Agatha Christie: Murder on the Orient Express

Games die gebaseerd zijn op literatuur zijn meestal niet de besten. Vaak worden ze gemaakt met een beperkt budget, waardoor ze eigenlijk gedoemd zijn om geen hoog cijfer te kunnen halen. Detectiveschrijfster Agatha Christie brengt één van haar boeken naar de digitale wereld: Agatha Christie: Murder on the Orient Express. Is de game net zo meeslepend als het boek?

Reisleider

In 1934 bracht detectiveschrijfster Agatha Christie haar meesterwerk uit: Murder on the Orient Express. Door vele critici benoemd tot beste detectiveboek van de twintigste eeuw, en niet zonder reden. Christie wist een mysterieus verhaal neer te zetten, dat de lezer tot het puntje van zijn stoel weet te brengen. Ze weet elk persoon op deze fameuze trein een motief te geven om de moord gepleegd te hebben, ondanks dat al deze personen een sterk alibi hebben. Hercule Poirot, een fictieve Belgische detective, speelt de hoofdrol in veel verhalen van Christie, zo ook in deze. Aan hem dus de taak de Moord van de Orient Express op te lossen.

Ik startte dus ook op met het verhaal in mijn achterhoofd, met als gedachte dat ik in de huid zou stappen van meneer Poirot. Ontwikkelaar AWE Games geeft echter een eigen twist aan het verhaal, al zij het een kleine. De gamer neemt namelijk de persoonlijkheid aan van Antoinette Marceau, de reisbegeleidster van de Istanbul Train Company. Voordat de trein ondersneeuwt ontmoet je deze beroemde detective Poirot echter nog wel: hij leert je de fijne kneepjes van het detective-vak. Toeval of niet, de trein komt in de sneeuw vast te zitten en Poirot is gewond geraakt tijdens een lawine. Aan jou de taak om de zojuist gepleegde moord op te lossen.

Word onderdeel van het mysterie

Jij neemt dus de rol aan van Antoinette Marceau, een lange blonde vrouw die al enig ervaring heeft in haar vak van reisbegeleidster. Voordat de trein vast komt te zitten krijg je de kans om de reizigers te leren kennen. Enkelen leer je op het station kennen, die je dus in de trein over kan slaan. Elke reiziger heeft duidelijk een eigen vorm, zowel uiterlijk als innerlijk. De karakters verschillen onderling sterk van elkaar, waardoor een notitieblokje handig van pas kan komen bij het leren kennen van de personages. De voice-acting is redelijk tot goed gedaan, waardoor je niet terugdeinst voor lange gesprekken om dieper in te gaan op de levens van de reizigers. Helaas zijn de accenten van de personages af en toe tè overdreven ingesproken, wat resulteert in een onnatuurlijke uitspraak. Gelukkig is dit niet altijd het geval en heb ik me dan ook lekker verdiept in de karakters vóór het moment suprême plaatsvond: de lawine.

Voordat een personage zijn diepste geheimen en zijn hele leven bekend maakt, dien je zijn/haar vertrouwen te winnen. Vind een paraplu, zorg voor een ansichtkaartje of een oplossing voor een probleem en je hebt het vertrouwen gewonnen van die persoon: je komt dus weer iets meer te weten. De trein heeft een vijftal wagons met elk zijn eigen kenmerk. Je kunt je oor op de deur leggen en zo gesprekken afluisteren in de slaapwagon, een hapje eten in de keuken en zo handelingen van personages volgen óf je kunt ervoor kiezen om naar de eetwagon te gaan en zo mensen face to face ondervragen. Aan jou de keus het mysterie op te lossen, en deze vrijheid werkt best lekker. Er is een soort ‘fast-travel’ mogelijkheid: bovenin het scherm zie je een tekening van de trein. Klik je op een wagon, dan wordt je daarnaar toe verplaatst. Erg lekker, aangezien het (te) trage tempo van de game dan een flinke boost krijgt.

Traag, trager, Murder on the Orient Express

Zoals ik hierboven al enigzins verklapt heb: het tempo van de game ligt veel te laag. Voor Point & Click adventures heb je geduld en tijd nodig, iets waar ik beiden persoonlijk zat van heb. Ik heb me namelijk prima vermaakt met Keepsake, een game van hetzelfde genre maar die het tempo wél goed hoog houdt. Helaas heeft AWE Games hier te weinig mee gedaan, want slaapverwekkend is MotOE zeker te noemen. Het verhaal zit zo leuk in elkaar, het plot is uitstekend en het geluid is ook ruim voldoende. Waarom er echter voor zo’n tempo is gekozen, is me een raadsel.

Naast deze belabberde snelheid zijn de graphics ook niet je van het. In de cutscènes druipt de kwaliteit er van af, en dat is niet positief bedoeld. Op zulke momenten voel je als doorgewinterd gamer aan dat dit een low-budget-game is, en dat is erg jammer. Zeker omdat de sfeer in de trein lekker mysterieus is, iets dat knap is neergezet. Doordat je vaak van die ‘deze-game-móét-wel-van-een-laag-budget-gemaakt-zijn’-momenten hebt, gaat de verslavingsfactor flink omlaag. Nadat je een tweetal uur gespeeld hebt is het alweer tijd om de game af te sluiten, om de volgende dag het weer met frisse moed te proberen. De verslavingsfactor en het tempo van de game zijn dus de absolute minpunten.

De game of het boek?

De vraag die op komt zetten na het lezen van deze review is waarschijnlijk: “Wat is nou beter, de game of het boek?”. Ondanks de sfeer die AWE Games heeft neer weten te zetten in de game is het geen product om over naar huis te schrijven. Voor de fans van de legendarische schrijfster Agatha Christie is het fantastisch om dit verhaal, naast de film en het boek, te kunnen (her)beleven en zij zullen dan ook niet lang twijfelen als ze deze game in een donker hoekje in de gamesshop zien staan. Voor de gamers die niet bekend zijn met Point & Click adventures is dit geen aangename kennismaking met het genre, en daar wil ik het dan maar bij laten.