Shadow Force: Razor Unit

Een paar weken terug konden we slechts de demo van Shadow Force: Razor Unit bekijken en was de conclusie, dat deze game best leuk zou kunnen zijn. Nu het complete spel er is, kunnen we pas echt een oordeel vellen. Oftewel: Is deze budgettitel nou de moeite waard of niet?

Budgettitel met een klein budget
Het verhaal was bij de demo flinterdun en dat blijft het ook: “Je bent een elite Combat Controller van de Air Force Special Operations Group. Je kunt alles aan, van het leiden van luchtaanvallen tot het leiden van luchtverkeer. Je moet naar het Midden-Oosten, omdat daar weer problemen zijn ontstaan. Je gaat erheen om een groep Army Rangers bij te staan.” Wie het afgelopen half jaar niet in totale isolatie van de buitenwereld verkeerde, heeft nu waarschijnlijk ook door dat Razor Unit schaamteloos gebruik maakt van wat er op 11 september gebeurde. En dat wordt alleen maar bevestigd door de verhaallijn, want je moet tegen terroristen vechten die door één of ander land gesteund worden, terwijl je een bondgenootschap aangaat met de lokale vrijheidsstrijders en uiteindelijk moet je zelfs de leider van de terroristen oppakken. Het budget voor het script was dus al erg klein.

Zodra je aan je eerste missie begint merk je welk ander budget ook klein was: Dat van de ontwikkeling van de AI. Blijkbaar hadden ze daar bij ontwikkelaar Funlabs grote plannen mee, want sommige vijanden zijn in staat om zelf een weg naar jou te zoeken en je ineens van achteren te verrassen. Helaas was het budget toen al op, want dat is het enige slimme dat ze kunnen. Wat ze verder kunnen, is in rondjes steeds heen en weer rennen waardoor het soms kinderlijk eenvoudig wordt om ze op afstand af te schieten. En als ze dichtbij komen, dan rennen ze soms zo langs je heen. Dekking zoeken doen ze al helemaal niet. Wat ze wel doen is schieten, maar dan op een hele vreemde manier: Hoe verder ze weg staan, hoe beter ze raak schieten. En dat is dus minstens zo irritant als dat ‘als-een-kip-zonder-kop-heen-en-weer-rennen’ van ze.

Het zal overigens niet vreemd klinken, dat de AI van de bondgenoten net zo beroerd is. Je teamgenoot (het is er maar eentje) volgt je precies en zelfs dan lukt het hem nog om zich in bepaalde delen van de omgeving vast te lopen. En als je dan vijanden tegenkomt, dan moet je helemaal snel schieten, want hij is in staat om je zo in je rug te schieten omdat je hem in de weg staat.

Gelukkig dat er slechts één enkele missie is, waarin je een teamgenoot hebt. In de andere negen missies mag je het allemaal zelf opknappen, ook al is er een screenshot op de Razor Unit website waarop een aantal andere US Special Forces staan. Dat shot komt uit de laatste cutscene van het spel. Wie kan rekenen, die weet dat negen plus één tien is en die weet dan gelijk uit hoeveel missies het spel bestaat. Voor mensen die niet kunnen hoofdrekenen en niet echt opletten: Het zijn er tien en ze zijn ook nog eens vrij klein. De tijd die je nodig hebt om het spel uit te spelen is daardoor drie à vier uur. Niet echt veel dus, maar het is gelukkig maar een budgettitel, toch? En er zit toch een multiplayergedeelte in? Ja, dat wel, maar die beschikt niet over een interne gamebrowser voor het zoeken van games op Internet en omdat ik geen GameSpy support (waar ik toch al een hekel aan heb) kon vinden, had ik al helemaal geen zin meer in een potje multiplayer, ook al had ik de keuze uit deathmatch, team deathmatch, capture the flag en survival.

