Hardtop van je Ferrari af, zonnebril op, glimlach tot je oren, je arm steunend op de portier en fluitende de bochten door. En natuurlijk een chickie er bij. Dat is waar Outrun voor stond en staat. In 1986 kwam het origineel uit en nu, 20 jaar later, brengt Sega ons een remake van Outrun 2, met nog altijd hetzelfde concept. Niet het uitremmen van de tegenstander brengt het verschil, maar het driften om maar niet te hoeven remmen in diezelfde bochten.
Driften
Het racen is net als vroeger dood- en doodeenvoudig gebleven. Remmen voor bochten is er niet bij, want dan verlies je. Een klein tikje op de rem, even het gas loslaten en sturen doet de auto schuiven. Via het doseren met het gaspedaal laat je de achterkant van je Ferrari met de richting van de bocht mee versnellen. Gevolg in het echt: blikschade. Gevolg in Outrun 2006: geen snelheid verliezen en driftende je tegenstander passeren! En het gaat al zo met een rotgang in die Ferrari’s. In Outrun 2006 zitten namelijk twaalf gelicenseerde Ferrari’s, waaronder klassiekers als de F50, de 250 en de 288 GTO’s, maar bovenal de fantastische Testarossa. Met types als de 360 Spyder, F430 en de Enzo, komt ook de nieuwere generatie trappelende paarden aan haar trekken in Outrun 2006. De echte Ferrari-fan zal waarschijnlijk de arcade gameplay in combinatie met hun afgoden maar niks vinden, wíj vinden het er alleen maar leuker op worden.
En als je dan zo’n rood (want dat is natuurlijk dé Ferrari-kleur) racemonster onder je kont krijgt, gaat het ook echt hard. Met dik 300 kilometer per uur driftend in de bochten (nogmaals: arcade) een tegenstander inhalen, ís gaaf. Van de meeste circuits zijn de scherpe kantjes afgeslepen, zodat je niet abrupt stil staat. Althans, in de makkelijkere circuits. Als je dan bijvoorbeeld een wissel verkeerd pakt, vlieg je door de lucht, maar kom je uiteraard weer goed met de neus naar voren en met vier banden op het asfalt terecht. Echt fout zitten bij een bocht zit er ook niet in, dan word je namelijk automatisch weer terug op de goede lijn geleid.
Oude school
Winnen doe je dus door zo weinig mogelijk te remmen en de zijkanten (vangrail) te raken. Outrun 2006 gaat hard en heeft in de meeste gevallen meer dan voldoende frames om dit gelikt weer te geven. Echter, bij computergestuurde opponenten welke tevens driften, dropt de framerate. Met meerdere auto’s voor je kan dit zelfs storend schokkerig worden, met als gevolg een lastige bocht.
Dat de game haar oude roots probeert te behouden, is overduidelijk. Terecht ook, want de versie zoals die in de arcade hallen stond, is een van de beste en leukste racegames ooit gemaakt en het zou een schande zijn als Outrun de lijn niet zou vervolgen. Een nieuwe aanpak zou gewoon niet werken. Daarom is het menu, het geluid, de graphics, de auto’s en alle poeha eromheen volledig in de oude style gebleven, met een frisse tint. Duidelijkste voorbeeld hiervan is ongetwijfeld de geremixed soundtrack, waar ik als audiogek van smul. De bekende deuntjes zoals ‘Splash Wave’, ‘Magical Sound Shower’ en het in ’89 gewaagde ‘Rush a Difficulty’ zijn namelijk geremixt in een nieuwe eigentijdse stijl, maar nog altijd met de herkenbare melodietjes. Daarnaast zijn er ook instrumental, guitar en euro mixjes toegevoegd van diezelfde nummers. Je moet tegen de enigszins zenuwachtige melodietjes kunnen, maar ken je ze nog uit het spel uit 1986 of 1989, dan zul je hier ongetwijfeld een traantje wegpinken. Softie. 
Outrun 2 en Outrun 2006 Coast to Coast zijn bloedverwanten, maar geen kloons. Het grootste verschil zit hem in de extra races en auto’s, maar ook in de multiplayer. Nu kun je namelijk online met zes mensen tegelijk racen. De PSP versie beschikt over een wi-fi multiplayer optie, met zowel versus als co-op play. Daar komt nog eens bij dat wanneer je beschikt over een Playstation2-versie, je content over en weer kunt laden.
Conclusie
Al met al is Outrun 2006 Coast to Coast een bijzondere titel. Niet vaak hebben we dat zulke kenmerkende arcade titels nog gewaardeerd worden. Outrun 2006 heeft dat, ondanks enkele minpunten, wel. Goed, af en toe een framedrop en de redelijk voorspelbare AI zien we door de vingers. Outrun 2006 wordt tevens in het midden de game opeens pittig. De moeilijkheidsgraad lijkt dan misschien wat uit balans, maar aan de andere kant liggen uitdagingen bij dingen die niet lukken.
De vele spelmodi (meestal veroorzaakt door de blonde veeleisende chick naast je) houden het spel fris en de gameplay is snel zoals die eigenlijk altijd al is geweest. En bij dat laatste pak je Outrun 2006 bij de ballen en zeg je waar het op staat. Prima rekening gehouden met de oude stijl. Vond je vorige delen leuk, dan is dit puur vermaak voor je. Vind jij aan driftende Ferrari’s niets aan, dan houd jij niet van auto’s. En niet van Outrun 2006.
