Spiderman 2

Na het uitkomen van Spiderman: The Movie volgde een game. Deze PC-game was niet eens zo heel slecht, ware het niet dat je alleen op de daken kon rondlopen en dus aan de wolken moest slingeren (?). Geen echte topper dus. Nu Spidey’s tweede film is uitgekomen slaan Activision en Treyarch opnieuw de handen samen. Is dit tweede deel wel wat ervan verwacht wordt?

The story so far…
Het verhaal zal wel bekend zijn: Peter Parker, gespeeld door Tobey Maguire (jazeker, de sterren doen ook de voice-acting in de game), wordt na de bijwoning van een presentatie gebeten door een radioactieve spin. Hij ontdekt dan door de film heen zijn krachten en beschouwt het als zijn plicht om als Spiderman het kwaad te bestrijden. Na de Green Goblin komt nu Dr. Octopus, a.k.a. Doc Ock amok schoppen. Aan jou weer de taak om hem (en meer superschurken) uit de weg te ruimen. Alleen is deze taak nu wel een stuk plezieriger, want á la GTA III kun je nu vrij door heel Manhattan (!) heen slingeren. Inclusief burgers, auto’s en loslopende criminelen.
Opmerkelijk is wel alvast het dag/nachtsysteem wat aanwezig is in de game. Ongeveer iedere 10 minuten wordt het weer dag of nacht, wat voor veel verandering zorgt in de gameplay en graphics. Lichten spelen natuurlijk een grote rol tijdens de late uurtjes, wat soms voor adembenemende uitzichten kan zorgen.

Spiderman, Spiderman, he does whatever a spider can
Je begint het verhaal met een kleine turorial. Lopen gaat met de linker analoge stick, springen met het kruisje. Hoe langer je deze knop ingedrukt houdt, hoe verder je springt. Aangezien je de tutorial op een gebouw start en je er op een gegeven moment vanaf moet springen dreig je te pletter te vallen, totdat dezelfde komische ‘verteller’ van het verhaal als in deel 1, meneer Bruce Campbell, ingrijpt. Het beeld bevriest; Spiderman hangt stil in de lucht. Onze komiek maakt even een lange neus naar je terwijl hij zegt: “Luister je altijd naar wat anderen tegen je zeggen? Ja, wat doe je nu, hè?” Tja, als geen ander wist ik dat het tijd was voor een lekker potje webswingen. Nadat m’n begeleider vertelt dat ik de R2 knop moet gebruiken om een web op een gebouw te schieten (ja, op een gebouw, en niet in de lucht; zonder gebouw kun je dan ook niet slingeren) hervat het spel zich. Ik druk de R2 knop in en… WOOOSH! Daar ga ik. De adrenaline stroomt door mijn lichaam heen terwijl ik langs de wolkenkrabbers van New York slinger. Dit is dan ook het spelgedeelte wat een dikke 10 verdient: het rondslingeren. Dit is gewoon perfect en eenvoudig gemaakt. De lucht inspringen door kruisje lang in te houden en vervolgens los te laten, R2 om te beginnen met slingeren, L2 inhouden om wat extra vaart te krijgen en tegen een gebouw opvliegen. Ach, kan gebeuren, een kerel als Spiderman kan daartegen. Meteen word me uitgelegd dat ik rondje moet indrukken om tegen een gebouw vast te plakken. Nog net voor ik te pletter val weet ik me vast te klampen aan het Empire State building. Want ja, het Manhattan eiland is perfect uitgewerkt. Het is maar één wereld waar je je in begeeft, maar deze is tegelijk gigantisch groot en zeer gedetailleerd.
De mogelijkheden om je (voort) te bewegen zijn grenzeloos. Gewoonweg sprinten over de straat of van auto naar auto springen. Of de lucht in springen om vervolgens via een muur omhoog te rennen om op het dak te komen. Van daaruit weer een aanloop nemen om naar het volgende dak te springen. Of je kunt natuurlijk gewoon webswingen. Vanwege deze perfect uitgevoerde gameplay krijgt de speelbaarheid van mij een 10!

