Alweer dik een jaar geleden lanceerde Bethesda het veelbelovende The Elder Scrolls Online, een degelijke MMORPG die bij ons al hoge ogen scoorde in de Elder Scrolls Online review. Inmiddels is de online game een bewezen verslavingsgevaar, al is Bethesda onlangs afgestapt van maandelijkse abonnementskosten en overgegaan op een verdienmodel als dat van Guild Wars 2. Na al die tumult is de game nu ook (zoals voor launch beloofd) uitgebracht op de new-gen consoles, in de vorm van Tamriel Unlimited. Eenmalige kosten, vervolgens onbeperkt genieten van The Elder Scrolls Online in je woonkamer. Maar, werkt de gedegen pc-formule ook op PlayStation 4 en Xbox One?
Net The Elder Scrolls, maar dan anders
Mocht je tussen de aankondiging van The Elder Scrolls Online (TESO) en nu onder een steen geleefd hebben, laat me je dan vriendelijk inlichten. The Elder Scrolls Online is een gigantische MMORPG in de al gigantische wereld van Tamriel. Avontuurlijke gamers die de wereld betreden krijgen de kans om legio epische opdrachten te voltooien en hun karakter uit te bouwen tot een heuse digigtale legende. Gedurende je heldhaftige tocht naar grandeur kun je ervoor kiezen alleen te spelen of je vriendelijke medespelers in te schakelen als reis- en vechtgezelschap. Zie het als variant van het populaire The Elder Scrolls V: Skyrim, maar dan met de gehele wereld vol extra lore, en dan online. Mogelijk nog net iets verslavender.
Enerzijds betekent de overstap naar het MMO-genre dat The Elder Scrolls Online iets minder ‘Elder Scrolls’ uitstraalt. Door de spelwereld toegankelijk te maken voor honderden spelers tegelijkertijd, ontbreekt het eenzame maar epische effect van bijvoorbeeld een Skyrim. Dat je jezelf uren- of dagenlang in je eigen afgezonderde wereldje kunt wanen. Een begrijpelijke en herkenbare guilty pleasure van de gamer: een paar weken solo wegrotten achter je pc’tje. Door de drukte in Tamriel mis je wellicht die sterke maar eenzame binding met de wereld, al probeert de game met man en macht alsnog de herkenbare vibe uit te stralen.
The Elder Scrolls Online slaat terug met geinige gameplay-verwijzingen en details die de serie kenmerken. De mogelijkheid tot spelen vanuit first-person view, boekdelen aan gesproken dialogen, een focus op crafting en talloze verwijzingen naar zijn singeplayer-broers moeten ervoor zorgen dat TESO nog wel als een echte Elder Scrolls game aanvoelt. Door de verplichte grafische stap terug en de chaos van een online wereld komt het gevoel niet altijd over, maar met een beetje wennen, kun je er aardig inkomen. Tegelijkertijd combineert de game die bekende vibe met de verslavende formule van elke degelijke MMORPG: een overschot aan bezigheden, opdrachten, locaties om te ontdekken en keuzemogelijkheden om uit te kiezen.
Eén grote, gemakkelijke wereld
De wereld van The Elder Scrolls Online is gigantisch en vrijwel overal is wel iets te doen. Geen stuk bos, berg of savanne is daadwerkelijk nutteloos, en dat terwijl er tientallen enorme en veelzijdige regio’s te bezoeken zijn. Als er ergens geen nieuwe quest te vinden is, dan stikt het wel van de materialen om mee te craften, pittige vijanden om te verslaan of zeldzame voorwerpen en collectables om op te duiken. In grote lijnen lijkt de invulling en het verhaal van de meeste opdrachten op eerdere Elder Scrolls games, maar zijn ze er nu gewoon met nog zo veel meer. Wil je echt alles zien, voltooien en verzamelen, dan ben je honderden uren zoet met deze online wereld. En dat voor een eenmalige betaling zonder abonnement, ik noem het een zeer aanlokkelijk aanbod.
Ook op de console-versie van TESO draaien de gigantische werelden op zogenaamde megaservers. Dat wil zeggen dat vrijwel elke gamer op hetzelfde platform in hetzelfde continent uiteindelijk op dezelfde server zit. Niet alleen bespaart het gedoe met het kiezen van een zoveelste (sub)server, maar je bent er ook van verzekerd dat jouw game-buddies nooit in een ander digitaal universum blijken te zitten. Gemak staat voorop, zoals wel later vaker blijkt met deze console-port.
De megaservers hadden weliswaar wat moeite met opstarten, maar inmiddels lijken ze daadwerkelijk up and running te zijn. Binnen een mum van tijd start de game op en kun je direct de wereld induiken. Zowel de verbinding met de server als de laadtijden van de console-versie vallen enorm mee, wat het geheel een erg makkelijk gamepje maakt voor de bank, iets wat de meeste MMO’s niet weten te realiseren. Andere spelers worden ook vlotjes ingeladen en je zult merken dat sommige regio’s nog aardig bevolkt kunnen zijn. Zelden voltooide ik een missie alleen tijdens mijn sessies met de game, er zijn vrijwel altijd andere online strijders die dezelfde opdracht parallel aan de jouwe doen. Soms wordt dat allemaal wat té manisch en werkt het op je zenuwen, maar één ding is zeker: de megaservers werken naar behoren.
