South Park: The Fractured But Whole (Switch)

Ik moet iets bekennen: ik heb niets met South Park. In mijn zoektocht naar toffe spellen op de Nintendo Switch gaf ik mijzelf vrijwillig op om South Park: The Fractured But Whole te spelen. Iedereen had plezier met dit spel, dus waarom zou ik het niet leuk vinden? Ik had nooit een South Park-aflevering gezien of The Stick of Truth gespeeld. Ik was me niet bewust dat een groot deel van de plezier in het spel te vinden was naar de verwijzing naar de vorige game of alle andere honderden afleveringen die online te bekijken zijn. Ik wilde deze game een eerlijke kans geven dus ben ik op onderzoek gegaan…

Aanhouder wint

Ik gaf me niet zo snel gewonnen. Ik heb een aantal afleveringen bekeken om te ontdekken waarom South Park zo onvoorstelbaar populair is. Een vriend legde mij uit dat de humor vooral te maken heeft met de actualiteit waar het op in speelt. Of het nu gaat om de angst dat koeien worden opgenomen door aliens of over menselijke iPads. South Park weet een humoristische snaar te raken bij iedereen, behalve bij mij. Ik raakte in paniek.

Hoe moet ik de game een eerlijke kans geven als ik de humor niet snap? Dat er een specifieke knop de hele game door te gebruiken is om scheten te laten is even geinig, maar meer dan een glimlach levert het niet op. Ik heb mijzelf zelden betrapt op schaterlachen. Iets waar de game volledig op gebouwd is.

Dames en heren

Ik presenteer u dan ook een review waarbij ik moet toegeven dat ik de game niet leuk vind, maar dat ik wel heel goed kan begrijpen waarom jij de game dat wel zou kunnen vinden. Ik zal je de voordelen en nadelen vertellen van de Nintendo Switch versie en waarom je als South Park en Nintendo fan haast verplicht ben om de hele game te halen op je hybride console. Mocht je willen weten hoe de game in elkaar steekt wil ik je graag verwijzen naar onze oorspronkelijke South Park: The Fractured But Whole review.

Of je de game nu in de trein, in de zon, op een stoel of op je televisie speelt, South Park schittert van je scherm af. Het is maar zelden gelukt een serie of film zo goed te vertalen naar een game. South Park compenseert nergens om je het gevoel te laten geven dat je de hoofpersoon speelt in je eigen superheldenverhaal. Grafisch gezien is de game haast identiek aan hoe de serie daadwerkelijk oogt en dat is ijzersterk in elkaar gezet. De game gooit aan het begin een hoop RPG-elementen op je af, maar weet nergens ‘teveel’ op je af te sturen. Ook is de combat gebalanceerd, uitgebreid en verveelt deze nergens.

Na zonneschijn komt regen

South Park: The Fractured But Whole doet een aantal dingen heel goed, maar er moeten er ook een aantal verbeterpuntjes genoemd worden. De game heeft namelijk veel (en dan ook erg veel) laadtijden. Niet alleen duurt het je een goed aantal minuten om de game op te starten, de game heeft tijdens het spelen constant laadschermen. Wil je in een huis? Laadtijden. Wil je naar een ander deel van de straat? Laadtijden. Zelf als je binnen het huis van de ene kamer naar de andere loopt kom je soms een laadscherm tegen.

De game pareert dat laden wel slim door geluid en dialogen door te laten spelen, maar zelfs voor een game met simplistische South Park-stijl moet het toch zeker mogelijk zijn om de laadschermen op zijn minst te kunnen halveren? Het haalt je niet alleen uit de ervaring, maar gaat je op den duur ook nog irriteren.

Wat zeg je?

Niet alleen de laadtijden zijn een gemiste kans, het is ook niet mogelijk om de aanwezige dialogen te laten ondertitelen. Normaal gezien zou dit niet een enorm probleem zijn, maar de stemmen van South Park zijn niet de makkelijkste stemmen om naar te luisteren.

Ik kan met een gerust hart zeggen dat mijn Engels goed genoeg is om een normaal dialoog te kunnen volgen, maar met South Park had ik soms de grootste moeite. Niet alleen mis je hierdoor een stuk van het verhaal, het is ook niet mogelijk om de game in de trein te kunnen spelen zonder daarbij een koptelefoon op te moeten doen. Je mist daarmee namelijk een groot deel van het verhaal, maar je hebt daarnaast ook weinig benul van wat je aan het uitvoeren bent.

Kontclusie

South Park: The Fractured But Whole weet zijn glorie schitterend over te brengen op Nintendo’s nieuwste console. Waar je ook bent, met South Park in je rugzak zijn er weinig momenten dat je je kan vervelen. Ondanks dat Ubisoft een werkelijke parel weet neer te zetten, zijn de hoeveelheid laadtijden en gebrek aan ondertiteling een gemiste kans. Overall resulteert dat in een formidabele port, met hier en daar wat kleine verbeterpuntjes.