Een goede arcadehalgame, een mindere remake, en een nog slechtere sequel, SpyHunter 2, een game waar heel veel uit te halen valt, maar toch door er te kort aan te werken niet waarmaakt waar de arcadehalgame van jaren terug voor stond.
Voordat ik echter met de recensie ga beginnen moet ik nog even wat kwijt. Ik word namelijk helemaal ziek van die zogenaamde remakes van games uit de jaren ’80, het idee achter die remakes zijn best aardig, maar de uitvoering is toch vaak echt waardeloos. Voorbeelden daarvan zijn natuurlijk Defender en SpyHunter, beiden waren in de jaren ’80 razend populair en nog erg goed ook. Maar nu is het een andere tijd, middelmatige games krijgen een naam mee van een spel uit de jaren ’80 in de hoop om hogere verkoopcijfers te behalen. Op deze manier worden de namen van erg goede games uit het verleden compleet naar beneden gehaald.
Stel: we zijn vijftien jaar verder en de Ratchet & Clank franchise wordt niet meer gebruikt, maar dan is er ineens een uitgever die een spel uit wil brengen. Een matig spel, een spel dat er eigenlijk niet iets mee te maken heeft en jij hebt goede ervaringen met Ratchet & Clank, dus ga je deze nieuwe game ook kopen. Thuis aangekomen blijkt dit spel gigantisch tegen te vallen, wat een teleurstelling. En dat is nou precies de teleurstelling die veel gamers uit de jaren ’80 hebben! Het is maar dat jullie het weten…
Engelen
Voor dit vervolg kreeg Angel Studios (Midnight Club, Smuggler’s Run) de twijfelachtige eer om te ontwikkelen, dit is dan tegelijkertijd Angel Studios laatste onafhankelijke ontwikkelingsproject, gezien ze door Rockstar zijn opgekocht. Wat Rockstar nou eigenlijk met deze ontwikkelaar kun je jezelf afvragen, want echte toppers heeft de studio namelijk niet echt gemaakt. Maar ja, dat is een hele andere discussie die je lekker op het forum kunt gaan uitvechten!
Maar hebben de Engelen van Angel Studios nog echt wat aangepast aan het oudere concept van twee jaren geleden? Jazeker, ze hebben namelijk de oude G-6155 Interceptor ingeruild tegen de nieuwere (en zuiniger rijdende) G-8155 Interceptor. Met deze nieuwe automobiel kunnen je weer lekker rustig rondrijden en genieten van de diverse pitoreske steden, terwijl er op hetzelfde moment een landmijn naast je ontploft. De G-8155 Interceptor kan wederom transformeren in een racemotor of een bootje, maar zal ook standaard aangepast kunnen rijden naarmate er verschillende ondergronden zijn… In normale-mensentaal: als je op modder, water, ijs en dergelijke rijdt kun je de G-8155 Interceptor aanpassen. En dat is toch best handig, vooral als je het verschil nog merkt ook. En ik kan je gerust stellen, je merkt wel degelijk het verschil.
Helaas lijkt het nog steeds of de auto op de weg ligt, wat best wel jammer is. Kijk maar naar de screens en je begrijpt wat ik bedoel, auto’s horen namelijk boven de weg te liggen… en niet op de weg zoals bij deze SpionnenJager 2. Niet dat dit echt frustrerend is, maar het maakt de game toch minder echt.
Schieten, schieten, schieten, schieten, schieten, schieten en… racen
De gameplay in SpyHunter 2 bestaat uit schieten en racen. Dat schieten hoor je richting je vijanden te doen, de bedoeling is dan dat je ze raakt, maar dat is logisch… Als je ze raakt ontploffen ze, en heb jij als gamer weer een tegenstandertje minder. Het racen is niet echt racen, het heeft meer weg van rijden met een hoge snelheid. Tijdens dit rijden met hoge snelheid behoor je mijnen te ontwijken of bijvoorbeeld een andere auto te escorteren.
Best wel leuk allemaal, maar de handling van de auto is apart te noemen. Wat dan vooral opvalt is dat de auto enorm snel stilstaat nadat je de rem hebt ingedrukt, vooral in het begin zal dit even wennen zijn, maar na verloop van tijd begin je dat toch onder de knie te krijgen. Maar je staat niet alleen heel snel stil als je de rem indrukt, je staat namelijk ook heel snel stil als je tegen een andere auto aanrijdt. En dat is toch best wel irritant, en helemaal als je net in een baanbrekende strijd belandt bent. Maar ach, dit was bij het vorige SpyHunter avontuur ook al het geval, dus waarom zou je dat veranderen… toch, Angel Studios? Dit laatste was trouwens sarcastisch bedoelt!
Totaal zijn er zestien verschillende missies, wat eigenlijk niet zo heel veel is. Maar daar is een oplossing voor gevonden; gewoon een hele hoge moeilijkheidsgraad in de game doen. Veel missies zijn waanzinnig lastig, zo moeilijk dat je ze toch echt tientallen keren zou moeten overdoen. Niet echt fun dus! Daarnaast zijn de missies niet goed verdeeld, zo komt het meer dan eens voor dat je na een hele moeilijke missie een hele gemakkelijke krijgt. En in dit soort gevallen volstaat maar een woord: vaag.
To buy or not to buy
Geachte mensen, koop deze game niet. Ondanks het misschien wel leuk klinkende idee achter deze game kan ik deze game aan niemand aanraden. Voor oude fans uit de jaren ’80 zal deze game een regelrechte teleurstelling zijn, en voor anderen eigenlijk ook. En als je toch zo graag een game als SpyHunter 2 wil kopen, koop dan het originele SpyHunter van een paar jaar geleden, deze is namelijk de helft goedkoper en misschien nog wel leuker ook!
