Review: Gears of War 4

Gears of War: verplichte kost voor elke zichzelf respecterende Xbox-gamer. De originele trilogie stelde miljoenen gamers voor aan een ongekend brute wereld. Een wereld waar kettingzagen en machinegeweren met elkaar dansen. Waar stroperige stromen bloed rijkelijker vloeien dan water. Een wereld waar bovenal iedere man bestaat uit de spiermassa van twee volgroeide John Cena’s.

De grandeur van de originele trilogie ligt echter ver achter ons, en ook het minder positief ontvangen Gears of War: Judgment is bijna verdrongen uit ons geheugen. Nu is het tijd voor het hervormde The Coalition om zich te bewijzen. Om te laten zien dat het bedrijf goed omgaat met diens kostbare erfstukken van Epic Games. Om ons te overtuigen dat Gears of War 4 écht een Gears of War is…

“Scratch one Drone!”

Het vierde deel in de Gears of War-franchise neemt de speler(s) mee op een avontuur met JD Fenix en zijn kompanen Del en Kait, ruim vijfentwintig jaar na de slotakte van de originele trilogie. De onbezonnen ‘James Dominic’ is, niet bijzonder verrassend, de zoon van bejubelde oorlogslegende Marcus Fenix en staat nu op het punt zijn eigen epos te ontrafelen. Ooit een lid van de militaire groepering die we kennen als de Coalition of Ordered Governments, maar nu een wat minder gedoogde strijder van een vrije ‘Outsider’ gemeenschap. Terwijl het optimistische drietal de nieuwe leiding van de COG provoceert en wat welverdiende woede op de hals haalt, lijkt ook een onvoorziene dreiging op te doemen: de ondergrondse ‘Swarm’…

En hoewel de Swarm in wezen een ‘nieuwe’ dreiging met een andere oorsprong is, voelt Gears of War 4 geenszins echt anders dan anders aan. Voor veel liefhebbers van de Gears-franchise zal het een verademing zijn dat veel van de nieuwe tegenstanders gameplay-technisch hetzelfde aanvoelen als alles wat de Locust ooit voorstelden. De Swarm gebruikt grofweg hetzelfde gereedschap, spreekt met de welbekende grom-kreunen en deze gruwels komen, wonder boven wonder, net zo goed uit kraters gekropen. Uiteraard kunnen we spreken van een compleet verschillende thematische invalshoek, maar The Coalition maakt duidelijk dat ze, ondanks de nieuwe setting, wel echt het gevoel van de eerdere delen wil overbrengen. Gears of War 4 is, op een zekere hoogte, de Star Wars: Episode VII van de game-industrie.

Oud en vertrouwd?

Niet alleen in dat aspect is Gears of War 4 een feest van herkenning. Het nieuwe drietal protagonisten kent eenzelfde luchtige en vaak sarcastische synergie als Marcus en Dom hadden in de vorige delen, en ook het algehele tempo van het verhaal lijkt overeen te komen. Vijf vaste aktes, veel variatie in locaties en een aardige blend van verschillende schietsituaties en daarin voorkomende wapens en tegenstanders. Ook de verplichte opsplitsingen zijn weer van de partij, alsmede allerlei interactieve variaties voor de borsthoogte muurtjes die de franchise legendarisch maakten. De formule van de eerdere delen lijkt naadloos overgenomen te zijn, maar het komt niet altijd even lekker uit de verf…

In dubio

Persoonlijk liet de complete campaign van Gears of War 4 mij enigszins in dubio. Enerzijds was het heerlijk om bij vlagen te denken ‘dit is precies hoe een current-gen Gears moet voelen’, maar anderzijds heeft het narratief een aantal voorbeeldige flaters. Personages die nul interesse weten los te maken, het complete gebrek aan een antagonist zoals bijvoorbeeld General RAAM dat was, en tal van toevoegingen die niet iedere Gears-fan aan zal spreken.

Over de vele herhalende shoot-outs met de ‘DeeBee’-gevechtsrobots zal bijvoorbeeld niet iedereen naar huis schrijven, alsmede de wat meer filmische slotstukken van sommige aktes. Laatstgenoemde vormt weliswaar leuke experimenten met de bekende formule, maar ze voelen minder goed uitgewerkt aan dan de basis van het spel. Om nog maar niet te spreken over de abrupte finale, die slechts een greintje voldoening geeft en allesbehalve verrassend bleek.

Begrijp me niet verkeerd: de acht uur durende achtbaanrit die de singleplayer of co-op campaign vormt, is nog steeds een heerlijk potje Gears-vertoeven. Het gros van de voice-acting is fantastisch en de vele cutscenes zijn (net als de rest van de game) visuele pareltjes, maar het weet echter gewoon niet weg te blazen zoals bijvoorbeeld het allereerste Gears of War dat deed. In zijn totaliteit is het een combinatie van veel oude en een handvol nieuwe elementen, die waarschijnlijk veel fans van de franchise verdeeld achter zal laten. Ja, het pakt de essentie van wat we tof vinden, maar niet elke toevoeging of variatie daarop is even geslaagd.

Het tempo voelt soms loos, waardoor het verhaal veel minder spanning en adrenaline op doet borrelen. Een kwestie van smaak, maar mij deed het in ieder geval even twijfelen over deze nieuwe start voor de franchise.

Lock n’ load

Het verse wapengerei weet in veel situaties wél meteen een goede toevoeging te zijn. Wapens als de cirkelzaag-spuwende Buzzkiller en de ‘dood van bovenaf’ Dropshot zijn hilarische vette manieren om je vijanden mee te bestoken, maar ook de wat meer minder uitbundige wapens voelen fraai en ‘Gears-waardig’ aan. De Overkill shotgun schiet dubbel voor elke haal met de trekker, de EMBAR laadt een elektrische puls der disintegratie op en de Markza Rifle is eigenlijk Gears’ eigen variant op de iconische M1 Garand. Allemaal tof om even langs te zien schieten in de campaign, maar natuurlijk pas echt dodelijk zodra ervaren spelers ze effectief inzetten tijdens de multiplayer.

