Review: Serious Sam 4

Yep, “Serious” Sam Stone is terug om af te maken waar hij theoretisch gezien nog niet aan begonnen is. We zijn inmiddels een uitstel, een naamsverandering en een post-launch patch verder, maar nu is het dan toch eindelijk tijd om er een serieus late review op Gamersnet op los te laten.

Wees wel gewaarschuwd: Deze review is mogelijk niet geschikt voor alle lezers, gezien men aanstoot kan nemen aan de geütiliseerde vocabulaire. Nu de allerjongste lezers zijn afgetaaid omdat ik woorden als ‘geütiliseerd’ en ‘vocabulaire’ heb gebruikt, deze review zal je ook slecht bevallen wanneer je een graftakkehekel hebt aan het woord ‘yep’. Maar goed, dan ga je de game ook ruk vinden.

Serieuze introductie (voor wie ‘m nodig heeft)

Nu kan het toch zijn dat er wat jongere lezers zijn blijven plakken omdat ze de intro hebben geskipt, wat sommige gamers nogal eens doen. Deze demografie weet misschien niet eens wie “Serious” Sam Stone is. Nou, Sam zou je het beste kunnen omschrijven als het verloren broertje van Duke Nukem, die al bij de conceptie gescheiden werden. Ook hij lijkt een pot zware Marlboro shag per dag te eten, maar één shirt te bezitten en niet tegen zonlicht te kunnen.

Er is alleen één wezenlijk verschil. Sam hoeft niet elk steegje af te zoeken naar een vrijwillig slachtoffer van vuurwapengeweld. Nope. Creaturen met een doodswens komen gewoon naar hem toe, met bosjes tegelijk. Terwijl onze planeet steeds verder ontbost wordt – en nee, ik ga niet de politieke kant op – zijn de bosjes in Serious Sam 4 juist groter dan ooit. Yep.

(Niet zo’n) serieus verhaal

Anywho, Serious Sam 4 is een prequel van Serious Sam 3: BFE, welke op zijn beurt ook al een prequel van Serious Sam: The First Encounter was. De mensheid zit serieus in de shit gezien de Mental War volop aan de gang is. Oh… trouwens, Mental is de bad guy, mocht je het willen weten. Afijn, ik dwaal af. Talloze aliens hebben onze blauwe knikker in de Melkweg overrompeld en er moet teruggevochten worden. Yep. En hard ook.

Nu heeft zelfs Serious Sam maar zoveel kogels ter beschikking, dus er moet serieus gekeken worden naar een permanente oplossing. Deze lijkt te worden gevonden in de vorm van de Heilige Graal, dat ding waar Monty Python een hele film aan heeft gewijd en waar Robert Langdon ook heel Rome voor ondersteboven heeft gezet. Ook Sam is van plan hetzelfde te doen – dat ondersteboven zetten van Rome dan, niet een film maken – al lijkt ook Mentals strijdmacht als een stel dronken hooligans door het Vaticaan te bonjouren.

Shoot first, ask questions never

Maar goed, dat geeft ons wel wat te doen. Schieten is één van die dingen, en dat zal gedurende 15 hoofdstukken – proloog niet meegeteld – ook je primaire bezigheid zijn. Sam is in een hele hoop dingen niet zo’n uitblinker – zoals in Wordfeud – maar schieten kan ‘ie als de beste. En rondrennen, daar heeft hij ook wel kaas van gegeten. Wie die twee met elkaar kan combineren, kan zich al een goed beeld vormen van de Serious Sam 4 gameplay.

De combinatie van die twee onder de knie krijgen is ook noodzakelijk, want Croteam – het Kroatische ontwikkelteam achter deze hersenloze shooter – gebruikt de moderne hardware niet per se om een hyperrealistische shooter neer te zetten, maar vooral om je scherm te vullen met ontiegelijk veel vijanden. Ik heb het niet over een stuk of tien, maar tientallen, en ze komen (meestal) stuk voor stuk op je afgerend alsof je de laatste rol toiletpapier uit het schap van de lokale super hebt gegrist. Yep… COVID-19 pun. Er is dus weinig tijd voor een diplomatieke solutie. Begin maar gewoon met schieten. De vragen komen later wel aan bod. Of nooit.

