Allegiance

Voordat ik aan het spelen van Allegiance begon, moet ik eerlijk bekennen dat ik de laatste tijd erg weinig naar space simulators heb omgekeken. De laatste die ik gespeeld heb, was nog op mijn oude 486 SX en was uit het Star Wars-genre. Vele dagen heb ik missie na missie X-Wing en Tie-Fighter uitgespeeld en sindsdien geen enkele space shooter meer aangeraakt. De tijden van strategie en 3D actie braken immers aan, totdat Allegiance verscheen. Microsoft heeft namelijk in deze online space shooter een aantal real-time strategische elementen verwerkt en daar ben ik wel heel benieuwd na.

Het verhaal
Alvorens het spel begint, wordt er in een zeer behoorlijke intro vertelt wat nu precies het geval is. Om een heel lang verhaal kort te maken en niet al te veel te verklappen, komt het eigenlijk op het volgende neer: Op 13 maart 2140 wil het lot dat een asteroïde wordt gelanceerd met het doel daaruit naar Helium3 te kunnen mijnen. Deze grote bonk rots en gesteente mist echter het opvangstation en raast als een dolle richting de Aarde. Pogingen om de asteroïde voor impact te vernietigen, mislukken. De mens kan enkel machteloos vanuit de ruimte toekijken hoe hun thuisplaneet wordt vernietigd. Nu strijden drie overlevende partijen om de macht én om te overleven.

Het leerproces
Handboek en overzichtskaart leggen we gewoon aan de kant, want krankzinnig van de vele toetsencombinaties word je toch wel. Laten we gewoon direct beginnen met de tutorial, een leerproces die je stapsgewijs je schip leert beheersen. Missie één en twee lijken mij een beetje overbodig, tenzij je wilt leren hoe je een joystick naar voren en naar achteren wilt bewegen. Maar goed, voor de beginnende gamer is natuurlijk niets overbodig en voor gevorderden zijn deze missies gewoon over te slaan. In missie zes kun je net zo lang oefenen in het vechten met je tegenstanders als je wilt, desnoods totdat je er (letterlijk) bij neervalt. Tenslotte is het belangrijk dat je een schip goed beheerst, voordat je je online stort op tegenstanders die iets meer ervaring hebben dan jij. Dat is vaker het geval met online games.

Aanmelden en updaten
Voordat je kan inloggen op het grote MSN netwerk, is het van belang dat je je eerst registreert als gebruiker. En al direct stuit ik op het grootste minpunt van het gehele spel. Ik heb een creditkaartnummer nodig, terwijl er toch nadrukkelijk staat dat de eerste maand gratis is. Ik heb geen creditkaart en ik wil gewoon spelen, mag dat ook? Na veel gestoei en geworstel heb ik uiteindelijk de hoop maar opgegeven. Gelukkig is er ook de optie om een vrije server te zoeken. Het nadeel is echter wel dat je overwinningen niet worden geregistreerd. Voordat ik aan een spel kan deelnemen, wordt eerst mijn versie automatisch aangepast aan de nieuwste update. Best handig, afgezien van het feit dat ik op die manier weer een half uur verder was en nog geen spel had gespeeld.

Is dit de reden om het spel niet te kopen en te stoppen met lezen van dit artikel? Integendeel, ik moet eerlijk bekennen dat dit het enige minpuntje is wat ik heb kunnen vinden. Het is me zelfs gelukt om na een korte periode in te loggen op het MSN netwerk, zonder daarvoor een creditkaart nummer te hebben ingevuld. Hoe dat gelukt is, is me nog steeds een raadsel. Maar het wordt tijd dat we gaan genieten van deze geweldige online space simulator.

Log into the lobby
Het is dus mogelijk om via het MSN netwerk naar servers te zoeken of naar vrije servers die door fans worden opgezet. Ook voor jou is het mogelijk om een vrije server op te zetten. De software kan van de Allegiance website worden gedownload. Na het inloggen, krijg ik direct een overzicht van alle games die op dit moment gespeeld worden. In één oogopslag is te zien hoe lang het spel bezig is, hoeveel mensen er meespelen en welke soort game er wordt gespeeld. Onder soort verstaan we Deathmatch, Capture the Flag, Conquest en nog een aantal anderen die ik nog niet geprobeerd heb. Conquest wordt toch wel het meeste gespeeld, deze gaat namelijk door totdat de Starbase van de tegenstander is vernietigd en er geen geld of basis meer is om een nieuwe te bouwen. Zodra je inlogt in een game wordt je tijdelijk in een buitengebied geplaatst. Vanaf hier is het al mogelijk om met de spelers te communiceren. Zo kun je bijvoorbeeld eerst vragen wie er aan de winnende hand is of misschien voel je jezelf wel zo goed dat je de verliezende partij kan helpen. Je kunt echter van buiten niet bekijken hoe ver een team is gevorderd en of deze ook daadwerkelijk aan het winnen is.

