Severance: Blade of Darkness

“Door staal zal het vlees gescheiden worden”. Dat staat dus als slogan op de verpakking van Severance. En dat zegt heel wat over het spel: In plaats van met geweren rond te lopen zul je het hier met slagwapens en pijl en boog moeten doen.

Déjà vu
Eigenlijk stond er in de wordt verwacht al heel wat over het spel, maar om het niet te moeilijk te maken zal ik hier kort herhalen wat daar in stond. Severance is een geweldig mooi spel: Grafisch ligt het zeker boven het huidige gemiddelde, door bijvoorbeeld de waterpartijen die er zeer realistisch uitzien, maar ook door het vuur, of eigenlijk: de realistische schaduwen die het vuur en andere lichtbronnen op de omgeving afbeelden.Deze schaduw is zó echt, dat je je soms beslopen voelt, terwijl het alleen maar je eigen schaduw is die je op de muur voor je ziet. Het geluid is ook heel goed uitgevoerd en zeker sfeerverhogend: Je kunt van een afstand al een vijand horen lopen, waardoor je een beetje nerveus de omgeving begint af te zoeken naar die vijand. En als je die vijand dan uiteindelijk recht in je blikveld hebt, dan kom je hetgene tegen, waardoor het spel je pas echt lang blijft heugen: Het realisme van het gevecht. Geen enkel ander spel heeft een zwaard/knuppel/bijl/staf/handgevecht zo goed kunnen bevatten als Severance. Severance is wat dit soort gevechten betreft hetzelfde, als wat SWAT 3 voor zijn genre is: Absoluut realistisch en nog niet geëvenaard.

Het volledige spel
Het realisme in de gevechten zit hem allereerst in de AI van de vijanden: Deze beheersen het vechten met de wapens die ze hebben heel goed en als ze bijvoorbeeld een geneeskrachtige drank bij zich hebben, dan zullen ze deze gebruiken ook, als ze daar de kans toe krijgen tenminste. Vijanden verslaan in dit spel is dus echt niet makkelijk, hoewel de besturing wel een beetje helpt. Om te vechten moet je namelijk een vijand ‘locken’, waardoor je er omheen kunt draaien en je blik op hem of haar gericht blijft. Je zult in het spel echter wel goed bij moeten houden hoe het met je energie zit. Een balk in het beeld geeft aan hoeveel energie je nog hebt en bepaalde aanvallen en wapens zijn alleen bij een bepaald niveau te gebruiken. Vooral in het begin betekent dat, dat je zeer snel uitgeput bent van een serie slagen en dat je daardoor nog niet eens in staat bent om een aanval te ontwijken. Gelukkig loopt de balk weer snel vol, maar ondertussen kun je al een paar lelijke klappen hebben opgelopen.

Ook de beweging van de wapens worden zeer realistisch weergegeven: Precies daar waar je hakt zal de vijand een stuk verliezen, als deze vijand al op het randje van dood zijn is dan. Dat betekent, dat je aan het einde van een gevecht door een serie goedgeplaatste slagen een vijand helemaal in stukken kunt hakken. De slagen die je maakt zijn op verschillende manieren uit te voeren: de juiste combinatie van de aanvalstoets plus enkele beweginstoetsen en soms ook het juiste wapen bepalen het soort slag dat je uitdeelt. Voor sommige van deze slagen, combo’s genaamd, zul je echter iets moeten gebruiken wat niet realistisch is, maar wat voortkomt uit het RPG-element in Severance. Voor elke vijand die je verslaat krijg je namelijk een beetje experience en elke keer als de experiencebalk volgelopen is, kom je een level hoger. Een hoger level betekent een beter uithoudingsvermogen en een hogere levensenergie en bij vrijwel ieder level vind je wel weer een nieuwe aanval.

