Voor het spel eindelijk in de winkel lag, is er al veel gesproken over Cataclysm. Het wordt namelijk verkocht als een nieuw spel terwijl er helemaal niet zoveel zou veranderen ten opzichte van de voorganger (Homeworld). Veel mensen vonden dit geldklopperij van Sierra. De gamer moet zelf maar bepalen of hij/zij(?!) het volle pond voor Cataclysm wil betalen. Deze bespreking kan je daarbij helpen.
Het spel begint met een broodnodige training waarin de beginselen van het spel worden uitgelegd. Broodnodig, want het sturen van schepen in drie dimensies is wel een stuk moeilijker dan in twee. Ook worden de functies van bepaalde eenheden uitgelegd. Dit gebeurt allemaal onder begeleiding van een duidelijke stem en aanwijspijlen. Deze training is niet verplicht, maar raad ik je zeer zeker aan. Zonder zou je zeker minder plezier aan het spel beleven. Er zijn veel spellen die een voorbeeld kunnen nemen aan de trainingsessies in de Homeworld-reeks. Dit is dus een dikke plus voor Cataclysm.
Na het succesvol afleggen van de training ben je klaar voor ‘the real thing’. Het eerste wat opvalt als je een nieuw 
spel begint, zijn de lelijke tussenanimaties. Deze zijn in dezelfde stijl als zijn voorganger. Het zijn zwart-wit achtergronden met bewegende bitmaps. De ingame beelden zijn stukken mooier dan de filmpjes! Misschien nemen filmpjes die mooier zijn dan ingame beelden teveel ruimte in op de CD? Maakt ook verder niet uit, maar het staat gewoon in schril contrast met de kwaliteit van de rest van het spel.
In de eerste animatie wordt het verhaal uit de doeken gedaan. Het nieuwe avontuur speelt zich ongeveer vijftien jaar na de verovering van Hiigara (Homeworld) af. De mens is druk bezig met het opbouwen van een nieuw bestaan op de planeet. Langzaam maar zeker begint alles zijn gewone gangetje te gaan. Ondertussen is het Taiidan-imperium verzeild geraakt in een burgeroorlog en is het opgesplitst in verschillende autonome groeperingen. Dan gaat het verhaal ingame verder. Het blijkt dat je de controle hebt over een mijnschip om grondstoffen te delven. Valt dat even tegen, geen machtige oorlogsmachine. Nee, een mijnschip dat in alle rust ruimtepuin verzamelt. Dat had je gedacht! Al snel kun je het stof van de kanonnen slaan, want een Taiidan-fractie valt Hiigara aan! Alle schepen moeten terugkeren naar Homeworld om het te verdedigen. Dit is eigenlijk een opwarmertje, want een paar levels later maak je kennis met een nieuwe, onbekende vijand. Ze luisteren naar de troetelnaam “The Beast” en vernietigen alles wat bij hen in de buurt komt.
Nu kun je zelf aan de slag. Aan het concept is weinig veranderd. Het is nog steeds een 3D RTS gebaseerd het oogsten van ruimtepuin, het ontdekken van nieuwe technologieën, het bouwen van schepen en daarmee oorlog voeren. Het oogsten gebeurt door middel van ‘workers’. Deze kunnen ook je eigen schepen repareren en vijandige schepen ontvoeren. Het is dus een goede zaak altijd een aantal workers achter de hand te hebben.
Het onderzoeken van nieuwe technologieën gebeurt op je moederschip. Deze heeft verschillende compartimenten voor verschillende onderzoekgebieden. Deze moeten in tegenstelling tot Homeworld zelf gemaakt worden. Ze zijn ook onafhankelijk van het moederschip te vernietigen. Onderzoek levert altijd weer nieuwe methoden op om de vijand nog beter aan te kunnen pakken.
Het bouwen van schepen gebeurt ook op het moederschip, dat hier allerlei faciliteiten voor heeft. Naarmate het 
onderzoek vordert komen er meer schepen beschikbaar. De schepen hebben nu ook ‘specials’, dit zijn speciale acties die alleen door dat type schip uitgevoerd kan worden. Een acolyte (fighter) kan namelijk zijn motoren tijdelijk overbelasten en zo een EMP-blast veroorzaken. Dit heeft tot gevolg dat de vijandelijke schepen tijdelijk niets kunnen en dus weerloos zijn. Hetzelfde schip kan ook ‘linken’ met een soortgenoot, waardoor een schip ontstaat dat tweemaal zo krachtig is. Zo hebben de meeste schepen wel een speciale actie. Het bouwen van schepen is ook niet meer alleen afhankelijk van de resource units, die je krijgt door het verwerken van ruimtepuin. Er zijn nu ook service units, deze bepalen het aantal schepen dat je kunt onderhouden. De hoeveelheid schepen die je kunt bouwen is nu dus afhankelijk van zowel resource als service units. Het aantal verbruikte service units per schip verschilt ook nog eens, dus het zoeken naar een goed evenwicht in de vloot is zeker van belang.