Missies
Het verhaal in Spiderman 2 is opgedeeld in chapters. Deze chapters bevatten afzonderlijke missies, zoals een schurk verslaan (Mysterio, The Shocker en de niet-vijandelijke, maar sexy Black Cat zijn van de partij), een bezoekje brengen aan Mary Jane, een opdracht volbrengen voor de Daily Bugle (de krant waar Peter werkt) of gewoonweg zogenaamde Hero Points verzamelen. Laatstgenoemde is de motor die de game draaiende houdt. Je verzamelt deze door bijvoorbeeld een burger in nood te helpen, die je overal in Manhattan tegen het lijf loopt. Deze Hero Points zijn nodig om een missie uit te spelen en om jezelf te upgraden, zoals in een RPG. Je kunt namelijk upgrades kopen in ‘your local Spidey-store’ om bijvoorbeeld acrobatische bewegingen voor in de lucht, snellere beweging en nieuwe vechtcombo’s te behalen. Die vechtcombo’s zijn vaak effectief, soms leuk, maar in ieder geval altijd verrassend. Zo kun je een bad guy gewoon inspinnen met web, aan een lantaarnpaal hangen of meenemen voor een ritje hoog in de lucht om hem vervolgens te laten vallen. Sommige trucks zijn alleen mogelijk in Spider Sense mode; enkele vertraagde momenten waarin jezelf gewoon nog op normale snelheid beweegt. Met één druk op de L1 knop staat deze functie aan.
Na de ‘gewone’ missies (bepaalde opdrachten voor de Bugle, The Shocker, Mysterio en Doc Ock verslaan) zit de story-mode er op. Om toch nog door te kunnen spelen heeft Treyarch er voor gekozen om de optionele missies, de missies waarbij je burgers moet helpen, gewoon te laten bestaan. Hier zijn geen missies meer en kun je zoveel rondslingeren als je wilt. Helaas zijn deze korte missies juist het grootste minpunt in de game. Zo moet je overvallers in elkaar slaan, een vallende man redden, een race voltooien, een ballon voor een kind terughalen (alsof je niets beters te doen hebt), een te hard rijdende auto stoppen of mensen van een zinkend schip redden. Nu zul je denken: da’s toch genoeg? Nou, nee. Na een uurtje dit doen heb je toch al gauw 30 van deze missies achter de rug, als je er tenminste op uit bent om Hero Points te verzamelen. Iedere missie heb je dan al zo’n vijf keer gedaan, en dan is de game nog maar net begonnen! De game wordt dus al gauw vreselijk eentonig. Het enige wat je dan nog kunt doen is jezelf upgraden om nieuwe manieren te vinden om iemand een pak voor z’n broek te geven.

Graphics & Sound
Grafisch ziet het spel er niet verkeerd uit. Op het eerste gezicht tenminste. Als je vanaf het hoogste punt van de game (zo’n 600 meter; het Empire State Building) staat zie je hoe gigantisch groot Manhattan is, en hoe goed het is nagemaakt. Wanneer je naar beneden suist en op het laatste moment nog een web afschiet kun je de wind bijna voelen. Echter, als je dan weer op de grond staat, zul je zien dat alle burgers er ongeveer hetzelfde uitzien. De cut-scenes zelf zijn gewoon enorm slecht, evenals de voice-acting van de burgers. Dan doet Tobey het beter, met af en toe een scherpzinnige one-liner.
De gebouwen zelf zijn meestal ook niet optimaal afgewerkt. Enkele gebouwen weerspiegelen zo’n beetje alles wat er is, maar als je er zelf op gaat zitten zie je niets. Ook zweeft er altijd een vreemde, ronde schaduw op de grond. Wat dat mag zijn mag Joost Hofman weten, maar dat bewijst maar weer eens dat Spiderman 2 grafisch niet helemaal in orde is. De animatie van de karakters zelf is wel heel goed. De manier hoe bijvoorbeeld Doc Ock en Spiderman zelf bewegen is briljant. Vandaar dat Spiderman 2 grafisch toch niet helemaal de grond in geboord wordt.
Muziek ontbreekt helemaal in de game. Af en toe als je rondslingert komt er even een spannend muziekje opzetten, wat enkele secondes daarna ook weer verdwijnt. Behalve dat hoor je alleen de burgers die om hulp roepen of je een compliment geven (of je afkraken), Spiderman zelf die af en toe een kreunend geluid maakt na een sprong, het kraken van je web wanneer je slingert en de gewone stadsgeluiden.

PC vs. Console
De pc-gamers waren erg teleurgesteld toen bekend werd dat Spiderman 2 voor ‘hun’ pc nogal eh… slecht was. Er werd van uit gegaan dat deze versie een port zou worden van de consoleversie. Helaas zou dat niet zo zijn… Grafisch zag het er niet heel slecht uit, de gameplay was ook nog wel om te doen, maar de consoleversie zou gewoon veel beter. In de pc-versie was het namelijk alleen mogelijk om aan bepaalde iconen te ‘webswingen’, terwijl je in de consoleversie alle ruimte van de wereld had. Gelukkig voor de Playstation 2 en Xbox eigenaars was deze versie wél wat ervan verwacht werd.

Conclusie
Alleen al om het slingeren in Manhattan zou Spiderman 2 een tien verdienen. Helaas ontbreekt het de game nog af en toe aan originaliteit in de missies, zijn er wat kleinigheden in grafisch opzicht en ontbreekt er de muziek. Gelukkig ontbreken bugs en laadtijden ook. Waar je je verveelt in de game van het teveel redden van de mensheid kun je je ook gaan bezighouden met het ophalen van verschillende tokens of het uitspelen van bepaalde races. Dit is ook nodig, wil je de game voor 100 % uitspelen. Het grootste pluspunt van de game is dan toch de ‘superhero feeling’ die je krijgt van het rondslingeren door de stad.
Al met al heeft Spiderman 2 veel minpunten, maar de fantastische pluspunten maken deze game toch meer dan de moeite waard.