Soms lijkt het wel of de wereld je meest favoriete elementen bij elkaar verzamelt tot één ervaring. En dan in de trein, bus of auto op weg naar je moeder in Brabant. Wil je toch juist spelen in je bed of je meest favoriete stoel in de woonkamer? Het kan allemaal. Nintendo en Bethesda zijn vriendjes en daar profiteren wij van.
Nazi’s zijn dit keer echt de sjaak
B.J. Blazkowicz is een superheld, je ontwaakt en mag direct beginnen met vechten. Door middel van een rolstoel en een machinegeweer rij je door een boot en begint je avontuur. De futuristische nazi-wereld is nog zeker niet verslagen en jij mag weer een poging doen om daar verandering in te brengen. Dit keer niet alleen achter je computer of console, maar ook achter de Nintendo Switch.
Hello Nintendo, can you run me?
De grootste hamvraag binnen deze review is misschien wel: Hoe kan het dat een triple A game met prachtige graphics draait op de Nintendo Switch? Met DOOM bleek dit verassend goed te lukken en zowaar, Bethesda flikt het weer. Wolfenstein 2: The New Colossus is een waanzinnig indrukwekkende port. Natuurlijk heb je geen ultrascherpe graphics, maar het ziet er zeker gelikt uit allemaal.
Uiteraard zijn er ook concessies gedaan: De resolutie is zeker niet de hoogste die we ooit hebben mogen aanschouwen, maar is, opnieuw, absoluut niet verkeerd. Uiteindelijk vergeet je dat allemaal en raak je opgezogen in de future-nazi utopia met B.J. Blazkowicz achter het stuur. Mijn grootste angst was dat je niet de volledige ervaring mee zou krijgen, maar niets is minder waar. Je maakt écht alles mee en dat voelt heel goed. Nergens voelt de game als het ondergeschoven broertje ten opzichte van de pc-versie.
Bijna perfecte game, bijna
Ik kan mijzelf scharen onder het groepje ‘kritische gamers’, maar zelfs voor mij was het moeilijk om veel negatieve aspecten van deze port te vinden. In de details zijn wat kleine foutjes te bespeuren, maar absoluut te vergeven. Bijvoorbeeld het moeilijk kunnen lezen van de ondertiteling als de Switch niet gedockt is, of de kleine haperingen binnen een cutscene. Wat soms wat onwennig overkwam was het overschakelen van prachtige cutscenes naar de first-person modus van de game. Je moet even overschakelen qua graphics, maar daar wen je al snel weer aan.
Conclusie
Bethesda heeft weer een indrukwekkende port neer gezet. Nazi’s afknallen in de trein is een volledig nieuwe ervaring en voelt oprecht heel goed. Naast wat kleine schoonheidsfoutjes en beperkingen van de Switch, voelt de game puur en fantastisch aan. De game is misschien voor een beperkte groep interessant, maar mocht je geïnteresseerd zijn in deze port: ik raad het je absoluut aan.
