Yoshi’s Touch & Go

Tot nu toe is de Nintendo DS nog niet optimaal benut. We hebben nog niet van het touchscreen in zijn volle glorie kunnen genieten en zeker niet van de twee schermen van de handheld. Yoshi’s Touch & Go is echter een ander verhaal, de besturing gebeurt helemaal via het touchscreen en doordat het speelveld verdeeld wordt over de twee schermen heb je lekker veel en vooral goed zicht op de levels. Het is ook een van de orgineelste games ooit gemaakt, en daardoor ook een hele leuke…

De Hand van God

Baby Mario is met de ooievaar op weg naar zijn ouders als Kamek, de slechte tovenaar, zijn donzige vervoersmiddel wegbeukt en Mario vanaf 1000 meter hoogte naar beneden valt. Gelukkig heeft hij zijn 3 trouwe ballonnen nog bij zich waardoor hij zachtjes op de grond zal vallen, tenminste, als er geen honderden vijanden op zich weg naar beneden zouden zijn. Maar gelukkig is daar de Hand van God, die wolkenstrepen kan tekenen waardoor Baby Mario langs muntjes en om vijanden heen kan worden geleid.

Zo zweef je langzaam naar de grond, waar Yoshi je opvangt. Hij brengt je uit de gevarenzone of naar je broertje Luigi door over dezelfde wolkenpaadjes te lopen, vijanden neer te schieten met eieren of ze te ontwijken. Yoshi loopt vanzelf en jij hoeft alleen maar zijn weg te bepalen, vijanden aan te tikken om ze neer te schieten of ze omcirkelen zodat ze in muntjes veranderen.

Simpel zou je zeggen, maar met de manier waarop Nintendo de levels heeft volgepropt met vijanden laat je soms flink zweten. Het zweefgedeelte is nog rustig en je bent vooral bezig met het leiden van Mario langs een zo lucratief mogelijke weg. De kleur van je Yoshi wordt namelijk bepaald door het aantal behaalde punten. Pak je weinig muntjes op en versla je weinig vijanden, dan zul je beneden op een groene Yoshi rijden. Daarna volgen een lichtblauwe, roze, donkerblauwe, gele, rode en tenslotte zwarte Yoshi. Hoe meer muntjes, des te sneller is je Yoshi en des te meer eitjes kan hij bij zich dragen.
Als je eenmaal geland bent kun je je opmaken voor het echte werk. Je moet je Yoshi niet in afgronden laten donderen, zoveel mogelijk muntjes oppakken en het belangrijkste van allemaal: vijanden verslaan. Yoshi’s Touch & Go is One Shot One Kill dus concentratie is zeker vereist. Om niet dood te gaan zul je haast als een bezetene op het touch-screen moeten tikken, strepen moeten trekken en ballonnetjes vormen.

Modes

Yoshi kent vier verschillende modes. Wanneer je het spel voor het eerst opstart zijn nog alleen de Score Attack en Marathon modes geopend. In de Score Attack mode moet je over een level van 1000m vallen en 1000m rennen zoveel mogelijk punten halen, en in Marathon is het de bedoeling om zolang mogelijk in leven te blijven, dus zoveel mogelijk meters maken. Wanneer je de eerste plek van de highscores bezet in deze modes speel je Time Attack en Challenge vrij. In Time Attack is Luigi ontvoert door bezemsteelgastjes en moet je hem bij zien te houden en te redden in zo weinig mogelijk tijd. In Challenge zit de slechte tovenaar Kamek achter je aan en moet je punten blijven halen om je timer niet leeg te laten lopen. Bij deze modes is een snelle Yoshi dus zeker vereist.
Als je overigens in alle modes een highscore hebt behaald, speel je een korte minigame vrij waarbij je op ballonnen moet tikken en er niet teveel mag laten doorgaan. Wel aardig, maar niet super verslavend en zeker niet goed voor je touch-screen ;).

Prentenboek

Alhoewel Yoshi’s Touch & Go 2D is ziet het er toch erg mooi uit. Dat komt vooral door de strakke graphics en de manier waarop. De achtergronden lijken wel getekend met pastelkrijt, de omgeving komen zo uit een prentenboek en het ziet er allemaal heel stijlvol uit. Qua geluid doet de game zijn ding, niks meer maar ook niks minder. Het achtergrondmuziekje is redelijk, de geluidseffecten zijn vermakelijke bliebjes maar het klinkt niet veel beter dan bijvoorbeeld Gameboy Advance-games, terwijl dat eigenlijk wel zou moeten.

Conclusie

Yoshi’s Touch & Go is zeker een spelletje dat het van zijn gameplay en orginaliteit moet hebben. Alle levels bij elkaar opgetelt is de game bar kort, maar omdat de besturingsmethode zo leuk is hebben de levels wel een zeer grote replay-waarde. Als je iemand bent die een game wel gezien hebt nadat je op nummer 1 in de highscores staat ben je misschien een weekje zoet met deze game, maar als je voor de uitdaging gaat, jezelf wilt blijven verbeteren en gewoon van het gevoel van Yoshi’s Touch & Go wilt genieten kan ik je deze game echt aanraden.