Toen Vietcong vorig jaar uitkwam, verwachtte iedereen dat er veel meer Vietnamshooters zouden verschijnen. Vooralsnog is die stortvloed uitgebleven en krijgen we ook van Pterodon slechts een expansion voor Vietcong, in plaats van een nieuw deel. Is deze uitbreiding goed genoeg om de tijd tot de rest komt te doden?
Goodbye Hawkins!
Met Vietcong had ik een haat-liefdeverhouding: aan de ene kant had het een paar van de mooiste missies van alle games die ik het afgelopen jaar heb gespeeld, aan de andere kant zaten er missies in die bedroevend saai (de tunnels) of uitermate frustrerend (o.a. de krijgsgevangene) waren. Ook was aan de ene kant de AI behoorlijk in staat een realistische oorlogsuitvoering neer te zetten, maar aan de andere kant konden tegenstanders van veraf niets raken en van dichtbij te goed raak schieten. Een ander punt was het schieten: over de loop richten voelde cool en realistisch aan, maar ‘from-the-hip’ was meestal beter en de terugslag van elk wapen was absoluut niet mals. Verder kon het spel een redelijk goede jungle neerzetten, door veel vegetatie neer te planten, maar was alles toch behoorlijk hoekig en niet echt gedetailleerd. Als klap op de vuurpijl waren de meeste leden van je team behoorlijk stoere gozers, maar speelde je zelf een overijverig strebertje, dat bij ieder konijn dat hij zag het hoofdkwartier inlichtte.
Vijf seconden Fist Alpha maakte voor mij aan dat laatste probleem een einde: Fist Alpha speelt zich voor de originele Vietcong af en daarom speel je SFC Douglas in plaats van SFC Hawkins. Douglas is een relaxte doch alerte kerel, die zich niet steeds dwaas de strijd in wil gooien en die ook tijdens de strijd het hoofd koel houdt. En nog veel belangrijker: SFC Douglas heeft niet zo’n irritant stemmetje als SFC Hawkins. Je zou bijna verliefd op hem worden…
Krachtiger, maar helaas ook korter
De missies van Fist Alpha, dat ook met Vietcong in één pakket onder de naam Purple Haze verkocht wordt, zijn qua inhoud en uitvoering ook beter dan die van Vietcong. Slechts tweemaal waren de omstandigheden even te moeilijk om lekker vlot verder te kunnen. Ik kreeg daardoor gelijk weer visioenen van ellenlang trial and error (zoals de POW-missie van Vietcong) en daardoor moest ik mezelf dwingen om verder te gaan. De oplossingen bleken overigens vrij simpel, logisch en goed haalbaar, iets wat bij Vietcong in die gevallen veel minder was. En nog iets: in Fist Alpha zitten geen kilometers lange tochten door tunnels meer! Dat is pas een verademing! Totaal genomen beleefde ik meer plezier aan het uitvoeren van de missies van Fist Alpha dan die van Vietcong.
Nou mogen de missies wel beter uit te voeren zijn, het zijn er wel weer een stuk minder dan in Vietcong, want Fist Alpha is al na zeven missies uitgespeeld. Ook is het aantal maps per missie twee tot vier keer zo klein en zijn de cutscenes ook minder uitgebreid. Je krijgt er echt een expansion-gevoel bij, alsof de makers hebben gedacht: ‘jongens, maak even een paar maps en wat extra’s, dan melken we deze game nog een beetje uit. Ieder redelijk succesvolle game moet toch een expansion hebben?’ Ook het prequel-gevoel beviel me niet zo: je ziet in Fist Alpha hoe Nui Pek Base wordt opgebouwd, maar op de één of andere manier voelde ik me er minder thuis dan in Vietcong het geval was. Misschien omdat ik wist wat er mee ging gebeuren in de toekomst…
Wie Vietcong op grafisch of AI-vlak te zwak vond, die kan zijn handen ook beter niet aan deze game branden: het is een echte expansion, dus echte verbeteringen of vernieuwingen aan de engine zijn er niet gemaakt. Ken je Vietcong al, dan weet je tenminste wel waar je aan toe bent.
Nieuwigheidjes
Fist Alpha brengt op een typische expansion-manier ook nog wat met zich mee. Allereest is dat de al genoemde SFC Douglas en ook Nhut is vervangen door ene Nguyen Nham. Met hun komen ook nieuwe wapens mee: de M-14 (met en zonder scope), de Scorpion, de Tokarev SVT1940 (met scope), de Sten MK II (met geluidsdemper) en de Degtyarev DP. Ook kunnen enkele wapens nu voorzien worden van een bajonet. Dit ziet er stoer uit, maar in de praktijk had ik er weinig aan, aangezien tegenstanders bijzonder alert zijn en van dichtbij 100% raak schieten.
In multiplayer heb je wat meer aan de bajonet, bijvoorbeeld tijdens het spelen van de nieuwe Turn Table-spelsoort. Turn Table is te vergelijken met Unreal Tournament’s Assault, met het verschil dat de missiedoelen altijd hetzelfde zijn: verover de volgende vlag van het rijtje. Het aanvallende team moet dus in volgorde enkele vlaggen pakken, het verdedigende team moet dit tegenhouden. Na een ronde draaien de rollen om en moet het aanvallende team de vlaggen sneller pakken dan het andere team in de vorige ronde. Vergeleken met Assault vind ik Turn Table beter, aangezien het tempo in Vietcong lager ligt dan in UT (of UT2004, die ook Assault biedt) en dat vereist nog meer tactiek dan pure skills.
Conclusie
Vietcong: Fist Alpha is een rasechte expansion: nieuwe missies die kleiner zijn dan in het origineel, een paar nieuwe wapens en een uitbreiding in multiplayer. Overall genomen zijn de missies van Fist Alpha bij elkaar beter te verhapstukken dan alle van Vietcong bij elkaar. Iedereen die Vietcong uitgespeeld heeft moet Fist Alpha zeker spelen, iedereen die Vietcong om de enkele frustrerende missies aan de kant heeft gelegd raad ik aan Fist Alpha te proberen. Had je Vietcong nog niet gespeeld en wil je een redelijk realistische blik in de Vietnamoorlog nemen, aarzel dan niet om Purple Haze te kopen.