Nog droeviger
Voor de engine hoef je Razor Unit ook niet te halen, die is ook beneden niveau. Want naast de AI zijn het beeld, het geluid, de physics en de bewegingen ook beneden peil. Allereerste de graphics dus: Die waren vorig jaar al gedateerd. Het is allemaal niet echt gedetailleerd en veel objecten zijn te hoekig. Over het algemeen zijn veel ruimtes ook nog eens nogal donker. Daardoor kreeg ik al snel de neiging de gamma omhoog te zetten en dan houd je weer vale omgevingen over. Ook zijn de irritante 500 watt bouwlampen nog steeds op de wapens van bepaalde vijanden aanwezig, waardoor je af en toe compleet verblind wordt door een vijand op vijftig meter afstand en dat vind ik echt niet reëel.

En dan het geluid. Dat was in de demo al niet goed, maar in het volledige spel valt pas op hoe slecht het is. Het begint al met de wapens. Daarvan ontbreken de lage tonen, waardoor het net klappertjespistolen zijn waarmee je schiet. En zodra de voice-overs beginnen wordt het geluid pas echt om te huilen, want die zijn compleet zielig. De hoofdrolspeler praat met een gigantisch slecht accent en er zit een vreemde emotie in zijn stem, die ik niet kan thuisbrengen, maar die in het spel in ieder geval niet thuishoort. En schreef ik in de preview dat de muziek er niet was, ik heb hem gevonden! En laat het nou net muziek zijn die te hard op de verkeerde momenten wordt gespeeld…

En wat de physics (natuurkundige wetten in het spel) betreft: Normaal let ik daar niet zo op, maar in Razor Unit zijn ze zo slecht dat je er niet omheen kunt. Het vreemde en veel te snelle heen-en-weer-rennen van de vijanden is al een groot voorbeeld, maar het doodvallen van mensen overtreft het. Het lijkt net alsof je een lappenpop hebt doodgeschoten, want op zo’n vreemde manier zakt iedereen in elkaar bij het intreden van de dood. Ook de stevigheid van de muren is af en toe te betwijfelen, want er stak wel eens een ledemaat doorheen en het is mij eens gelukt om dwars door eentje heen te leunen en er staken af en toe ledematen van vijanden dwars door de muur. 3D-technologiekenners weten dat het hier dus om fouten in de collision detection gaat. Wat overigens wel op het eerste gezicht een pluim verdient, is de mogelijkheid om door bepaalde materialen heen te schieten. Dat zie je nog steeds niet in ieder spel. Maar dat wordt al snel overschaduwd door de vreemde reactie van ramen op kogels, want als je er eentje door het glas van een raam schiet, dan gaat die zo idioot klapperen, dat het gewoon niet kan. En als je op een stoel schiet, dan vliegt die net zover achteruit als wanneer je er met een auto met 80 kilometer per uur tegenaan rijdt.

Als laatste is er dan de bewegingen en die wil ik hier even samentrekken bij de gameplay. De gameplay is door de slechte AI al niet erg goed meer, maar het wordt erger gemaakt door de beperkte bewegingen. Het enige tactische dat je kunt doen is leunen. Je kunt dus niet gaan liggen en sluipen zoals bijvoorbeeld in Delta Force en dat vind ik een misser voor een tactische FPS. In de laatste missie had ik sowieso al helemaal niet meer door dat het om tactische FPS gaat, want daar heb ik na elf nederlagen maar een naar tactische FPS maatstaven bizarre tactiek toegepast: De Quake-run. En dat houdt in dat je zonder verstand en met constant schieten iedere vijand in een level neermaait. Het feit dat ik daarmee wel kon winnen vond ik werkelijk het dieptepunt van het spel.

Conclusie
Shadow Force: Razor Unit lijkt op het eerste gezicht een typisch budgetspel. Het had nog maanden van ontwikkeling moeten doorstaan, voordat het een acceptabel spel voor een volle prijs was geworden. Maar zelfs de titel budgettitel zou het niet eens mogen hebben, want de gemiddelde prijs van rond de € 22,50 is dan nog te hoog. Wacht maar rustig tot het spel voor onder de € 10,- verkrijgbaar is, of geef je geld uit aan de budgetversie van bijvoorbeeld Delta Force. Dan krijg je wel waar voor je geld.