Serieus veel variatie, en toch ook weer niet

Die vijanden met een deathwish vormen en passant ook het hoogtepunt van Serious Sam 4, want het zijn er nogal wat. Vooral kenners van de franchise zullen er toch wel enkelen uit kunnen pikken die ze eerder hebben gezien, maar dan een stuk lelijker. Gedrochten als de Sirian Werebull – of zoals Sam ze noemt: angry steaks -, de Scrapjack en de Gnaar mogen uiteraard niet ontbreken, alsook een hele hoop ‘beheaded’ tuig dat voor individuen zonder ogen behoorlijk accuraat is met het pinpointen van jouw locatie.

Het voordeel is dat het gros van deze opponenten verre van subtiel zijn en je ze letterlijk van meters ver kunt horen aankomen. De Sirian Werebull dendert hoorbaar met zijn lompe torso door het halve slagveld heen en types als de ‘beheaded kamikaze’ – welke dus geen hoofd heeft maar wel twee bommen aan zijn handen – schreeuwen al rennend de longen uit lijf, waardoor je ze ruim van tevoren hoort aankomen. Hoe dat schreeuwen werkt zonder hoofd/stembanden, ik weet het niet, maar het is verdomd handig. Yep.

Er valt dus altijd wel wat te schieten, wat helemaal top is, maar deze overvloed aan vijandelijke meatbags zorgt er van tijd tot tijd wel voor dat het allemaal wat repetitief wordt. Natuurlijk valt er wat te wisselen tussen een hoop klassieke schietijzers – waarvan je er sommigen zelfs kunt dual wielden – , maar je krijgt tijdens de actie amper de kans om te genieten van ieders unieke eigenschappen. Niet dat iedereen dat even erg zal vinden. Zolang je iedereen naar de Filistijnen kan blazen, vinden sommigen het allemaal best. Toch is het wel handig om voor jezelf te bepalen welk type wapen het beste werkt in welke situatie. Ammo wordt je namelijk niet oneindig toegeworpen en met je handpistool een dikke enemy wave te lijf gaan, is vragen om serious sores.

Serieuze item management

Voor een hersendode ‘houd die trekker maar gewoon ingedrukt’-shooter moet er dus best wel het een en ander in de gaten gehouden worden. Ammo is een zeer vanzelfsprekend ding, maar ook je armor en health zijn aspecten waar je spelervaring behoorlijk op stuk kan lopen wanneer je deze niet goed in de gaten houdt. Er is namelijk niet zoiets als automatische health regen – wat misschien het meest realistische aan Serious Sam 4 is – en health packs scoren is dus een serieuze zaak.

Nu wil het zo zijn dat de balans hierin niet altijd even jofel is. In sommige levels – welke trouwens loeigroot kunnen zijn – vind je ze te pas en te onpas, maar in andere levels zijn ze dunner gezaaid dan de hoofdhuid van Stewie Griffin. In deze levels loop je dan ook wel het risico dat je vaker de pijp uit gaat dan je lief is. Mijn tip is dan ook om je verdiende skill points – want Serious Sam 4 heeft ook een skill tree genaamd S.A.M. – al vroeg te spenderen aan health regeneration en item drops.

Serieuze conclusie

Om een veel te lang verhaal serieus kort te maken: Serious Sam 4 is vooral leuk voor liefhebbers van de franchise en mensen die een bobbel in de broek krijgen van hersenloos schieten op alles wat je dreigt te naderen. Serious Sam 4 doet niet heel veel anders dan diens voorganger (of zijn het technisch gezien opvolgers?), maar wat het doet, doet het prima.

Serious Sam 4 is vooral niet weggelegd voor mensen die op zoek zijn naar een serieus verhaal of lifelike graphics, maar wie gewoon op zoek is naar een gortdroge enemy wave shooter vol kazige oneliners en een protagonist die het intellect van een cherrytomaat lijkt te hebben, kan Serious Sam 4 een serieuze kans geven.