sta dus niet gek te kijken dat jij nog aan het warmdraaien bent voor dat ene übershot als de tegenstander al weer saltomakend in de lucht hangt voor dat bekende witte bord met die oranje ring er voor.

Over het algemeen is Mario Slam Basketball dus niet echt heel moeilijk te noemen. Voor een groot gedeelte is dit afhankelijk van jouw eigen kwaliteiten want van de tegenstand moet je je niet heel erg veel voorstellen tenzij je tegen het einde van het spel bent aanbeland. Dan heeft de tegenpartij kennelijk opeens het licht gezien want aan de bal komen of blijven wordt dan opeens een heel ander verhaal. Je eigen teamgenoten stellen zich dan wel weer zeer tactisch op zodat het overspelen van de bal (en ik moet eigenlijk zeggen ‘ballen‘, want je speelt er steeds meer vrij zodat je niet alleen aan dat oranje ding vast zit) lekker makkelijk gaat. Verder ondernemen je teamleden niet heel erg veel en blinken ze ook niet uit in het nemen van initiatieven maar dat zou het ook maar onoverzichtelijk maken in de toch al chaotisch ogende speelvelden.

Conclusie

Mario Slam Basketball is geen heel ingewikkelde game maar een spel dat puur is gemaakt voor het plezier wat je er aan kunt beleven. De besturing is even wennen maar werkt prima en geeft je bijvoorbeeld ook echt het gevoel dat je een bal naar je tegenstander hebt gepassed. Mario Slam Basketball ziet er erg gelikt uit en liefhebbers van de bekende Mario-deuntjes en riedeltjes kunnen ook weer hun hart ophalen. Een gemis is het ontbreken van een online-optie (als goedmakertje kun je wel lokaal draadloos tegen elkaar spelen maar dit vereist wel ieder een eigen gamecard, behalve bij de twee minigames Coin Hunter en Dribble Race) maar er blijft in deze game zat te doen en te genieten. Mario Slam Basketball is dus wat mij betreft een aanradertje, ook omdat het weer eens wat anders is op de Nintendo handheld en wordt daarom beloond met een dikke 8.