Phoenix Wright: Trials and Tribulations

Zowel ziekenhuisseries met knappe jonge artsen als advocatenseries met minstens even knappe en ook minstens even jonge advocaten zijn populair, altijd al geweest overigens. Van ziekenhuisgames zijn we dit jaar al voorzien, maar van advocatengames nog niet…

Phoenix Wright: Trials and Tribulations is het derde deel van de Phoenix Wright-trilogie en ook tevens het derde deel van de Ace Attorney-serie. Het vierde deel is de game Apollo Justice: Ace Attorney, waarvan we eerder al een review hadden. Dit klinkt eigenlijk een beetje vreemd: deel drie van de serie komt dus eigenlijk later uit dan deel vier. Gelukkig leverde dit qua verhaal geen problemen op, omdat met Apollo Justice een heel nieuw verhaal aan werd gebroken en niet direct verder werd gegaan met de verhaallijn uit de Phoenix Wright-games.

Wil je echter de meeste lol beleven aan Phoenix Wright: Trials and Tribulations, dan zul je toch echt de twee voorafgaande delen moeten spelen omdat je anders heel wat mist. Het spel zit namelijk vol met verwijzingen naar vorige delen. Ook is het zo dat als je de vorige delen hebt gespeeld, je veel vaker momenten hebt van “Oh ja, dat herinner ik me nog” of “Hey, is dat niet…?”. Dit maakt Phoenix Wright: Trials and Tribulations een minder geschikt spel voor mensen die nog nooit een deel van de Ace Attorney-serie hebben gespeeld, maar voor mensen die enkel Apollo Justice: Ace Attorney hebben gespeeld is dit spel ook lang niet zo leuk als voor mensen die de serie goed kennen.

Flashback

Als je Apollo Justice hebt gespeeld, herinner je je misschien nog wel dat je op het eind een zaak had die zich gedeeltelijk afspeelde in het verleden. Hierbij werden sprites, achtergronden en geluid gebruikt uit de GBA-games van Phoenix Wright. In Apollo Justice gaf dat een lekker retrogevoel. Bij Phoenix Wright krijg je eigenlijk alleen maar GBA-graphics en geluid voorgeschoteld wat toch wel aanvoelt als een achteruitgang. Nou zijn graphics in een Phoenix Wright-game zeker ondergeschikt aan het verhaal en de typische Japanse humor, maar ik heb me in het begin erg vaak afgevraagd of ze niet beter de graphics hadden kunnen updaten en iets meer touch screen functionaliteit hadden kunnen toevoegen.

Waar je in Apollo Justice: Ace Attorney namelijk een aantal keren gebruik maakte van het touch screen en de microfoon, bijvoorbeeld om poeder op een voorwerp te strooien en het er daarna af te blazen zodat er vingerafdrukken tevoorschijn kwamen, wordt het touch screen hier alleen gebruikt om op knoppen te drukken en een enkele keer om iets aan te wijzen. Uiteraard kun je weer keihard in de microfoon van je DS schreeuwen als je tijdens een rechtszaak iets te melden hebt.

Zoals ook bij Apollo Justice het geval was, is ook in deze game het verhaal top en alle zaken in dit spel hebben te maken met elkaar. Net zoals de vorige keer leest dit spel weer weg als een spannend, interactief boek. De replaywaarde is helaas redelijk laag, omdat je je enigszins gaat irriteren aan al het klikwerk en de dialogen als je het verhaal eenmaal kent en gemakkelijk door het spel heen zoeft. Vooral in de rechtszaken moet je bijna de hele tijd hetzelfde doen en dat blijft jammer.

Conclusie

Maakt dit Phoenix Wright: Trials and Tribulations dan een slechte game? Nee, dat zeker niet. Fans van de serie zullen dit spel weer helemaal geweldig vinden en er overheen kijken dat graphics en geluid gerecycled zijn uit de GBA-versie. Voor de niet-fan is deze game eigenlijk gewoon een port van een, weliswaar erg leuke, GBA-game van bijna vijf jaar oud.

Heb je nog niets gespeeld uit deze serie, of heb je alleen Apollo Justice: Ace Attorney gespeeld, dan moet je bijna verplicht eerst de voorafgaande delen spelen, anders mis je echt een heleboel. Al met al is Phoenix Wright: Trials and Tribulations dus meer een game voor de fans dan voor de nieuwkomers, maar had ook maar iemand anders verwacht?