Beam me up Scotty
Het spelen van een spel kan op twee verschillende manieren, met daarbij weer verschillende varianten. Je speelt een gezagvoerder en geeft iedereen de bevelen of je speelt piloot en accepteert de bevelen van je gezagvoerder. Er is ook een aparte functie als investeerder, maar meestal wordt deze bij de taak als gezagvoerder ingevoegd. De investeerder krijgt al het geld dat door miners en/ of piloten wordt ingezameld. Met dat geld kan hij gebouwen aanschaffen en research doen naar betere wapens, schepen en andere extras. Als gezagvoerder speel je in het genre van de real-time strategie games, hoewel het ook gewoonlijk mogelijk is om zelf als piloot een eindje te gaan vliegen. Het makkelijkste het overzicht bewaren doe je door alles vanuit de zogenaamde “Command View” te bekijken.

De map die gespeeld wordt bestaat uit een aantal sectoren. Iedere sector staat vol met verschillende asteroïden en planeten. Het draait allemaal om de asteroïden, deze worden namelijk als bouwfundering gebruikt. Geld wordt ingezameld door de zogenaamde Helium3 asteroïden te bemijnen. Hoe meer sectoren je als team kan bezetten, des te meer asteroïden je kan mijnen of gebruiken als fundering. Bepaalde gebouwen vereisen ook weer een ander soort gesteente. Kortom asteroïden zijn belangrijk, maar nog belangrijker is om deze ook goed te kunnen verdedigen. Je kunt natuurlijk niet in alle sectoren tegelijkertijd aanwezig zijn, maar je maakt gebruik van zogenaamde jumpgates die jou en je schip van sector naar sector verplaatst. Iedere outpost bevat ook een teleporter, waardoor het mogelijk is om je ook vanuit je basis van sector naar sector te verplaatsen, mits je bestemmingssector natuurlijk ook een basis bevat.

Commander on the bridge
Tot zover de asteroïden. Als gezagvoerder is het dus noodzakelijk om je basis zoveel mogelijk uit te breiden in meerdere sectoren. Ieder nieuw gebouw maakt meer research en betere uitrustingen mogelijk. Research is van belang om je bemanning met zo goed en geavanceerd mogelijke wapens en schepen uit te rusten. Zodat zij op hun beurt alles beter kunnen verdedigen en eventueel aanvallen op de tegenpartij kunnen uitoefenen. De gezagvoerder kan aan ieder schip orders geven. Miners en Constructors zijn schepen die door de computer worden bestuurd en zullen dus net als bij een RTS game gehoorzamen. Maar de piloten zijn net als jij spelers die zijn ingelogd op het netwerk en zullen naar eigen goeddunkt gehoorzamen of niet. Daar komt ook nog bij kijken of ze al enige ervaring hebben in het spelen.

Vlieg maar raak voor een knaak
De gezagvoerder regelt dus het verloop en de vooruitgang van je team en een piloot kan naar eigen keuze verdedigen of de vijand bestoken. Naarmate het spel vordert en er meer research wordt gedaan, kan een piloot kiezen tussen verschillende schepen uitgerust met een zelf samengesteld arsenaal aan wapens, mijnen en sensoren. Ieder schip verschilt in snelheid, wendbaarheid, acceleratie, schild, enzovoorts.

De scout:
De scout is snel en wendbaar, maar is slechts uitgerust met één vuurwapen en een zwak schild. Daarentegen kan het wel raketten met zich meebrengen en zal het eerder tegenstanders detecteren dan andere schepen. Ideaal voor het verkennen van sectoren en om de vijand op te sporen.
De fighter:
De fighter is eigenlijk een prima schip ontworpen om in bijna alle situaties te functioneren. Het is echter wel van belang dat je weet hoe je een ander schip het beste kan aanpakken, zoals interceptors en stealth-fighters.
De interceptor:
De interceptor heeft geen raketten, geen mogelijkheid om te teleporten, een kleine scanomgeving, maar daarentegen een uitstekende vuurkracht. Dat maakt hem juist effectief in het verdedigen van de basis.
De stealth-fighter:
De stealth-fighter staat bekend om zijn sneaky gedrag. Het kan namelijk vanaf grootte afstand de vijand detecteren. Uitgerust met een cloak device en sniper guns kun je de vijand onopgemerkt bestoken.
De bomber:
De bomber kan worden uitgerust met anti-basis raketten. Dit maakt het voor hem mogelijk om vijandelijke gebouwen te bestoken. De bomber is echter traag en zeer kwetsbaar, waardoor een escorte van fighters van belang is. Verder bevat de bomber twee turrets die bestuurd kunnen worden door mede-teamgenoten.
Capital schepen:
De frigate en de cruiser zijn de grootste schepen die ontwikkeld kunnen worden. Uitgerust met anti-basis raketten en een ijzersterk schild, dat hen voor bijna alles onverwoestbaar maakt. Ook hier is het mogelijke om de schepen met meer man uit te rusten voor een ijzersterke verdediging.

