Spider-Man 2

De Spiderman franchise staat wereldwijd garant voor een groot succes op zowel filmgebied als in games. Met de komst van de PSP kwam er uiteraard een Spiderman-game uit, deel twee wel te verstaan. Degenen die er geen genoeg van kunnen krijgen, kunnen hier lezen hoe de rode spinnenkop het op Sony’s handheld doet.

Weer een Spiderman

Als je Spiderman niet kunt uitstaan, heb je het de laatste tijd niet echt naar je zin. Om de haverklap komt er weer een Spidey-game uit en het ene na het andere platform wordt bevoorraadt met een game met de spinnenman in de hoofdrol. Zo ook nu, waarbij de PSP aan de beurt is. PSP eigenaars konden bij registratie van hun verse PSP al een Spiderman 2 UMD-video tegemoet zien, en tegelijkertijd was bij de launch de game Spiderman 2 verkrijgbaar. Nu de PSP eindelijk overal ruimschoots te bemachtigen is, wordt het ook wel eens tijd voor een review van een van de launchgames waar het meeste van werd verwacht.

Deze Spiderman game volgt het verhaal van de tweede film en het spel is opgedeeld in verschillende levels die afgewisseld worden door cutscenes die een inleiding vormen van het volgende level. Dit is meteen het grote verschil met de console-versies die min of meer op free-roaming gebaseerd zijn. Je hebt op je PSP dus niet zo veel vrijheid als dat je in andere versies hebt. Het is leveltje voor leveltje spelen geblazen en dat gaat op den duur best wel vervelen, helemaal omdat de game niet al te moeilijk is. Omdat de game het verhaal van de film volgt en dús van de comic, hebben de makers bedacht dat het in het kader van de afwisseling wel eens leuk zou kunnen zijn dat je wat oude bekenden tegen kan komen. Doc Oc, Vulture, Shocker en Rhino zijn karakters die je dus ook in deze game tegen gaat komen en dat maakt de game dan weer wat interessanter.

Level voor level

De levels zijn aan de kleine kant, en dat is maar goed ook, want saven is er niet bij, behalve dan tussen de levels door. In die tussentijd kun je ook met je gespaarde punten van alles en nog wat upgraden. De game was al erg makkelijk en wordt nog makkelijker naarmate je meer upgrades vrijspeelt. Per level ben je 5 a 10 minuten bezig en dat is dan ook weer prettig voor degenen die van kleine speelsessies houden. Je kunt met deze game dus steeds een klein stukje verder proberen te komen om hem daarna weer even weg te leggen. De vijanden die je tegenkomt zijn stuk voor stuk makkelijk te verslaan, met een beetje knoppenrammen en het onthouden van een paar combo’s kom je al een heel eind, maar de eindbazen vragen om een speciale tactiek. Maar ook die maken je het nooit echt lastig.

Uiteraard neemt het webslingeren een prominente plaats in, maar dit wordt je niet echt makkelijk gemaakt. Omdat er zoveel combo’s en dus knoppenfuncties zijn, gaat het webslingeren vaak mis en dat is erg frustrerend (wie verzint dat?!…bínnen webslingeren…). Slechts na heel veel oefenen gaat het slingeren pas echt lekker en kun je ook echt functioneel gebruik maken van al je mogelijkheden. Spiderman zelf bedien je door je analoge stickje, terwijl je de camera verplaatst door de vierpuntsdruktoets. Omdat deze beiden met één hand (duim) worden bediend, gaat dat vaak niet helemaal soepel, ook omdat de camerapositie je soms helemaal in de steek laat. Het komt té vaak voor dat je camera er maar een beetje achteraan zwabbert en dat is met een dergelijke snelle game, waarin je moet blijven bewegen, niet echt handig en soms zelfs ronduit irritant.

Graphics

Grafisch gezien is de game niet veel bijzonders, hoewel het toch een hele ervaring blijft om zulke beelden te zien op de PSP. In tegenstelling tot de consoleversies (hoewel een té zeer vergelijken niet terecht is), speel je het merendeel van de levels niet in buitenomgevingen, maar binnen. De game speelt wel erg soepel, ondanks dat je, zeker in de binnenlevels, nogal aan het stoeien bent met de bediening. Framedrops heb ik niet kunnen bespeuren en dat is voor een drie-dimensionale game als deze erg bijzonder. Grafisch gezien lijken de levels allemaal wel erg op elkaar, maar dat is niet zó’n probleem omdat je te maken hebt met korte levels die qua inhoud wel lekker afwisseld zijn. Uiteraard neemt het redden van mensenlevens een zeer prominente plaats in.

Het geluid is dan wel weer erg prettig en zeer authentiek. Tobey Maguire heeft Spiderman ingesproken en Kirsten Dunst heeft Mary Jane voor haar rekening genomen. De geluiden tijdens het meppen en de overige stemmen (in alle situaties!)klinken als vanouds en dat geeft je tijdens het maken van de combo’s het gevoel dat je onoverwinnelijk bent. Precies zoals het bedoeld is dus.

Conclusie

Spiderman 2 speelt voor een eerste generatie game voor de PSP lekker weg en is niet al te moeilijk. Je krijgt namelijk voordat je begint ook nog eens een complete tutorial voor je kiezen. Uitdagend mag de game dan ook niet genoemd worden. Wel biedt het je veel spelplezier door sfeervolle omgevingen en heel erg veel verschillende combo’s. De game is echter wel lineair te noemen en schiet ook op het gebied van speelbaarheid en bediening op sommige onderdelen te kort. Spiderman blijft echter een dankbaar karakter voor een gameontwikkelaar en spreekt zeer tot de verbeelding. Zo ook in deze PSP-versie.