Het volledige spel heeft een aantal dingen bovenop de demo. Allereerst kun je nu alle vier de personages spelen. Ieder personage heeft zijn of haar opvattingen over de juiste wapens, aanvalstactieken en het gebruik van bepantsering en schilden. Je hebt de keuze uit:

Tukaram de barbaar. Tukaram is de meest gewelddadige van het stel en vecht bij voorkeur met een tweehandig zwaard of tweehandige bijl. Hij draagt alleen lichte leren bepantsering en doordat zijn wapens tweehandig zijn, geen schild. Met Tukaram ga je voor de directe aanval.
Sargon de ridder. Sargon vecht met een enkelhandig zwaard of een knuppel, tezamen met een schild ter verdediging. Hij is niet zo krachtig als Tukaram en direct hard aanvallen heeft dan ook weinig zin. Sargon vindt het echter niet vervelend een harnas te dragen.
Naglfar de dwerg. Als dwerg is Naglfar misschien niet zo snel en lenig, zijn levensenergie en kracht maken dat echter wel goed. Zijn favoriete wapens zijn bijlen en hamers en ook Naglfar maakt graag gebruik van de schild. Zijn bepantsering is een licht tot middelzware.
Zoë de amazone. Zoë is het sluiperstype en zij zal vooral vanaf afstand aanvallen, met bijvoorbeeld een staf of een speer. Zij is voornamelijk snel, maar niet erg sterk. Ze draagt een licht pantser.

Kies goed voordat je het spel begint, want hoewel je de wapens van alle personages kunt vinden in het verloop van het spel, zijn alleen de wapens die je personage prefereert nuttig in de strijd. Begin het eerste spel daarom bij voorkeur met Tukaram, dan hoef je je over sluipen en het gebruik van het schild niet zoveel zorgen te maken. Vergeet daarna niet de andere karakters ook te spelen, want ieder heeft zijn of haar eigen beginlevels.
Ook aanwezig in de volledige versie: Een multiplayer spel waarmee maximaal 10 spelers elkaar te lijf kunnen gaan met allerlei slagwapens!

De keerzijde van de medaille
Hoewel het spel zeer veel lof verdient zijn er ook wat vervelende dingen die toch even vermeld moeten worden. Allereerst over het opslaan van spellen. Dit duurt al gauw een aantal seconden en hoewel dat kort klinkt, is dat tijdens het spelen niet zo. Gelukkig bestaat er hulp in de vorm van een mod die door een buitenstaande gemaakt is, die een soort van quicksave implementeert. Deze mod, samen met enkele andere, is te vinden op de Severance mod page.
Een ander probleem is de boog. In een spel als Thief is het mikken met de boog vrij eenvoudig: Je hebt hiervoor een soort richtkruis en je hoeft dan alleen nog maar met de afstand rekening te houden. In Severance zul je af en toe ook met pijl en boog te maken krijgen, maar het richten hiermee is bijna niet te doen, omdat gewoon niet duidelijk is hoe je de boog horizontaal moet richten. Je gaat tijdens het richten wel naar een eerste persoonsperspectief, maar pijl vliegt naar links vanaf de punt ervan bekeken. Gelukkig is ook hier weer een mod voor gemaakt…
Ook doet de besturing af en toe vervelend, waardoor je niet naar boven of onderen kunt kijken, terwijl je toch echt wel de muis beweegt. Ook ontbreekt de mogelijkheid tot strafen buiten de gevechten om, maar ook hier biedt een mod weer hulp.
Als laatste wil ik nog even waarschuwen voor de 3D instellingen van het spel: Gebruik bij de ‘setup’ hiervan niet de automatische instellingen! Zodra je dat doet loop je namelijk de kans dat het spel gigantisch crasht, terwijl bij handmatige instellingen niets aan de hand blijkt te zijn.

Conclusie
Severance is een bijzonder spel en het zal je zeker een tijdje moeten boeien. Het vechten is zeer realistisch, maar toch eenvoudig te leren. Verder is het spel ook groot genoeg en verhoogt de aanwezigheid van meerdere personages (met verschillende beginlevels) de houdbaarheid. Severance is zeker een aanrader.