Grand Prix 3

Dolgelukkig was ik een aantal jaren geleden. Eindelijk had ik een computer met een processor die krachtig genoeg was om Grand Prix 2 te spelen. Hierna kwamen er regelmatig nieuwe Formule 1 racegames op de markt, maar deze konden niet tippen aan het gevoel dat Grand Prix 2 me gaf en sommige stelden me recent zelfs zeer teleur. Mijn systeem werd steeds sneller, maar toch bleef ik hechten aan GP2. Mijn hart ging dan ook sneller kloppen toen ik een aantal maanden geleden hoorde dat Grand Prix 3 eindelijk zou gaan verschijnen. Enkele dagen geleden kreeg ik de game in mijn handen geduwd. Vol verwachting zette ik de computer aan en begon ik het spel te installeren. Zou mijn voorgevoel kloppen en dit de ultieme Formule 1 racesimulatie zijn, of werd het weer een grote teleurstelling?

De installatie is klaar. Ik start het spel op. Een korte maar zeer fraaie intro rolt over het scherm. De hoge videokwaliteit valt me meteen op en de beelden zijn zeer mooi. Mijn Formule 1-kennersoog vertelt me meteen dat de beelden van de Engelse Grand Prix op Silverstone zijn. De eerste indruk is dus goed. Ik kom in een menuutje terecht dat er zeer duidelijk uitziet. Wat erg fijn is, is dat de menukeuzes vrijwel gelijk zijn aan die in Grand Prix 2. Dit maakt het geheel zeer overzichtelijk. Eerst maar eens een Quick Race om te kijken hoe het spel er grafisch uitziet. Ik kreeg het een tijdje geleden namelijk erg benauwd toen ik hoorde dat er enorm hoge systeemeisen aan het spel verbonden zouden zijn. Alvorens ik aan mijn race kan beginnen doet het spel een test met mijn grafische kaart. Hierna kan ik beginnen en mijn mond valt open van verbazing. Wat blijkt: het spel ziet er oogverblindend mooi uit en loopt nog soepel ook. Ik heb een gemiddelde computer, namelijk een AMD 500 MHz processor met een Voodoo 3 16Mb grafische kaart en 128Mb geheugen, dus dat zit wel snor voor de meeste mensen.

Ik begin te rijden en gebruik automatisch de toetsen die ik gewend was van GP2 en ja hoor, ook dit is hetzelfde gebleven, evenals het in- en uitschakelen van hulpmiddelen. Erg handig dus. De baan en alles eromheen is ook zeer gedetailleerd weergegeven. Ik kap de Quick Race af en besluit maar meteen een Championship Season te beginnen. De eerste race is die van Australië in Melbourne. Ik stap in mijn oude vertrouwde Jordan en begin met de vrije training op vrijdag. Dit circuit is nieuw vergeleken met GP2, dus die training had ik hard nodig. Voor de training begint, verschijnt op mijn scherm de regenverwachting voor de komende 2 uren. Ik zie dat het even droog blijft, maar dat de kans op regen na een tijdje zal stijgen, met mogelijk zelfs zware regen. Ik besluit dus maar meteen de baan op te gaan. De besturing is zeer soepel te noemen en het is een waar plezier te racen. Toch verrem ik me al snel en beland in de grindbak. Ik zie ineens Jos Verstappen-visioenen opdoemen, maar besluit mijn weg te vervolgen. Ineens begint het lichtjes te regenen en de auto begint te glijden in de bochten.

Ik bereik met de grootste moeite de pitstraat en vervolg mijn weg op regenbanden. Wat ik in de ronde zie die hierop volgt is zeer mooi. Op het natte wegdek weerspiegelt namelijk alles wat er op en om de baan gebeurt, inclusief reclameborden en dergelijke. Ook word ik ingehaald door Mika Hakkinen in zijn McLaren, waardoor ik in zijn spray terecht kom en dus vrijwel geen zicht meer heb op de baan. Na een aantal rondjes en flink wat spins op de spekgladde baan is de vrije training ten einde. Ik besluit de vrije zaterdagtraining over te slaan en mijn rijkunsten te vertonen in de kwalificatie. Eerst verschijnt weer het venstertje waarop staat dat de regenkans vrij groot is. Ik besluit meteen de baan op te gaan omdat het nog droog is. Middenin mijn outlap begint het licht te regenen. Balen dus. Ik ga weer terug de pits in om op regenbanden te trainen. Terwijl ik op mijn regenbanden de pits uitrijd wordt het al weer droog. Pech voor mij, want de andere coureurs zetten een tijd op een vrij droge baan, terwijl ik net op regenbanden de pits uitkom. Net op het moment dat ik weer binnenkom om mijn banden te wisselen begint het vreselijk te regenen. Resultaat van dit alles is dat ik de enige ben die niet op een droge baan een tijd heeft kunnen neerzetten, waardoor ik achteraan moet starten in de race. De teams en auto’s die in het spel voorkomen zijn overigens uit het jaar 1998, wat overigens niet al te storend is. Inmiddels zijn er op verschillende sites al updates te vinden voor het seizoen 2000. Een van die sites is www.alphaf1.com/gp3/. Op deze site zijn verschillende downloads te vinden van de nieuwe auto’s en tracks. Mijn persoonlijke aanrader is Emac’s 2000 Carset. Deze kan ook via de site gedownload worden en is gemaakt met het programma GP3Edit, wat pas vorige week is verschenen. Met deze carset worden de auto’s, teams, rijders, rijdersfoto’s en prestaties aangepast aan het huidige seizoen.