Na het aanleggen van een vloot is het eindelijk tijd om de vijand eens een lesje te gaan leren. Hiervoor staan allerlei 
verschillende schepen klaar. Natuurlijk zijn er de standaardeenheden zoals recons (verkenners) en acolytes (fighter), maar ook meer gespecialiseerde eenheden waarvan ik er een paar zal noemen. Allereerst is er de Mimic, een schip dat is uitgerust met holo-emitters oftewel ze kunnen zich voordoen als iets anders. Het kan een vijandelijk of vriendelijk schip zijn, maar ook een astroïde. Verder is er de Leech, dit is een klein schip dat werkt als een vlo. Doordat het zo klein is, kan de vijand hem niet op de radar zien. Het gaat rechtstreeks op de vijand af en gaat aan een vijandelijk schip kleven. Nu gaat het aan het schip vreten, zodat het schip steeds meer schade oploopt zonder dat het weet waardoor.
Tijdens de aanval is het mogelijk om de schepen verschillende formaties te laten aannemen. Deze formaties zien er niet alleen mooi uit, maar ze hebben ook nog nut. Mijn persoonlijke favoriet is de sphere, dit houdt in dat alle schepen zo een positie innemen dat ze samen een bol vormen. Dit is erg nuttig voor het verdedigen van objecten. Zo is er ook een delta-formatie, hierin nemen de schepen de vorm van een v aan. Het gevolg is dat het vijandige schip een aantal seconden lang onder vuur ligt. Het tegengestelde hiervan is de claw, waarin de vijand in één klap al de gehele vuurkracht van de aanvallende schepen te verwerken krijgt.
Doordat de spelomgeving in Cataclysm helemaal 3D is, kun je de gevechten vanuit alle hoeken en standen bekijken. 
Natuurlijk behoort in- en uitzoomen ook tot de mogelijkheden. Nu kun je tussen de gekleurde lasers naar de uitkomst van het gevecht gaan kijken. Dat is spektakel verzekerd. Dit is ook één van de troeven van Cataclysm, de nog onovertroffen grafische pracht. Het is niet alleen mooi om naar te kijken, want het levert natuurlijk ook tactische voordelen op. Je kunt nu pas echt de vijand van alle kanten belagen. Daar staat tegenover dat de vijand dit natuurlijk ook bij jou kan doen. De 3D omgeving heeft ook wel nadelen, want in het begin weet je niet meer wat boven en onder is. Dit is erg lastig, maar na verloop van tijd merk je er niks meer van.
De meeste RTS-spellen hebben een kleine minimap waarin je de hele speelwereld in de gaten kunt houden. In een 3D spel gaat dit een beetje lastig, dus hebben ze er maar een beeldvullend scherm van gemaakt. Na een druk op de knop zie je bijna de hele speelruimte waarin de schepen als puntjes worden aangegeven. De sensor manager (minimap) van Cataclysm is veel functioneler dan de gemiddelde minimap. Bijna alle handeling die in het spel zelf te doen zijn, zijn ook in de minimap aanwezig. Je kunt van hieruit dan ook prachtig alles te gelijk regelen. Zonder zo’n goede sensor manager was het spel niet zo goed speelbaar geweest. Vooral de lange afstand planning is in het spel zelf nauwelijks te doen.
Tenslotte nog een paar veranderingen ten opzichte van Homeworld, die nog niet in de bovenstaande tekst zijn behandeld. Een grote verbetering is de mogelijkheid tot tijdcompressie. Wanneer de vijand verslagen is, maar de ruimte nog vol met ruimtepuin zit, moet je dit natuurlijk oogsten. De hoeveelheid geld wordt namelijk van level naar level doorgegeven. Dat het delven van ruimtepuin een saaie aangelegenheid is, hoef ik natuurlijk niet uit te leggen. Daarom is er nu de tijdcompressie. Deze versnelt de tijd en het delven is in no time gebeurd. Een andere leuke toevoeging is het ingame infoschermpje, dat van elk schip een aantal statistieken zoals soort wapen, gewicht en speciale vaardigheid, aangeeft . Heb je tenminste iets te doen als je schepen op weg zijn naar de vijand.
De conclusie is simpel, Cataclysm is een dijk van een spel. Het speelt echt geweldig en het enige echte minpunt zijn de lelijke animaties tussendoor. Het is alleen voor de mensen die Homeworld niks vonden geen verplichte kost!