Welk schip jij wilt gaan besturen, is aan jou de keuze, maar hangt ook af hoever de gezagvoerder gevorderd is in het researchen. Kies echter wel het juiste schip bij de taak die jij wilt uitvoeren. Probeer natuurlijk niet met een scout de basis van de tegenstander aan te vallen of met een bomber te verdedigen. Voor het lekkere schietwerk en het willekeurig rondvliegen, kies ik meestal de fighter of de stealth-fighter. Go baby go!

Kiss my asteroid
Er zijn verschillende mogelijkheden om naar de plaats van bestemming te vliegen. Links onderin het scherm zie je een kleine map met daarin alle sectoren aangegeven. Klik je op een sector dan neemt de automatische piloot de besturing over en word je automatisch naar deze sector gevlogen. Je hoeft dus niet te zoeken naar jumpgates, hoewel deze altijd duidelijk te zien zijn als een soort blue hole (dus geen black hole). Door tijdens het vliegen op F3 te drukken, krijg je een gedetailleerd overzicht van de gehele sector met daarin alle asteroïden, planeten, gebouwen, teamgenoten en tegenstanders. Ook hier is het mogelijk om met de muis op een van deze bestemmingen te klikken en weer brengt de automatische piloot je erheen. Nu zeg ik niet dat de besturing zo moeilijk is dat ik altijd de automatische piloot gebruik. Maar voor een beginnende speler is het ideaal om op deze manier bijvoorbeeld je schip te docken.

Wanneer het dan eindelijk toch zover is dat je het tegen een vijandelijk schip moet opnemen, is het aan re raden om de besturing in eigen hand te nemen. Het targetten van de tegenstander gebeurt vrijwel vanzelf, zodra deze in het zicht verschijnt. Zorg dat je weet met welk schip je te maken krijgt. Bestook bijvoorbeeld een interceptor van grote afstand, want binnen zijn bereik vliegen, betekent hetzelfde als door een mijnenveld banjeren (dat laatste is zelfs ook mogelijk in Allegiance). Nu is het een kwestie van achtervolgen, totdat het vijandelijke toestel binnen bereik is van je wapens. Duim aan de missille vuurknop, wijsvinger op de machinegun vuurknop, vizier naar beneden, de meest smerige grijns op je gezicht zetten en dan wachten op het geluid dat aanduidt dat je target is gelockt.

BLEEB! Meteen vuur ik drie raketten af, wijk uit en zet het weer op een achtervolgen. Target komt binnen machinegun bereik, richten en vuren! Weer draai ik, wijk uit, hij zit achter me. Boosters activeren en met een enorme snelheid stuif ik weg van m’n tegenstander. Oh oh, ik ben gelockt door hem, missille nadert in hoge snelheid. Vlug drop ik een “counter measurement”, deze verstoort raketten bij het vinden van hun target. Snel wijk ik uit en draai ik me om, de raket suist op een paar meters afstand langs me heen. Ik wacht op een lock en vuur m’n laatste missille af. BOOM! … stilte … “You’ll be sorry you did that!”, krijg ik nog even over de radio the horen. “Owh yeah? Well you can kiss my asteroid!”.

Grafische pracht in space
Ook al heb ik weinig stof op mee te vergelijken, moet ik zeggen dat Allegiance grafisch uitstekend in elkaar steekt. De schepen zijn geweldig mooi vormgegeven, de planeten zijn vaak kleurrijk, kleurrijke melkwegstelsels die door felle sterren worden weerkaatst en ruwe asteroïden die vol zitten met donkere kraters. Ook de aandrijving is prachtig om te zien, vooral als je gebruikt maakt van de booster. Deze zorgt voor een soort afterburner en geeft een felle gloed achteraan de aandrijving. Ook de explosies zijn prachtig uitgewerkt, hoewel ik mij slechts over één ding verbaas; hoe krijgen die mensen het in de toekomst voor elkaar om explosies en de denderende geluiden over te dragen in een luchtledig heelal? Ik denk dat ik daar een goed antwoord op weet. Wij mensen willen ook wel wat moois voor het oor en dat is Microsoft met Allegiance zeker gelukt.

Conclusie
Allegiance is voor mij zeker een spel dat me heel veel speelplezier heeft gegeven en nog steeds geeft! Regelmatig ben ik tot diep in de nacht even een potje spelen, wat vaak uitloopt tot twee à drie potjes. Allegiance biedt de gamer vrijheid, afwisseling en zelfs een verruimde sociale contacten kring, door met meer mensen in teamverband te werken. Kortom, als je internet hebt en een passie voelt voor lekker schieten in de ruimte, dan is Allegiance voor jou zeker een dikke aanrader.