Voor de race word je in de stemming gebracht door de overbekende Formule 1 intro die elke twee weken op mijn televisiescherm verschijnt. In die race, die droog zal gaan verlopen, besluit ik de ‘alles-of-niets-methode’ te gebruiken. Dit betekent dat ik geen risico’s zal mijden om verder naar voren te komen. Helaas wordt het niets, omdat ik samen met een Arrows al vrij snel in de grindbak beland. Mijn linkerbanden zijn afgebroken dus ik kan niet verder. Schrale troost is dat mijn collega in de Arrows niemand minder is dan, je raadt het al, Jos Verstappen. Ik besluit mijn computer uit te zetten omdat het al vrij laat is.

Plots krijg ik een flashback: de crash van Jacques Villeneuve afgelopen jaar in Spa-Francorchamps. Ik heb de auto na de crash met eigen ogen kunnen aanschouwen en heb later ook op televisie de crash teruggezien. Dat heeft nogal indruk gemaakt. Wat was het geval: meneer Villeneuve probeerde daar vol gas Eau Rouge op te gaan en crashte zijn auto totaal aan stukken. Voor de mensen die het circuit in Spa niet zo goed kennen: Eau Rouge is een bochtencombinatie bergop die angstaanjagend stijl is. Dit in mijn achterhoofd besloot ik het zelf maar eens te gaan proberen. Ik kruip weer in mijn bolide en rijd eerst een rondje om het ‘gevoel’ weer te krijgen. Tijdens dit rondje verbaas ik me weer over de details langs de baan, die werkelijk precies zo zijn als in het echt. Ik rijd nu vol gas over het rechte stuk. Ik zie Eau Rouge opdoemen en doe bijna mijn ogen dicht. Ik scheur de berg op. Bochtje links, bochtje rechts… en niet verder. Ik kom met mijn rechtervoorwiel te ver over de curbstones en de auto breekt weg, met volle vaart de vangrails in. Ik bekijk de crash even later in de herhaling en ik zie dat de crash vrijwel identiek is aan de real life crash van Villeneuve. Tevreden over het realisme in het spel besluit ik nu dan echt de computer uit te zetten.

Grand Prix 3 is bedoeld als simulatie, maar heeft een fantastisch spelplezier, omdat er actie genoeg is. Iedereen kan er plezier aan beleven, zowel de beginner als de meer gevorderde racer. Er zijn liefst 5 verschillende niveaus waarop je het spel kunt spelen. Binnen die niveaus is het ook mogelijk enkele hulpmiddelen in te schakelen, zoals hulp bij remmen en sturen. GP3 verschilt hier echter met GP2 in het feit dat als je een hoger niveau kiest, de mogelijkheden voor hulp kleiner worden. Een ander verschil met GP3 is dat de auto na een lichte crash minder snel beschadigd is, doorrijden is dus iets makkelijker. De teams zijn ook goed op sterkte ingedeeld. De McLaren’s zijn over het algemeen de snelste auto’s, terwijl de Minardi’s achteraan bungelen. De echt geoefende racer kan zijn hart ophalen met het steeds sneller proberen te maken van de auto, door middel van de Advanced Setup optie. De leek zal hier echter niet veel van snappen en er wellicht ook minder prijs op stellen. Die kan gewoon een niveautje lager schakelen en toch kans maken op het podium te verschijnen, hoewel dat dan nog altijd geen makkie is.

Zoals eerder gezegd is het spel grafisch zeer de moeite waard en verslaat het met gemak het met veel tamtam gepresenteerde F1 2000 van EA Sports, terwijl het spel nog altijd soepel loopt. Het geluid verschilt niet veel van de andere racegames, hoewel het me toch net iets gladder en realistischer in de oren klinkt. Dit kan echter ook veroorzaakt zijn door het feit dat de andere facetten van het spel overduidelijk beter zijn dan die van concurrerende games. Pluspunt is ook dat de muziek tijdens de menu’s voor de verandering een keer niet irritant is, in tegenstelling tot de muziek bij bijvoorbeeld de FIFA-serie, die mij persoonlijk al gauw gaat irriteren.

Eindoordeel
Grand Prix 3 is een topper in zijn genre. Naar mijn mening is dit met afstand de beste racegame tot nu toe en dit zal ook wel een tijdje zo blijven. Grand Prix 2 was namelijk ook jaren lang de absolute nummer 1. Voor dit spel zijn zelfs nu nog updates te downloaden van internet voor het seizoen 2000. Het is echter tijd om een stap vooruit te zetten en die stap is gezet met Grand Prix 3. Er is voortgeborduurd op Grand Prix 2 en daar is echt niets mis mee. Grafisch top, realisme top en spelplezier top. Als ik een cijfer zou moeten geven zou het in eerste instantie geen 10 zijn vanwege de oude auto’s. Na het installeren van de nieuwe carset komt de 10 echter angstig dichtbij. Rennen naar de winkel dus!