Assassin’s Creed: Chronicles – India

De Assassin’s Creed-franchise is inmiddels al weer heel wat jaren het paradepaardje van Ubisoft. Waar de franchise in de beginjaren nog vrijwel unaniem werd verafgood, is daar verandering ingekomen. Het debacle van Assassin’s Creed: Unity heeft de serie gebrandmerkt en hoewel Assassin’s Creed: Syndicate zeker het nodige goed deed, presteerde de game op commercieel vlak toch teleurstellend. Het is dan ook niet zonder reden dat er momenteel geruchten zijn dat Ubisoft een jaartje overslaat met de Assassin’s Creed-reeks en dat men in 2017 met een schone lei in Egypte begint. Dat betekent echter niet dat 2016 een Assassin’s Creed-loos jaar zal worden. In december moet de Assassin’s Creed-film namelijk verschijnen en daarnaast is 2016 ook het jaar waarin het tweede deel en het slotstuk van de Chronicles-trilogie uitkomen.

Erfenis

De Assassin’s Creed Chronicles-trilogie is eigenlijk nog een erfenis uit het verleden, waarbij China onderdeel was van de season pass van Assassin’s Creed: Unity. Een periode waarin alles wat met de franchise had te maken nog in goud veranderde. Inmiddels is het tij gekeerd en helaas weet Assassin’s Creed: Chronicles – India zich niet te verheffen vanuit deze malaise. Nu mag dat ook niet direct een grote verrassing zijn, want zoals destijds al uit onze review bleek was voorganger China allesbehalve een hoogvlieger. De hoop dat India de trilogie naar een hoger niveau weet te brengen, moet echter direct de grond in geboord worden.

In Assassin’s Creed: Chronicles – India wordt een nieuwe protagonist geïntroduceerd: Arbaaz Mir. Deze nieuwe assassijn leefde ten tijde van de 19e eeuw toen India bestuurd werd door de Britse Oost-Indische Compagnie (ook wel bekend als de East India Company, EIC). Uiteraard heeft de Orde der Assassijnen ook in India zo hun eigen agenda en die loopt niet echt overeen met die van de EIC. Hierdoor tref je met Arbaaz Mir meermaals de soldaten van de EIC, die ook tempelieren onder hun gelederen hebben, en dat loopt natuurlijk niet altijd even vriendschappelijk af. Hoewel de protagonist en zijn agenda verschillen ten opzichte van Shao Jun uit Assassin’s Creed: Chronicles – China is dat zo’n beetje het enige noemenswaardige verschil.

De waterverf-achtige grafische stijl is nog even prachtig en weet in het kleurrijke India misschien nog wel net even wat meer indruk te maken. Qua gameplay is er weinig veranderd en de review van Assassin’s Creed: Chronicles – China biedt dan ook een vrijwel accurate beoordeling van deze opvolger. Dit betekent, in een notendop, dat je wederom levels moet doorkruisen die gevuld zijn met tegenstanders. Idealiter weet je met een portie platformkunsten dit ongezien te doen, of, als dit niet lukt, tegenstanders op zijn minst ongemerkt uit te schakelen. Als laatste uitvlucht kun je je opponenten natuurlijk nog altijd in gevecht doden. Iedere sectie voelt daardoor haast aan als een puzzel waarin je op het juiste moment de juiste actie moet verrichten om niet gezien te worden. Het concept is op papier helaas heel wat sterker dan de uitwerking. Dit komt mede doordat de puzzels vaak niet al te lastig zijn. Hoewel Chronicles met regelmaat tot de nodige frustratie kan leiden, komt dit voornamelijk doordat de controls niet altijd meewerken en de timing soms wel erg nauw luistert en niet doordat de puzzels veel van je intelligentie vragen. De problemen die Assassin’s Creed: Chronicles – China al kende, steken in India dus wederom de kop op.

Onderscheid

Er lijkt sowieso weinig moeite gedaan te zijn om de games van elkaar te onderscheiden. Hoewel Arbaaz Mir over net even iets andere gadgets beschikt dan Shao Jun, is de uitwerking bijvoorbeeld gelijk. Werpmessen zijn vervangen door chakrams en tegenstanders verblind je nu niet met rotjes, maar met rookbommen. Een gemiste kans, want met net wat andere gadgets had ontwikkelaar Climax Studios Assassin’s Creed: Chronicles – India net even die eigen smoel kunnen geven, iets wat van India nog een enigszins interessante ervaring had kunnen maken. Toch heeft Climax Studios wel degelijk iets gedaan met een deel van de kritiek die China ontving, namelijk over de geringe speelduur. Wederom kan je de memory sequences opnieuw spelen in een Plus- en Plus Hard-modus, daarnaast ontvang je spelenderwijs ook de toegang tot een drietal soorten challenge rooms. Hierin kun je je vaardigheden in het klim- en klauterwerk en (ongezien) uitschakelen van tegenstanders nog eens uittesten. Het is echter vooral een handreiking naar de spelers die het voorgaande deel, ondanks zijn mankementen, al konden waarderen, want aan de fundamentele, onderliggende problemen van het eerste Chronicles-deel is maar weinig verbeterd.

Conclusie

Indien je de voorganger, Assassin’s Creed: Chronicles – China, kon waarderen, zal hetzelfde ongetwijfeld gelden voor deze titel en mocht je China niets vinden, dan kan je Assassin’s Creed: Chronicles – India beter vermijden. Zelden was deze dooddoener gepaster dan bij de eerste twee delen van de Chronicles-trilogie. India doet vrijwel niets anders ten opzichte van Assassin’s Creed: Chronicles – China en dat betekent vooral dat de zo broodnodige verbetering uitblijft. Hoewel de 2,5D-platformer bij vlagen vrij vermakelijk kan zijn, weegt dit nauwelijks op tegen de minpunten en zo ontstaat er een teleurstellend totaalplaatje. De verwachting dat Assassin’s Creed: Chronicles – Russia de trilogie nog kan redden, lijkt buiten de wederom zeer interessante setting, dan ook ongegrond.