Kingdoms of Amalur: Reckoning

Langzaam duwen twee gnomen een karretje vooruit. Op dit karretje ligt het lijk van niemand minder dan Sheepeater, Brombeer of hoe je je karakter ook genoemd mag hebben. Het lichaam wordt zonder pardon op een grote stapel rottende lijken gesmeten. Onze held heeft echter geluk: doordat er experimenten met hem zijn uitgevoerd, wordt hij ineens weer wakker en na enige tijd staat hij zonder problemen op. Er is slechts één bijwerking: hij is zijn geheugen verloren. De protagonist begint dus, net zoals wij, als een onbeschreven blad aan een groots avontuur in Amalur.

Less is more

Kingdoms of Amalur: Reckoning biedt ons uitgestrekte en zeer diverse landschappen, waarin je allerlei spannende avonturen beleeft. Zoals in veel RPG’s zal je ook Amalur moeten redden van een groep slechteriken, de Tuatha. Dit is natuurlijk simpel gesteld, want hierachter zit een heel wat dieper verhaal. Doordat je aanvankelijk zoveel informatie te horen krijgt, met zoveel verschillende namen en termen en de meeste dialogen zo ongelofelijk uitgebreid (kunnen) zijn, kost het zeker in het begin moeite om alles goed te onthouden. Het verhaal achter de vele quests kan daardoor bij vlagen behoorlijk onduidelijk zijn.

Hoewel je misschien niet altijd precies weet wat je nu voor wie moet doen en waarom dit moet, maakt dit veel quests er niet minder leuk op. Zo is er een sidequest waarbij je een bepaald potion moest kopen om iemand te redden. De eigenaar van de lokale apotheek wil deze alleen aan je geven als je haar verdwenen bediende zoekt. Nu kan je dit natuurlijk braaf gaan doen, je kan er ook voor kiezen om het drankje uit de voorraad van de apotheek te stelen. Helaas bieden veel pdrachten van de main quest minder mogelijkheden. Veelal zal je uitkomen in een lineare dungeon waar je uiteindelijk een eindbaas moet verslaan. In de meeste dialogen kan je wel een keuze maken tussen verschillende opties, maar het effect daarvan is meestal nihil.

Fight like a boss

Het verslaan van deze eindbazen, of iedere andere tegenstander, is een waar genot. De grote kracht van Kingdoms of Amalur: Reckoning is namelijk het vechtsysteem. Hoewel het vechten in het begin van het spel nog weinig inhoudt, wordt het naarmate het spel vordert steeds leuker. Door te levelen kan je de aanvallen, met een grote variëteit aan wapens, krachtiger maken en combo’s vrijspelen. Of je nu een vijand neer wil slaan met een zwaard, grote hamer of met een simpele dolk, het kan allemaal en alles gaat even soepel. Hoewel de gewone gevechten al behoorlijk spectaculair zijn, kan het nog beter. Indien je genoeg fate hebt, wat je krijgt door het verslaan van tegenstanders, kan je de Reckoning-modus activeren. Bij deze modus wordt de tijd vertraagd, waardoor je gemakkelijk je tegenstanders kan afslachten. Daarnaast kan je één tegenstander met behulp van een klein quick-time-event op God of War-achtige wijze een kopje kleiner maken.

Je kunt als speler kiezen uit drie verschillende klassen (in Reckoning destinies genoemd): de fighter, de rogue en de mage, met ieder hun eigen skill tree. Als fighter kies je voor brute kracht en zal je de aanval kiezen met grote zwaarden en hamers. Een rogue zal voorzichtiger moeten spelen en gebruikt wapens als een pijl en boog en een dolk. Zo kan je bijvoorbeeld als je achter iemand bent geslopen een speciale aanval doen met je dolk die flinke schade aanricht bij je tegenstander. De mage spreekt voor zich: deze maakt gebruik van spreuken die je bijvoorbeeld kan afvuren met je staf. Deze drie destinies kan je ook nog eens combineren, zodat je als fighter bijvoorbeeld ook veel schade kan aanrichten met de boog. Je destiny kan je te allen tijde veranderen. Mocht je echter niet tevreden zijn met de verdeling van je skillpoints, dan kan je deze bij een Fateweaver resetten. Als je dus halverwege het spel besluit dat je genoeg hebt van de fighter, kan je gemakkelijk overstappen op een andere klasse, zonder dat je een nieuwe game hoeft te starten.

Hoewel het nauwelijks voor te stellen is, kan het gebeuren dat je soms even geen zin hebt om te vechten. Tijdens je wandeltochten zal je dan ook af en toe kisten tegenkomen, welke je moet openen met behulp van verschillende minigames. Met name de dispel-minigame wordt al snel frustrerend. Lukt het je namelijk niet om deze minigame goed te beëindigen, dan kan dit ervoor zorgen dat je het niet overleefd. Doordat deze minigame een vervelende inputlag kent, is het vrij lastig om deze met succes te voltooien. Iets wat mij er al snel toe deed besluiten deze kisten maar links te laten liggen.

Naast de, al dan niet intentionele, inputlag zijn er nauwelijks problemen met de game op het gebied van performance. Alleen bij gevechten met veel tegenstanders wil de framerate nog wel eens dalen. Grafisch is Kingdoms of Amalur: Reckoning dan ook geen hoogvlieger. Het cartoony uiterlijk van de game zorgt echter voor een sprookjesachtige sfeer, die dit meteen goedmaakt.

Conclusie

Kingdoms of Amalur: Reckoning is een game waar je heel wat tijd in zal kunnen steken. De main quest zal je al snel meer dan twintig uur zoet houden, waarna je nog tientallen uren in de vele sidequests en faction quests kunt steken. Alleen al de spectaculaire gevechten zorgen ervoor dat het zeker geen straf is om tientallen uren in de verschillende koninkrijken van Amalur rond te dolen. Het vechtsysteem staat namelijk als een huis. Dat het verhaal, zeker in het begin, lastig te volgen is en je af en toe vervelende minigames tegenkomt, zal je dan ook meteen vergeten op het moment dat je het hoofd van een trol op een hele brute, maar zeer voldoening gevende wijze doorklieft.