Dishonored 2

Lieve, lieve Skyrim Special Edition,

Ik heb je de afgelopen weken alles gegeven. Tijd, liefde en natuurlijk een paar tientjes. De uren met jou voelden als minuten, en ik zou niets liever willen dan voor altijd in jouw ruige landschap woelen. Toch moet ik bekennen dat ik een ander heb. Een tikkie jonger, en tot overmaat van ramp, familie van je. Dishonored 2. Ik was altijd al smoor op de oudere zus, het eerste deel, en ik hoop dat ook ditmaal ik weer getroffen wordt door de verschrikkelijke pijl van Cupido…

Liefs,
Lennart

Alle gekheid op een stokje: Dishonored 2 is uit! Mijn zwaktes zijn al lange tijd de games van Bethesda, dus wat dat betreft heeft de nieuwste Dishonored daar al een streepje voor. De eerste keer opstarten voelt dan ook als thuiskomen. De door mij zo geliefde grafische stijl van het spel maakt zijn terugkeer, en ook eindbaas Corvo maakt wederom zijn opwachting. Echter, ditmaal is je thuisbasis Dunwall niet het toneel, maar de Karnaca, de ‘Parel van het Zuiden’.

Oude wijn

Het is niet geheel vrijwillig dat we Dunwall verlaten. Kwade tante Delilah van keizerin Emily Kaldwin (die we nog als klein kindje kennen uit het eerste deel) pleegt een succesvolle coup, en verandert al naar wie je bestuurt ofwel Corvo, ofwel zijn dochter Emily in een stevig stuk marmer. Je loyale bewakers krijgen een stuk staal door de luchtpijp, en jij wordt opgesloten in afwachting van je rechtszaak.

Natuurlijk weet je te ontsnappen, en vertrek je samen met de mysterieuze Meagan Foster naar Karnaca. Aldaar begint je grote avontuur om de troon terug te veroveren door verschillende sleutelfiguren uit te schakelen of te rekruteren. Klinkt dat bekend? De Hounds Pits Pub is vervangen door de dobberende Dreadful Wale, de rattenplaag is vervangen door minstens net zo irritante Bloodflies, maar eindstand je bent nog steeds een afgezet lid van keizerlijke familie, vechtend voor eerherstel.

Ken je de theorie dat de gehele jaren 80-serie The A-team is gemaakt op één enkel script? Dat elke week de namen werden weggetypext, maar er standaard twee auto’s per aflevering sneuvelden en Hannibal tegen het eind altijd een belachelijk briljante uitvinding deed? Zo voelt Dishonored 2 helaas ook een beetje. Het jasje is iets anders, maar het spel voelt in principe hetzelfde aan als het eerste deel.

Keizerin uit de hel

Wat echter dan wel weer tof is, zijn de extra gameplaymogelijkheden. Een nieuwe stad, nieuwe vijanden. Naast de menselijke tegenstanders zal je het onder andere namelijk ook op moeten nemen tegen de ijzersterke Clockwork Soldiers, een soort robots, en Bloodflies, ontzettend vervelende vliegjes die je met hordes tegelijk aanvallen. Qua speelbare personages voelt met name Emily vernieuwend aan en speelt immens lekker weg. De toevoeging van de keizerin gooit een geheel nieuwe speelstijl open. Waar Corvo je ouderwetse standaard sluipmoordenaar is, gaat zijn dochter liever frontaal op de aanval.

De krachten, die uiteraard weer te upgraden zijn met runes, zijn bij Emily dan ook overwegend offensief. Het vrouwelijke hoofdpersonage kent bijvoorbeeld Far Reach, vergelijkbaar met Corvo’s Blink, waarmee je vijanden naar je toe kan trekken om zo kop van romp te scheiden. Met Domino link je vijanden aan elkaar om ze zo van hetzelfde lot te voorzien, Shadow Walk verandert je in een met kwaad doordrenkte schaduwwolk en Doppelganger biedt je een vechtende kopie van jezelf. Vrij offensief allemaal dus.

Voor Corvo verandert er eigenlijk niet zoveel. Toegegeven, hij is een stukje ouder, al is daar niks van te merken. Wat krachten betreft ga je op oude voet verder, want je beschikt over dezelfde mogelijkheden als het eerste deel. Possession, waarmee je voor korte tijd in het hoofd van een rat of vis kruipt om zo geheime doorgangen te nemen, en Bend Time, wat de tijd stilzet, zijn toch een stuk mee gericht op het stealthier spelen van de game.

Kortom, wil je zo min mogelijk ontdekt worden en je een echte assassin voelen? Kies dan Corvo. Ben je vooral uit op het voltooien van de game en kijk je niet op een gevecht meer of minder? Ga dan voor Emily. Overigens is het beste speelgoed uit het spel niet persoonsgebonden: op een zeker moment kom je in het bezit van een Timepiece waarmee je van het verleden naar het heden kan springen. Mijn advies is dan ook om tijdens de desbetreffende missie zo lang mogelijk rond te blijven lopen en alle geheimen die het gebouw herbergt de onderzoeken.

Void Engine

Visueel gezien wil Dishonored 2 hier en daar nog wel een haperen. Natuurlijk, het spel draait op de nieuwe Void Engine en dat levert schitterende plaatjes aan de horizon op, maar het is vaker dan eens voorgekomen dat objecten binnen een paar stappen magisch verdwenen, of schaduwen plots versprongen. Slordigheidsfoutjes die met een simpele patch opgelost kunnen worden, maar het blijft erg zonde.

Ook voelt Karnaca verrassend veel aan als Dunwall. Die laatste was natuurlijk een zwaar geïndustrialiseerde stad in verval, en er is in Karnaca nog aardig wat burgerleven te bekennen, maar qua uitstraling verschillen de twee niet zo veel. Kapotte gebouwen met her en der open ramen en deuren om wachters te ontlopen, Karnaca lijkt meer een voorstad van Dunwall dan een compleet andere plaats.

Conclusie

Dishonored 2 stelt – een steek in mijn hart terwijl ik dit schrijf – op sommige vlakken een beetje teleur. De rode draad van het verhaal is grotendeels gelijk aan dat van het eerste deel, en er is weinig variatie in soorten missies. Wat het zeker wel de moeite waard maakt is de duizenden verschillende manieren waarop je een missie kan spelen. Blijf je in de schaduw, of verlaat je het gebied pas als de laatste vijandelijke adem uitgeblazen is? Ik heb elke manier van spelen geprobeerd, en dat opent een flink aantal mogelijkheden en nieuwe scenario’s. Het is dan ook flink aan te raden om na de eerste keer uitspelen het spel niet te laten stoffen in de kast, maar het te proberen met het andere personage, zonder krachten of zonder een enkele keer ontdekt te worden. Dat laatste levert je een achievement op, en de eerste die dat flikt kom ik persoonlijk een paar speciaalbiertjes brengen.