Star Trek Voyager: Elite Force

Star Trek fans zitten al jaren op een spel te wachten dat de sfeer van Star Trek van de TV naar de computer brengt. Tot nu toe zijn de spellen die gebaseerd op de populaire serie niet écht denderend geweest. En nu is er dan Elite Force…

Voyager
Voor wie de serie niet kent en het spel speelt omdat het ‘misschien wel goed is’, is hier een korte beschrijving van Voyager. In de toekomst gaan we allemaal reizen door de ruimte, iets wat kan doordat men ‘subruimte’ en een ‘warp-aandrijving’ heeft uitgevonden en men daarmee sneller dan het licht kan reizen. Natuurlijk blijken we niet alleen te zijn in het heelal. Met sommige soorten die we tegenkomen kunnen we gelijk vrede sluiten en met anderen komt dat na een hoop oorlog. Uiteindelijk worden we wat vredelievender en gaat het er bijna alleen nog maar om om meer te ontdekken en dat gaat onder de vlag van een soort marine die zich ‘Starfleet’ noemt. De USS Voyager is een schip van Starfleet, dat al op haar eerste reis in moeilijkheden komt. De flink onderbezette bemanning wordt namelijk binnen enkele ogenblikken naar een locatie verplaatst, die zo’n 70.000 lichtjaren van de aarde verwijderd is. Terugreizen duurt aanzienlijk langer, rond de 70 jaar. De serie volgt het schip op die terugreis.
Single
‘To boldly go where no-one has gone before’ is de slogan achter Star Trek en dat slaat op de ontdekkingsreizen. Eilte Force heeft zijn eigen slogan: ‘Set phasers to frag’ Elite Force is ook eigenlijk niets anders dan een 3D shooter met een Star Trek thema. Je mag zelfs nog niet eens iemand uit de serie spelen. Je bent namelijk een lid van het ‘Hazard Team’, een groepje veiligheidspersoneel dat de ‘gevaarlijkere’ missies mag uitvoeren. Leuk detail: je kunt in het begin kiezen of je als man of vrouw door het spel gaat. Het spel begint aan boord van een Borg cube, een ruimteschip bevolkt met een cyborgras, dat alleen maar soorten assimileert (tot individuloze cyborgs maakt). Je hebt eindelijk een (experimenteel) wapen, waarmee je deze Borg aankunt, maar dat is in hun handen gevallen en de rest van je team is ook nog gevangen genomen. Tijd om in actie te komen dus! Om een lang verhaal kort te maken: je schiet een hoop Borg kapot en je blaast jezelf op. Gelukkig bleek je slechts met een holodeck (reëele virtual reality) training bezig te zijn en leef je nog. Je wordt door de oprichter van het ‘Hazard Team’, Luitenant Commandant Tuvok, even op je slechte prestaties gewezen. Dat is nog niet afgelopen, of Voyager wordt aangevallen door een onbekend schip. Voyager wint deze slag, maar wordt tijdens de explosie van het verliezende schip naar een andere locatie verplaatst. Deze locatie lijkt een soort scheepskerkhof. Voyager wordt vastgehouden door een ‘dampening field’ en kan daarom niet weg. En dan beginnen de problemen pas…
Het mooiste aan het spel is de Voyager sfeer. Ik weet daarom niet of niet-fans of gamers die onbekend zijn met de serie het spel zo leuk zullen ervaren als fans. Je herkent namelijk van alles: de transporter room, Jeffries tubes, de Delta Flyer, de brug en de conference room. En beter nog: de vaste cast van de serie, waarvan de stemmen (op Seven of Nine na) door de echte acteurs zijn ingesproken! Dat mag overigens ook wel, want de skins zijn nou niet direct geslaagd te noemen. Captain Janeway heeft bijvoorbeeld een te lang gezicht en bij Tuvok zijn de puntige oren nogal overdreven. Af en toe is het zelfs moeilijk de persoon achter de skin te vinden.
Het spel doet verder heel standard 3D shooterig aan: loop van punt A naar punt B, schiet alles neer wat vijandig is en probeer de andere missiepunten ook te halen. Sleutels zoeken hoeft niet, een alternatieve route vinden vaak wel. Dit betekent vooral naar de bekende weg zoeken: kleine gangetjes die je al lang gezien had zijn ook daadwerkelijk de wegen die je zoekt. Er zijn nooit alternatieve routes aanwezig en doodlopende gangen lopen bijna direct dood, dus je loopt niet al te veel te dolen.
De vijanden in het spel zijn vrijwel allemaal bekenden: Borg, Klingon, Hirogen enzovoorts. Echt moeilijk te verslaan zijn ze niet, hoewel ze heel sterk de neiging hebben alleen jóú aan te vallen en de rest totaal niet te zien. Je speelt namelijk bijna geen enkele missie alleen, er is vaak wel minstens één teamlid dat je rugdekking geeft. Deze teamleden missen helaas wel iets wat jij dan hopelijk wel hebt: het vermogen om efficient te schieten (vaak raak).
Drijvende kracht achter dit alles is de Quake III engine en dat betekent lekkere actie met mooie strakke omgevingen en fatsoenlijk geluid. Deze engine draait wel een stuk stabieler dan Quake III Arena 1.15 bij mij doet, dus dat is mooi meegenomen. Het heeft wel af en toe de neiging tijdens het laden van een volgend stuk level te crashen…
Minpuntje van het singleplayer gedeelte: het is voor een beetje getrainde gamer niet echt moeilijk. Gelukkig is het spel onderhoudend genoeg om het dan toch te spelen.

Multi
Ben je klaar met het singleplayer gedeelte, dan kun je altijd nog ‘Holomatch’ starten. Holomatch is niets meer dan Quake III Arena met een Voyager Total Conversion. Je kunt een skin kiezen van één van de Voyager leden, of van bijvoorbeeld een Klingon of een Borg. Je kunt alleen de wapens uit het singleplayer gedeelte gebruiken en andere typische Quake III Arena powerups, zoals Quad Damage, zijn vervangen door meer op Voyagervoorwerpen lijkende. De snelheid is een beetje omlaag gezet, in vergelijking met Quake III Arena, maar dat is dan ook realistischer. Wie Quake III Arena goed vond, zal dit onderdeel ook zeker bevallen.

Conclusie
Het singleplayer gedeelte is een goede verhaalgedreven 3D shooter met een goed lijkende Star Trek setting. Voyager fans zullen zeker niet teleurgesteld worden door dit spel. Ook de aanwezige mini-encyclopedie van Voyager en haar bemanning zal sommigen zeker bevallen. Tel daarbij het (beproefde) multiplayer gedeelte op en je hebt eindelijk weer eens een lekkere 3D shooter.