De multiplayer zal er ongetwijfeld meer in slagen om Gears-fans van weleer te kunnen bedienen. Voor velen sowieso al de hoofdnoot van de franchise. De actie is wederom razendsnel, draait honderd procent om je vaardigheid met de wapens en vormt een aaneenschakeling van mooie en vooral brute momenten. Of het nu in de oldskool modes en maps is, of in nieuwere vormen als Dodgeball (letterlijk trefbalregels, aardig spannend) en Arms Race (een team-based ‘Gun Game’, om even te ontkomen aan het Gnasher-festijn). De essentie van een goede Gears of War multiplayer is er ongetwijfeld. Het is knetterhard, maar wel netjes en eerlijk uitgebalanceerd. Of het een populaire eSport in wording is, dat weet geen mens, maar met een aantal maten valt er weer met plezier online te knallen. Vriendelijk of competitief.

Qua variatie kunnen we niet spreken van talloze levels en modi, maar in het geval van Gears hoeft dat ook niet altijd. De vlotte kern van de gameplay is juist de trekpleister voor een multiplayer als deze. Oog om oog, tand om tand. Dat er dan niet tal van verschillende levels zijn om dat op te beleven, kan veel Gears-fans natuurlijk gestolen worden. Het gaat om het perfectioneren van je vaardigheden met de legendarische Gnasher, de Longshot of misschien wel een van de nieuwere wapens. En voor hen die op zoek zijn naar meer variatie of een andere drijfveer, heeft The Coalition meer in petto.

Trippy Lancer

Ook de multiplayer van Gears of War 4 poogt namelijk mee te gaan met de tijd, en vooral de trends. Niet bijster verrassend dan ook dat de serie zichzelf nu ook onderdompelt in meer manieren om jezelf van Customization te voorzien. en om de daarbij horende pakjes te openen. Bij gestegen levels en goede potjes wordt je immers beloond met Credits, die je op hun beurt weer uit kan geven aan tal van verschillende begeerbare Packs. Zogenaamde Booster Packs om bijvoorbeeld sneller XP te verdienen of, nog belangrijker, pakketjes waaruit je unieke skins voor wapens en personages kunt scoren. De distributie hiervan voelt nog niet zo treffend uitgekiend als bijvoorbeeld een Overwatch, maar de basis staat, en The Coalition heeft nu vrij spel om er op voort te borduren. Met een beetje geluk kunnen spelers zich er goed aan verslingeren, wat de online levensverwachting van Gears of War 4 aardig kan verlengen. Want ja, er is een met LSD besprenkelde ‘Trippy Lancer’ en ik wil hem hebben. Correctie: moet, hem hebben.

Hoewel niet ieder level, wapen of modus uit voorgaande delen ook mag wederkeren in Gears of War 4, is de bejubelde Horde-modus wel weer van de partij. In Horde 3.0 kunnen spelers gezamenlijk talloze tsunami’s aan Swarm en DeeBees tot gruis knallen, met een aantal nieuwe twists. Niet alleen keert het zelf plaatsen van afleidingen, obstakels en automatische sentry-geweren terug, spelers kunnen nu ook kiezen voor verschillende rollen binnen het team. Scout, Sniper, Soldier, Engineer en Heavy geven de spelers keuze om specialiteiten beter te verdelen en der verschillende potjes Horde beter te laten variëren. Daarin kan wel iedere speler ‘Power’ verzamelen voor de verplaatsbare Fabricator, waarmee eerdergenoemde verdedigingen geplaatst kunnen worden. De dynamiek voelt verfijnd. Urenlang plezier met een groep maten is gegarandeerd. Geen verkeerde toevoegingen, alsmede de mogelijkheid om ook in Horde meer XP en dus Credits te kunnen verdienen. U begrijpt: ik moet die Trippy Lancer hebben.

Conclusie

Al met al weet Gears of War 4 een bijzonder compleet pakket voor te schotelen. Zeker acht uur zwoegen in een vertrouwde (co-op) campaign, een verse variant van de al verslavende Horde-formule en vooral een multiplayer die precies weet wat het volk wil. Razendsnel en bloedgruwelijk: precies zoals Versus hoort te zijn. Nu ook met de toevoeging van toffe wapenprentjes, vermommingen en andere begeerbare Customization om op te jagen.

Voor liefhebbers van de Gears-franchise zijn er echter ook een aantal knelpunten die mogelijk opborrelen. Niet iedereen zal even blij zijn met de experimenten die The Coalition uitvoert op de kern van Gears of War, zoals sommige slotstukken van aktes of de lossere samenhang van het narratief in zijn geheel. Het is een kwestie van smaak, maar in mijn geval wist de campaign van Gears of War 4 niet te overtuigen zoals het origineel dat deed. Her en der zien we thema’s netjes terugkeren of juist volledig wegbezuinigd worden. Het resultaat daarvan zal echter lang niet iedere Gears-fan even goed doen smaken.

Desalniettemin kunnen we wel spreken van puik werk aan de kant van The Coalition. De bizar populaire Xbox-franchise viel in hun schoot en naar mijn idee hebben ze die met gepast respect behandeld. Perfect is het zeker niet, maar de originele trilogie was natuurlijk ook een ‘tough act to follow’. Voor de ervaren COG-soldaten onder ons is het in ieder geval prima vertoeven, in ieder geval totdat Gears of War 5 voor de deur staat.