De makers van de speciale Zboard gaming toetsenborden komen nu met een losse keypad. Rijden ze zich daarmee in hun eigen wielen of kunnen ze nog wat extra gamers bij de concurrentie wegpikken?
De concurrentie
Ik game al een behoorlijke tijd met volle tevredenheid met Belkin’s Nostromo n52 SpeedPad. Waarom? Omdat ik hem voor gaming op een iets betere plek op mijn bureau kwijt kan dan mijn gewone toetsenbord en omdat ik veel meer met mijn duim kan doen dan met het toetsenbord: in plaats van slechts springen zitten er zes knoppen op de n52 die exclusief door de duim worden bediend en het voordeel daarvan merk ik zeker tijdens het gamen.
Toch sta ik altijd op en voor vergelijkbare producten. Tevens kom ik heel af en toe nog wel eens een toets te kort op de n52, wat ik dan weer oplos door even snel de juiste toets op mijn reguliere toetsenbord in te drukken. Kan dat niet anders?
Zboard
Ideazon komt nu met de Fang Gamepad. Ideazon is geen onbekende in de wereld van toetsenbordinvoer voor gamers: het bedrijf is vooral bekend van de Zboard. Even snel voor de duidelijkheid: een Zboard bestaat uit twee delen: een toetsenbordbasis zonder toetsen en een keyset; de echte toetsen. De keyset gaat in de basis en dan heb je een compleet toetsenbord. Er zijn verschillende keysets, waarvan een aantal speciaal voor bepaalde games is gemaakt. Wat is het nut? Een keyset hoeft geen traditionele toetsen te hebben, maar kan speciaal voor bepaalde games, voornamelijk 3D-games zoals First Person Shooters, toetsen met een bijzonder vorm hebben en/of een prettige locatie binnen de grenzen van de basis. Een Zboard kan op het ene moment voor gewoon typen gebruikt worden (met de normale keyset) en op het andere moment een speciale controller voor Call of Duty zijn, compleet met CoD-opdruk.
Plankje
Vergeet het bovengenoemde concept voor de verdere duur van deze review maar, want de Fang Gamepad is dat niet. De Fang is gespecialiseerd minitoetsenbordje, dat in dezelfde hoek als de n52 van Belkin thuishoort, al zou je dat niet zeggen als je het apparaatje uit de verpakking haalt. Het lijkt meer op een soort grijs/zwart plankje met rode accenten dat lijkt op een abstracte hand, met daarop een heleboel toetsen. Het lijkt erop dat de Fang meer ontworpen is voor praktische doeleinden dan voor de looks en aangezien je tijdens het gamen naar je monitor hoort te kijken en niet de hele tijd naar je controller, ga ik dat zeker niet tegen hem gebruiken.
De bovenkant van de Fang is, in vergelijking met vergelijkbare controllers, zo ongeveer bezaaid met toetsen. Er eentje tekort komen wordt wel heel erg lastig. De indeling van de toetsen geeft wel gelijk weg dat de Fang vooral voor 3D-actiegames zoals First Person Shooters is gemaakt. Zo zijn de bewegingstoetsen (gelabeld WASD, Q en E) speciaal gevormd en de opdrukken op andere toetsen zijn onder andere ‘Crouch’ en ‘Quick Save’.
Aan beide zijkanten van de Fang zijn ook twee toetsen aangebracht, die met de pink en duim te bedienen zijn. Het geheel is verder ook nog symmetrisch uitgevoerd en daardoor ook door linkshandige gamers te gebruiken, iets wat welhaast uniek is in deze tak van invoerapparatuur. Mogelijk is het apparaat daardoor ook de platte plank met toetsen die het is en is daarom een zogenaamd ergonomische vorm zoals die van de bijvoorbeeld de n52 niet gebruikt. Ik zal hier echter niet de mogelijke voor- en nadelen qua ergonomie noemen, aangezien je daarvoor een deskundige moet zijn en dat ben ik helaas niet.
De eerste aanraking
Wat ik wel weet, is hoe ik de Fang zelf ervaar. De eerste aanraking is wat onwennig: ik mis de verhoogde pols/handpalmsteun van de n52 en moet mijn pols op de tafel achter de Fang leggen voor normaal gebruik. Ondanks dat de Fang groter is dan mijn hand en er genoeg toetsen aan de bovenkant zitten, zitten de belangrijkste toetsen namelijk relatief laag. Mijn pols op tafel leggen vind ik niet echt fijn, aangezien ik al jarenlang toetsenborden gebruik die van polssteunen zijn voorzien, waarbij ik de tafel nooit raak. Een iets gewijzigde layout had dat bij de Fang ook onnodig gemaakt.
De toetsen van de Fang – en dan met name die bewegingstoetsen – zijn vrij laag uitgevoerd. De toetsen van de (gaan we weer…) n52 zijn wat hoger en ik vind dat persoonlijk wat prettiger. Aan de andere kant valt te beargumenteren dat je met lage toetsen veel sneller kunt reageren. Van een echt voor- of nadeel valt dus niets te zeggen.
Wat ik wel als nadeel ervaar, is dat een groot aantal toetsen eigenlijk niet binnen vingerbereik ligt en ik allerlei handacrobatische toeren moet uithalen om ze in te drukken, vooral als ik tegelijkertijd beweeg. Nou houd ik nogal van een hard-core FPS-game met veel actie en snelheid op z’n tijd en dan is dat echt een nadeel. De ligging van de toetsen is ook nog eens niet voor de hand liggend (hihi, woordgrapje!) als je blind kunt typen, waardoor het vooral in het begin nogal eens nodig is om op de Fang te kijken in plaats van op het beeldscherm en dat is zeker niet handig…
Als laatste wil ik nog even aandacht besteden aan de multimediatoetsen: net als de meeste gewone toetsenborden tegenwoordig is de Fang aan de bovenzijde voorzien van een aantal toetsen waarmee mediaspelers te besturen zijn. Juist omdat de meeste toetsenborden al van dit soort toetsen zijn voorzien en de Fang zeker geen complete vervanging voor het toetsenbord op je bureau is, valt het nut ervan nog te bezien, maar het is aan de andere kant wel een leuk extraatje.
