Bayonetta

Als je trailers of screenshots van Bayonetta hebt gezien, weet je waarschijnlijk wel dat deze game een eigenaardig sfeertje bevat. Of dit Japanse sausje ook daadwerkelijk iets heerlijks op het beeldscherm weet te toveren, lees je in deze review…

Japanse games, of zoals Peter zal zeggen “Japanse shit”, worden in het westen niet altijd even goed ontvangen. Ontwikkelaar Platinum Games en uitgever Sega hebben deze boodschap echter totaal genegeerd en hebben Bayonetta zo Japans mogelijk gemaakt. Ik ben blij dat deze gedurfde stap is genomen, want Bayonetta is een geweldig goed spel geworden. De game zal misschien geen miljoenen keren over de toonbank gaan, maar dat weerhoudt mij er niet van om een topcijfer op dit meesterwerk te plakken.

Poedelnaakt

De Japanse sfeer die de game weet neer te zetten, is voor de liefhebbers namelijk totaal overweldigend en fantastisch om van te genieten. Op grafisch gebied heb ik dan ook helemaal niks op dit spel aan te merken. Het is echter wel een feit dat je van deze Japanse stijl moet houden, want als je dit niet doet zul je Bayonetta niet lang achter elkaar kunnen spelen. Ook moet je tegen over-the-top-achtige taferelen kunnen, want het hoofdpersonage is zo seksistisch als het maar kan en de meest gewelddadige aanvallen komen op je scherm voorbij. Dit past echter helemaal in de stijl van het spel. De seksistische Bayonetta is zelfs zo goed in het spel verwerkt dat je overal wel kleine pikante hints kan opmerken. Zo zijn er power-ups in de vorm van lolly’s, heerlijk foute opmerkingen en aanvallen waarbij je in een soort Kamasutra-standje eindigt.

Hakken en scheuren

Het spel is gelukkig niet alleen krachtig in haar stijl, want ook de hack&slash-gameplay is fantastisch. Bayonetta heeft de lat van het genre voor iedere ontwikkelaar hoger weten te leggen. Zo is de gameplay aan de ene kant zeer toegankelijk, maar wanneer je de moeilijkheidsgraad opkrikt is het juist weer erg uitdagend. In de makkelijke modus zul je niet veel moeite hoeven te doen om een gewelddadige combo uit te voeren, maar als je voor een hogere moeilijkheidsgraad kiest doe je er goed aan enkele sterke combo´s uit je hoofd te leren.

Er zijn zo veel verschillende combo´s beschikbaar dat je zelfs na het uitspelen van het spel nog nieuwe aanvallen zult ontdekken. Dit komt mede door de verschillende wapens die je vrij kunt spelen. Bayonetta heeft aan het begin twee pistolen op haar voeten en twee pistolen in haar handen en dit is natuurlijk al vet. Naarmate het spel vordert kun je echter met andere wapens aan de gang. Je kunt bijvoorbeeld klauwen en shotguns vrijspelen. Met elk van deze wapens veranderen de aanvallen en combo´s weer en zo blijf je elke keer verbaasd staan van de krachten van Bayonetta.

Eén van de krachten waar ik het nog niet over gehad heb is de Witch Time. Dit is een soort bullet-time, die je inschakelt door een aanval op het laatste moment te ontwijken. In de Witch Time bewegen vijanden heel langzaam, waardoor jij voor een korte tijd er makkelijk op los kunt slaan. Het gebruik van deze feature is essentieel om moeilijke gevechten te winnen, maar gelukkig ook erg bevredigend om te gebruiken. Het uitvoeren van tortuere attacks is ook een toffe mogelijkheid. Dit zijn aanvallen die je door goed spelen kunt verdienden. De tortuere attacks zijn niet allemaal even sterk, maar toveren wel allemaal een hele vette animatie op je scherm.

Groot, groter, grootst.

Het laatste en voor mij belangrijkste punt waar Bayonetta mij helemaal mee heeft weten te overtuigen is het verloop van het spel. Zo is het verloop van het verhaal goed, want het blijft vragen oproepen en blijft spannend, maar het verloop van de vijanden is nog veel beter. Het spel begint met enkele kleine vijanden, maar ieder level worden er weer nieuwe, grotere vijanden geïntroduceerd. Eigenlijk evolueren de vijanden evenredig met jouw vaardigheden. Naast de normale vijanden, in hoeverre je deze normaal kunt noemen, zijn er ook nog eens eindbazen. In elk level komt je er wel één of meerdere tegen en ook deze grote monsters blijven je verbazen.

Te enthousiast?

Is er dan niks mis met dit spel? Dat is waarschijnlijk de vraag die er nu door jouw hoofd gaat en het is ook een zeer terechte vraag. Ik ben misschien lyrisch over dit spel, maar ook ik vind de game niet helemaal perfect. Het grootste probleem is de camera, want deze werkt tijdens de gevechten niet altijd helemaal goed mee. Ook zijn er enkele momenten in de game die van mij overgeslagen hadden kunnen worden. Een goed voorbeeld is het level, waarop je met een motor over een snelweg scheurt. Dit level is te makkelijk, duurt te lang en heeft totaal geen toegevoegde waarde.

Een ander klein minpuntje is de muziek die in het spel gebruikt wordt, want deze is niet heel goed te noemen. De muziek is zeker niet slecht en gamers zullen zich er niet aan ergeren, maar het is ook niet erg boeiend en speciaal. Ten slotte is mijn laatste punt van kritiek de moeilijke geloofwaardigheid van de gameplay in de makkelijke modus. Als je de game op “easy” speelt, voer je namelijk relatief makkelijk brute aanvallen uit en soms krijg je hierbij het gevoel dat de game de speler wel heel erg veel helpt. De meeste gamers onder ons zullen Bayonetta echter gewoon op een moeilijkere stand zetten.

Conclusie

Ik kan nog wel uren over Bayonetta door blijven praten. Zo heb ik het nog niet eens over het verhaal gehad. Dit heb ik ook met een reden gedaan, want het verhaal is veel leuker als je er instapt zonder al te veel te weten. Ook over andere punten van het spel kan ik nog lang schrijven, maar mijn conclusie is helemaal niet zo moeilijk. Bayonetta is namelijk de beste hack&slash-game van de laatste tijd. Je moet echter wel van de Japanse stijl van Bayonetta houden, want anders gaat dit spel de afknapper van het jaar voor je worden.

Gamers die hier echter geen problemen mee hebben, halen met Bayonetta een spel met geweldige gameplay, magistrale graphics en een boeiend verhaal in huis. Om het verhaal uit te spelen ben je ongeveer 15 uur bezig, maar het spel biedt genoeg replaywaarde aan om hardcore gamers 30 uur of zelfs langer bezig te houden. Ik zei al eerder dat dit spel geen verkoopaantallen van een blockbuster game zal krijgen en dit is aan de minder toegankelijke stijl te danken. Ik ben er echter enorm blij mee dat Platinum Games en Sega deze game toch hebben durven te maken.