Gelukkig… de vakantie is ten einde!

Gelukkig… de vakantie is voorbij. Het seizoen van zon, zee en zand stevent af op zijn einde en maakt langzaam plaats voor de donkere, regenachtige periode, waarin wij een flinke toename van releases voor onze gamesystemen mogen begroeten. Voor velen van jullie zal de vakantie gepaard gaan met héél veel gamen, maar in mijn geval totaal niet. De vakantie ging richting een huisje in Zuid-Frankrijk, waar iedere poging om online iets te ondernemen, werd geplaagd door een WiFi-verbinding die het downloaden op de PlayStation 4 nog snel laat lijken. Bij het restaurant lukte het nog wel, als ik niet omringd werd door jeugdige Fransen die massaal probeerden verbinding te maken met hun telefoons en tablets.

De geheelonthouding kon het stromen van mijn gamersbloed niet voorkomen en zo ik ontdekte dat ik game-elementen begon te herkennen in alledaagse situaties. Zo heb ik mijn onderweg prima vermaakt met het winnen van minuten op het schema van de TomTom en het achterhalen van verschillende auto’s die het waagden om mij in te halen. Een soort time-trial en wedstrijd in één op de Route du Soleil dus. Onverwachte voorvallen maakten de uitdaging wat groter, zoals een bosbrand net voorbij Bordeaux en bijna-broekplassende, schreeuwende kinderen op de achterbank. Kijk, dat zijn nu zaken die je niet in Driveclub of Forza gaat terugvinden. Zelfs niet als DLC.

“Natuurlijk begrijp ik het wel.”

Ook buiten de snelwegen betrapte ik mijzelf op een gamershart. Zo overnachtten we tijdens een tussenstop in een rustiek kasteeltje. Avondeten was daar een no go, maar gelukkig was er – na wat slingerwegen, een bruggetje en enkele afslagen – een prachtig meer te vinden, waaraan een heus campingrestaurant ons wist te verrassen. Het bleek een prima tent en ook de uitbaters van ons logeeradres schoven kort na onze aankomst aan op de plastic stoelen van het eetgebeuren. Toen onze magen gevuld waren en onze kinderen geen aangenaam gezelschap meer waren voor onze mede-gasten, werd het tijd om de bedden op te zoeken. Het bleek dat onze gastheer en -vrouw nog even zouden blijven, maar wij zouden gewoon naar binnen kunnen. Zo was in ieder geval de uitleg met mooie Franse woorden. Ik liet als rechtgeaarde ‘natuurlijk begrijp ik je wel’- Nederlander niet blijken dat ik eigenlijk geen reet begreep van het vlugge verhaal. Ik kreeg alleen iets over “links als je binnenkomt”, maar ik knikte vriendelijk dat ik het allemaal had begrepen: “Bien sûr, het komt goed.” Mijn vrouw die voorzichtig informeerde of ik het echt wel had begrepen, kreeg een chagrijnige blik toegeworpen.

Terug bij het kasteeltje ontstond een ongemakkelijke situatie. Mijn vrouw sprak de woorden wijselijk niet uit, maar ik weet zeker dat ze “zie je wel!” dacht. Waarschijnlijk vloekte ze er ook inwendig bij. De voordeur was op slot, de deuren bij het balkon boven waren gesloten en links bleek alleen de toegang van een wijnkelder te zijn. “Kelder” is niet helemaal het juiste woord, maar het was in ieder geval een ruimte, gevuld met een verzameling wijn waar menig wijnliefhebber van zou watertanden. Daarbinnen was wederom een deur en door het sleutelgat zag ik dat deze naar de gang van onze slaapkamers zou leiden. Een euforisch gevoel maakte zich van mij meester toen ik links een sleutel aan een spijker zag hangen. Met een triomfantelijke blik hield ik die voor het gezicht van mijn vrouw en ik ontdekte meteen daarna dat de sleutel niet op het slot paste. De glimlach verdween van mijn gezicht en tot overmaat van ramp kregen de kinderen het koud omdat het hard begon te regenen. Flink wat van mijn trots ging overboord toen ik het nummer van de eigenaren draaide, waarna ik al snel alleen een voicemail kon aanhoren. De situatie werd onhoudbaar. Het was ’s avonds laat, buiten in de regen met een geïrriteerde vrouw en bijna-huilende kinderen. Er moet toch een manier zijn om deze adventure uit te spelen?

Klimmen als Nathan Drake

De optie om te klimmen als Nathan Drake is even door mij heen gegaan. Geen erg realistische overweging, maar je moet toch iets als eigenwijze vader? Wat had die Fransman willen zeggen met zijn uitleg? Ik had naar mijn idee alle opties geprobeerd en bekeek de situatie van een afstand. Wat zou hier logisch zijn? Waar liggen in games de items? Lag er in deze spelwereld één onder een steen, een deurmat, of in een bloempot misschien? Mijn blik bleef rusten op de brievenbus en met hernieuwde hoop opende ik deze. Verdomme, ja! Daar lag dan toch maar mooi een blinkende sleutel op ons te wachten. Even was ik de held van de dag, in ieder geval voor mijn kinderen, want ik had de puzzel toch tot een goed einde gebracht. Je begrijpt dat wij ons avontuur niet aan de eigenaren uit de doeken hebben gedaan. Ik had de uitleg van de gastheer immers prima begrepen.

In de vakantie zonder games, dwaalden mijn gedachten dus toch regelmatig af naar games. Een teken dat de liefde daarvoor toch echt nog door mijn aderen stroomt. Hoe was jouw vakantie eigenlijk? Ben je in een dikke RPG gedoken? Was je op avontuur in vreemde werelden, of bracht de vakantie je juist een pauze in het gamende leven? Kom maar los met de reacties. Sterker nog… ik reken erop!