Software
De installatie van de Fang is vrij eenvoudig: ZEngine software downloaden of van CD installeren, USB-plug van Fang in de PC en je bent klaar. Uiteraard heb je vanaf dat moment een extra icoon in je system tray (naast de klok), waarmee je toegang hebt tot de ZEngine software. Een klein nadeel van deze software is dat ze iedere keer dat ze wordt opgestart op het Internet gaat kijken voor updates.
Als de software is gestart, valt gelijk het enorme aantal voorgedefinieerde profielen op: voor een erg groot aantal recente games – in de genres FPS, 3D actie en 3D RPG althans – is een profiel aangemaakt. Dat is prettig, want dat scheelt programmeren.
En daar gaat het bij de Fang eigenlijk helemaal mis: het programmeren. Dat is namelijk niet mogelijk. Je bent dus afhankelijk van de profielen die Ideazon maakt en anders ben je aangewezen op het ‘Default’-profiel, dat zo gemaakt is, dat het met de bestickering van de Fang overeenkomt. Wil je de toetsen iets anders hebben, dan moet je de toetsen in de games die je speelt herprogrammeren, zo stelt de handleiding en daar ben ik het gewoonweg niet mee eens. Ik wil gewoon zelf een profiel kunnen maken of aanpassen!
Een ander punt van aandacht bij de software is dat er geen autolaadfunctie voor de profielen aanwezig is, dat automatisch een bepaald profiel laadt, zodra een bepaalde game gestart wordt. Je moet dus handmatig het juiste profiel kiezen, voordat je een game start. Geen groot probleem, al is het soms vervelend om er pas ingame achter te komen dat je nog een profiel moet laden.
Gamen
En dan is het tijd om te gamen. Zoals altijd beoordeel ik een invoerapparaat zoals de Fang als volgt: wat ik nu speel moet goed werken. Op het moment speel ik Conflict: Global Storm en Prey.
Voor Global Storm komt de Fang zeker niet te vroeg: het aantal toetsen op de n52 is nauwelijks toereikend. De Fang is het tegenovergestelde: het bijbehorende profiel, dat dus aanwezig is in de ZEngine-software, heeft zelfs lege plekken, zoveel toetsen zitten erop!
Het gamen begint wat onwennig vanwege de al genoemde plaatsing van mijn pols, maar al snel merk ik daar eigenlijk niets meer van. Ook valt het dan niet eens meer op dat de toetsen wat lager zijn dan ik gewend ben. Het is echter de plaatsing van de toetsen die mij af en toe doet terug verlangen naar de n52 of mijn normale toetsenbord. Van de zes grote toetsen onder de bewegingstoetsen zijn er bijvoorbeeld maar twee echt lekker bereikbaar en voor vrijwel alle toetsen boven de bewegingstoetsen moet ik mijn hand optillen. Ik heb nou niet bepaald grote handen, maar op bijvoorbeeld mijn gewone toetsenbord heb ik daar vrijwel geen last van. De indeling van de toetsen blijkt verder ook niet echt intuïtief: het is niet te vergelijken met een toetsenbord en dus is het wennen aan de plaatsing van de toetsen. Dus: bedenken wat ik wil doen, kijken welke toets ik daarvoor nodig heb en waar die zit en dan pas werkelijk de toets indrukken.
Het vervelendst is nog de toetsenindeling die het profiel voorschrijft: één van de toetsen werkt niet (geen defect, maar foute instelling in het profiel) en de toets voor het in- en uitschakelen van nachtzicht zit heel ver rechtsboven, in plaats van rechtsonder, waar die op het toetsenbord zit (de ‘V’-toets). Tja, ik kan dan wel de in-game controls gaan wijzigen, maar als de remmen van je nieuwe fiets niet lekker werken dan pik je toch ook niet dat de fietsenmaker zegt: “dan knijp je maar wat harder”? Zo ervaar ik het gemis van het kunnen programmeren van de toetsen in de software.
Prey heeft heel wat minder toetsen nodig en met die game op mijn scherm heb ik ook weinig aan te merken op de Fang. Ik mis wel de vierpuntsdruktoets van de n52 een beetje, want bukken en springen met dezelfde duim vind ik gewoon prettig. Eigenlijk presteert de Fang uiteindelijk hier niet beter dan een gewoon toetsenbord, wat het nut van het apparaat dan ook erg twijfelachtig maakt.
Conclusie
Het grootste voordeel van de Fang is het symmetrische ontwerp: linkshandige gamers krijgen nu ook eindelijk eens een kans. Daar staat een in ieder geval voor mij slechte plaatsing van toetsen, een wat onprettige ligging op het bureau en starre software tegenover.
Kortom: ik vind de Fang geen succes en ik raad eenieder van jullie die het apparaat overweegt om het eerst ergens uit te proberen. Gewoon even je vingers erop leggen en kijken of hij lekker aanvoelt. Bedenk je dan ook dat je in feite afhankelijk bent van de fabrikant voor profielen.
Wat ikzelf zou doen? Ikzelf houd het in ieder geval bij mijn n52, maar als ik die nog niet zou hebben, dan zou ik in plaats van de Fang de n52 tegenover de Zboard leggen of wellicht het, samen met de Fang aangekondigde, Merc-toetsenbord van Ideazon vergelijken en daaruit een keuze maken.
