“Games van films? Nee dank je!” Dat is de conclusie die mensen al gauw trekken wanneer ze een game in handen geduwd krijgen die oorspronkelijk van een film afkomt. Het sterke is, vaak hebben deze personen nog gelijk ook: filmgames zuigen, op een enkele uitzondering na (bijvoorbeeld Chronicles of Riddick). Hoort Star Wars Episode III: Revenge of the Sith bij deze laatste categorie of is dit een stiekeme topper?
Spoilers!
Toen ik de reclame van Star Wars Episode III: Revenge of the Sith zag, kreeg ik een kreet te horen als: “Speel de game voordat je de film ziet!”. Nou, zo gezegd zo gedaan; ik wachtte met het zien van de film totdat ik de game speelde. En dat… had ik NIET moeten doen! De game vertelt namelijk het hele verhaal van de film en laat zelfs af en toe originele filmbeelden zien uit de game, wat natuurlijk voor enorme spoilers zorgt. Nadat ik de film zag had ik dan ook een gevoel van been there, done that. Ik wist gewoon precies wat er ging gebeuren en dit maak ik liever mee bij een game dan bij een film. Voor iedereen die de film dus nog niet heeft gezien raad ik aan om de game ná de film te spelen.
Use the force Anakin!
In de game zelf doorloop je dus het hele verhaal van de film. Daarbij maak je gebruik van alles wat een Jedi kan: voorwerpen verplaatsen, tegenstanders vloeren en hoog springen met The Force en je lightsaber in de strijd gooien. Het meeste hiervan is gewoon scripted: je moet op een oplichtend punt gaan staan waarna je de Force-knop indrukt en je ergens heen springt of een voorwerp verplaatst. Dit gebeurt echter niet al te vaak; 90 % van de tijd zit je op de knoppen van je controller te rammen. Doel van dit gebuttonbash: zwaaien met je lightsaber om zo de ongelooflijk domme droids te vernietigen. Je kunt mooi geanimeerde lightsabercombo’s op gang zetten door de juiste knoppencombinatie te gebruiken, maar waarom moeilijk doen als het makkelijk kan? Hersenloos op het vierkantje drukken is meestal voldoende. Alleen bij eindbazen als General Grievous zul je wat meer moeite moeten doen en ook je Force krachten zoals Force Heal (genezen dus) moeten aanspreken. Er is echter wel rekening gehouden met het feit dat buttonbashen eigenlijk het enige is wat men hoeft te doen, aangezien je met mooie combo’s meer experience points krijgt. Deze kun je, na iedere missie, besteden aan je Force- en vechtvaardigheden. Als je dan je Force krachten voluit benut zul je weinig moeite hebben om het hele spel in één ruk uit te spelen.
Door de missies heen moet je verplicht met Anakin of Obi Wan Kenobi spelen, die allebei een andere speelstijl hebben. Anakin krijgt, naar mate hij naar de Dark Side verhuist, ook andere Force krachten en zo is er nog zeer lichtelijk variatie in de gameplay. Met nadruk op zeer, want alles wat je doet is buttonbashen, een simpel puzzeltje oplossen (die in ieder level op dezelfde wijze terugkomt) en een eindbaas verslaan.
De game zelf is erg kort. Na een uurtje of vijf verschijnen de credits al op je beeld en heb je, mits je er naar op zoek bent geweest, de bonus missies vrijgespeeld. In deze bonus missies neem je de rol aan van karakters als Yoda, Evil Anakin of Darth Vader (in een episch gevecht met Ben Kenobi). Deze bonus missies zijn een leuke toevoeging, maar niet meer dan dat. Je hebt deze na een half uurtje allemaal wel vrijgespeeld en je mag je dan gaan wagen aan de multiplayer opties. Je kunt namelijk met z’n tweetjes enkele missies doorlopen, die los staan van de storymode. Daarnaast kun je ook in een versus-gevecht de lightsaber skills van jezelf en je vriend beproeven. In deze mode verandert de game in een soort beat ‘m up en heb je de keuze uit verschillende personages. Maar ook hier weer: niets meer dan een leuke toevoeging.
Omgevingen en graphics
Grafisch ziet de game er redelijk uit. Niet goed en niet slecht. De hoofdkarakters zien er redelijk waarheidsgetrouw uit en je pikt deze er dan ook zo uit. Door de sporen die je lightsaber nalaat bij iedere haal ziet ieder gevechtje er spectaculair uit, wat mede komt door de goede choreografie die is meegegeven aan de combo’s. De omgevingen zien er wat minder opzienbarend uit, al zijn ze vaak wel interactief en kun je ze slopen of optillen met The Force om zo je tegenstander te verwonden. Buiten het slagveld waar jij je in bevindt om kun je ook nog andere troepen zien strijden, wat de sfeer extra verhoogt. Het is namelijk oorlog tussen de Jedi en de Dark Side en doordat overal gevechten plaatsvinden waan je je ook echt in deze strijd. Dat de strijd zich niet alleen op de grond plaatsvindt zie je wanneer je in een level op een ruimteschip bent, terwijl de X-wings en Tie-fighters langs je oren zoeven en een grootscheeps lasergevecht op gang is. Pluspuntje voor de game dus.
Het geluid is ook vrij goed in elkaar gezet. De game bevat uiteraard de schitterende muziek van John Williams, die ook de muziek voor de films maakt. Natuurlijk is dit ook een sfeermakertje dat goed bij de game past. Verder klinken de lightsabers en laserguns net als in de films. Iets wat dan weer niet als in de films klinkt zijn de stemmen van de hoofdpersonages. Obi Wan en Anakin bijvoorbeeld zijn niet slecht geacteerd, maar als je de nep-Anakin eerst hoort in een gevecht in-game en je daarna een filmfragment ziet, krijg je toch wel heimwee naar de stemmen van Ewan McGregor en Hayden Christensen.
Conclusie
Star Wars Episode III: Revenge of the Sith is geen goede maar ook geen slechte game. Het is best vermakelijk om mooie combo’s uit de losse duim te schudden en zo de droids te ontleden; de Force krachten maken dit alleen nog maar leuker. Helaas is de game erg kort en niet variabel genoeg om genoeg te vermaken. Mijn advies is dan ook: huur deze game eens voor een dag of twee; de aankoop is hij niet waard.
Ik had het ook beter verwacht.