Wat ik persoonlijk enorm kan waarderen aan The Elder Scrolls Online is dat de game ook op de consoles als een huis staat. In plaats van een complexe en voor beginners onbegrijpelijke MMORPG, weet Bethesda een vrij makkelijk te leren online-formule naar de consoles te brengen. Ook spelers die relatief onervaren zijn met MMO’s kunnen (relatief) snel uit de voeten met TESO, al helemaal door het gemak van de consoles. De game laadt snel, de servers zijn betrouwbaar en ook met de controller kom je goed door alle menu’s en keuzemogelijkheden. Dat maakt het wel dat The Elder Scrolls Online een van de weinige online role-playing games is die zich ook leent voor een lekkere sessie vanaf de bank. Voor je het weet, rijg je zo een aantal uren Tamriel ontdekken aan elkaar, zonder al te vaak onderbroken te worden door laadschermen of gedoe met verbindingen.
Consoles schieten tekort
Overigens wil dat niet zeggen dat de overstap naar consoles vlekkeloos is gegaan voor The Elder Scrolls Online. Het gebruik van de controller gaat redelijk, maar op den duur is toch te merken dat deze besturing een aantal knoppen tekortschiet. Voor abilities zijn slechts een stuk of zes knoppen en combinaties echt vrij te programmeren en uiteindelijk heb je maar één slot om een item snel mee in te kunnen zetten zonder je inventory te openen. In de meeste gevallen is dat geen probleem, maar mid-gevecht moeten switchen van de binding van je Quick Item kan klungelig en fataal aflopen als het erop aankomt. Het is tergend frustrerend om jezelf tot drie keer toe te zien sterven, puur en alleen vanwege het gebrek aan knoppen op je controller. Dan begin je toch hoopvol te dromen van dat mooie uitgebreide pc-toetsenbord, waar je al je potions en abilities niet kwijt kan aan die grote hoeveelheid toetsen.
Ook grafisch wil de game niet echt schitteren op consoles. Oprecht lelijk is anders, maar het verschil tussen pc en consoles is duidelijk merkbaar. Weliswaar dienen MMORPG’s altijd wel wat in te leveren op visuele pracht, maar het is jammerlijk om te zien dat de console-versies zo opvallend onderdoen aan de almachtige pc-versie. Textures kunnen opeens bijzonder low-res verschijnen, gezichten zijn minder gedetailleerd en de beeldverversing en draw distance van de wereld zijn significant lager dan op de pc. De snelle laadtijden maken veel goed, maar het is jammerlijk om te zien dat een dure new-gen console zich grafisch niet kan meten met een medium-end game-pc’tje als het gaat om The Elder Scrolls Online.
Conclusie
Het duurde even, maar Bethesda gaf niet op, en dat heeft nu zijn vruchten afgeworpen. Met The Elder Scrolls Online hebben de PlayStation 4 en Xbox One een degelijke MMORPG om toe te voegen aan hun game-catalogus. De game biedt tegen een prima (eenmalig!) prijsje honderden uren Elder Scrolls-plezier, mits je een beetje tegen de gemiddelde chaos van MMO’s en wat besturingsfrustraties kunt. De online wereld dringt je niet op om extra veel microtransacties in te zetten en spelers die een extra haffel geld toeschuiven, worden enkel cosmetisch wat cooler gemaakt dan de rest. Een degelijk betaalmodel, zonder afgekochte voortrekkerij. De vlotte laadtijden, gemakkelijke megaservers en niet te complexe spelformule maken het verder dat je zonder al te veel problemen urenlang aan de gang kan in Tamriel, comfortabel vanaf de bank. Speel het gezellig met vrienden of probeer in je eentje rond te komen. Hoe dan ook, de console-port van The Elder Scrolls Online is geslaagd.
Kan iemand mij helpen kiezen tussen the Elder Scrolls online of the Witcher 3. Welke vinden jullie de beste?
En wat is de moeilijkste van de twee om in te stappen? Hoor iedereen zeggen dat combat in the Witcher moeilijk is.
The Witcher 3 heeft relatief lastige combat vergeleken met The Elder Scrolls Online. Door het gebrek aan (te) veel actieve abilities komt het in TESO vaak aan op het tactisch inzetten van een stuk of zes moves. Richten, timing en aanvallen blocken zijn vrij vergevingsgezind. Met wat samenwerkende vrienden erbij wordt het al helemaal een stuk makkelijker.
Qua werelden zijn de games wel ongeveer even groot. In beide kun je net zo verdwaald en overweldigd raken van de omgevingen en de quests. Al ben je in The Witcher 3 natuurlijk vrij eenzaam, terwijl je TESO continu andere spelers tegen het lijf loopt.
Hoewel de game als geheel wel geslaagd is en zich onderscheid van b.v. WoW of Guilwars, blijft hij toch ver achter bij het origineel Skyrim. In dat opzicht schiet hij echt tekort.