American McGee’s Alice

“Er was eens een meisje genaamd Alice. Op een dag viel ze in een kuil, waar onderin een totaal nieuwe wereld vol wonderen en magie bleek te bestaan. Ze ontmoette daar een gekke hoedenmaker, een constant grijnzende kat, een konijn met haast en een niet zo aardige hartenkoningin. Na vele avonturen kwam ze uiteindelijk weer terug in de echte wereld waar ze nog lang en gelukkig leefde.

Wonderland, 10 jaar later
Tenminste, ze leefde nog lang en gelukkig totdat haar ouders omkwamen in een brand, waaraan ze zelf ternauwernood kon ontsnappen. Geheel getraumatiseerd kwam ze in een inrichting terecht waar ze haar dagen (zelfs jaren) vooral roerloos doorbracht. Daar verbleef ze, tot ze werd teruggeroepen naar die gelukkige plek uit haar jeugd: Het altijd vrolijke Wonderland. Maar net als haar eigen leven was ook Wonderland verwoest. Alles was een puinzooi en de bewoners leefden niet meer in vrijheid en geluk, maar in angst. Angst voor de koningin der Harten. En dus begon Alice aan een moeizame tocht om deze vorstin eens de waarheid te vertellen.”

Het verhaal reikt echter nog iets verder: Volgens de handleiding vecht je ook tegen de toestand waarin Alice in de echte wereld verkeert, maar dat maakt het verhaal een beetje dubbel en persoonlijk vind ik dat meer psychische onzin dan een goede aanvulling op het verhaal. Desalniettemin mag het in ieder geval duidelijk zijn dat American McGee’s (jawel: een Amerikaan die American heet!) versie niet bepaald het lieflijke verhaal van onder andere Disney volgt. De heer McGee heeft de originele boeken van Alice gelezen en daaruit de minder aantrekkelijke elementen genomen om zo een iets andere versie van Alice in Wonderland neer te zetten. Het gevolg is een spel dat niet bepaald geschikt is voor jonge kinderen. De omgevingen zijn nogal donker en spookachtig en alle lieve wezentjes uit de jonge-kinderenversie zijn omgetoverd tot hatelijke wezens: Demonen vliegen vrij rond, mieren zijn uitgerust met zwaarden en geweren en torren vliegen rond met bommen. Om het nog wreder te maken: Je zult moeten vechten tegen een zekere ‘Duchess’ (Hertogin, ik weet niet meer welk figuur dat in Alice in Wonderland was). Zodra je haar verslagen hebt, ontploft haar hoofd en stroomt er een enorme hoeveelheid zwarte vloeistof uit. Het lijkt dan wel niet op bloed, erg gruwelijk is het in ieder geval wel.

Ook Alice zelf is geen lief meisje (meer). Ze is bijvoorbeeld niet bepaald aardig tegen de inwoners van Wonderland, ook al zijn ze niet vijandig. En haar haat jegens de hartenkoningin is meer dan duidelijk. Om al het kwaad te lijf te gaan heeft Alice een hoop ‘speelgoed’ tot haar beschikking. Ook dit speelgoed is niet alledaags of lief. Allereerst heeft ze een mes waarmee ze kan hakken en gooien. Dat is dan wel geen speelgoed, ze heeft het wel. Wat wel op speelgoed lijkt zijn bijvoorbeeld de speelkaarten. Deze kun je naar vijanden gooien, waar ze redelijke schade doen. Ook heb je een knuppel waarmee je vijanden kunt meppen, waarbij de knuppel elektrisch geladen wordt. Ook kan deze knuppel elektrische ladingen en dodelijk zaadjes afvuren. Ook heb je een duiveltje-uit-een-doosje dat na enkele seconden een mooie ontploffing geeft. De rest van de wapens klinkt net zo belovend: een ijsstaf, Demonen Dobbelstenen… En als je geluk hebt dan vind je af en toe ook nog een magische vloeistof die Alice in een echt monster verandert, compleet met bloederige hoorns.

De sfeer in het spel is magisch. De omgevingen zijn soms behoorlijk bizar: Alice raakt op een gegeven moment verzeilt in het ‘Fort der Deuren’. De buitenste omgeving in dit fort is niet gewoon een muur of een open lucht, maar meer een soort draaiklok, waarin soms ook nog vreemde dingen zweven. Er is zelfs een plaats waarin je vanuit de verte een deurpost ziet komen aanzweven, die naarmate die dichterbij komt ook steeds groter wordt en uiteindelijk zelfs het hele stukje level waar je staat omvat. Als je dit niet helemaal begrijpt, dan neem ik je dat absoluut niet kwalijk: Je moet het gewoon gezien hebben om het te begrijpen. Zelfs screenshots helpen hierbij nauwelijks. De andere omgevingen zijn wel ‘normaal’, maar toch hebben ze altijd wat magisch of wonderlijks, door het gebruik van bepaalde planten of andere elementen in de achtergrond. Paddestoelen die gloeien en enkele meters hoog zijn bijvoorbeeld, of rozen die spontaan tien keer groter worden en je met doorns gaan beschieten.

Alice wordt gespeeld in het derde persoonsperspectief. Je kijkt daarbij schuin van boven achter op Alice, waardoor je de omgeving goed in de gaten kunt houden. De spelsoort is naar mijn idee 3D platform: Je loopt/ zwemt/ zweeft van begin tot eind en hier en daar moet je vaak op tijd wegduiken of over obstakels springen, al dan niet geholpen door trampolines, touwen of hete luchtstromen. Het gebruik van de wapens geeft nog een beetje shootereigenschappen aan het spel, de sporadisch geplaatste puzzels maken er een klein beetje een action/adventure van. Het geheel wordt bij elkaar gehouden door het verhaal, dat in de véééle real-time gerenderde cutscenes verteld wordt.

Het spel vindt de weg naar de speler via de Quake III engine, maar dat is alleen voor techneuten interessant en het zegt verder alleen wat over de systeemeisen. Opvallend is wel dat de modellen van de spelkarakters veel dunner en meer tenger zijn dan in Quake III Arena. Dat is niet erg of zo, maar in Q3A waren het echt opgepompte figuren.

Conclusie
American McGee’s versie van Alice is weer eens wat anders dan de kinderboeken en kinderfilms waarin het verhaal van Alice gewoonlijk verteld wordt. De sfeer is bijna horrorachtig en de effecten af en toe zeer gewelddadig. Dit spel is zeker niet voor jonge kinderen, maar verder wel voor iedereen die geen nachtmerries meer krijgt van monsters op tv. Wat mij betreft is American McGee’s Alice zeker een aanrader. Nu maar wachten tot Mr. McGee Sneeuwwitje en Klein Duimpje onder handen neemt.