Rise of the Tomb Raider

In 2013 keerde Lara Croft in volle glorie terug met Tomb Raider. Weg was de onverschrokken schattenjaagster die de wereld in haar eentje aankon. In plaats daarvan zagen we een jonge, onervaren Lara die al kreunend en kermend kennismaakte met de gruwelen van deze wereld. De game viel bij zowel critici als gamers goed in de smaak en daarom keert deze (nu iets oudere) Lara later dit jaar terug in een gloednieuw avontuur. Wordt haar reis naar de besneeuwde bergtoppen net zo vermakelijk als haar avontuur in de jungle, of laat dit nieuwe deel ons koud (hahahaha…)?

Miniwereldjes

Rise of the Tomb Raider doet wat elke goede sequel hoort te doen: het behoudt de sterke basis van het origineel en introduceert tegelijkertijd net genoeg vernieuwing om een nieuw deel te rechtvaardigen. We ruilen de woeste jungle in voor de besneeuwde bergen, maar de exploratie- en survival-gameplay blijft grotendeels hetzelfde. Is dat erg? Nee, absoluut niet. Zeker niet aangezien Crystal Dynamics enkele toffe nieuwe features introduceert.

De meest in het oog springende vernieuwing is de toevoeging van open gebieden. Tussen de besneeuwde bergtoppen vind je regelmatig weide vlaktes, die allemaal hun eigen miniwereldje vormen. Hierin vind je bijvoorbeeld speciale side quests, handige items en zelfs complete tombes! De uitdaging is natuurlijk om alle geheimen in zo’n gebied te ontdekken en wanneer je je bedenkt dat deze vlaktes drie keer zo groot zijn als de grootste omgeving in de vorige Tomb Raider, wordt wel duidelijk dat dit geen game is die je in een paar uur uitspeelt.

Let it snow!

Ook het combat-systeem is flink op de schop gegaan, waarbij Lara vooral meer mogelijkheden heeft voor stealth. Zo kan ze voortaan bomen beklimmen of onder water zwemmen, om van daaruit haar nietsvermoedende vijanden aan te vallen – of juist te vermijden. Lara kan ook op andere manieren gebruikmaken van de omgeving, bijvoorbeeld door zich te verstoppen in bosjes of wilde dieren af te leiden. De natuur is nog steeds je grootste vijand, maar kan tegelijkertijd ook je beste vriend zijn.

Het weer speelt tevens een belangrijke rol. De sneeuw heeft niet alleen visuele effecten, vooral tijdens het besturen van Lara zul je merken dat dit witte goedje meer dan eens voor gevaarlijke situaties zorgt. Bevroren sneeuw zorgt bijvoorbeeld voor glibberige situaties en wanneer je tijdens een vluchtpoging voor een beer door de diepe sneeuw moet banjeren, is de kans groot dat het dier je binnen enkele seconden inhaalt en aan stukken scheurt. De jungle is in alle opzichten tegenovergesteld aan de gletsjers en dat zorgt voor een toffe, nieuwe dynamiek.

Voorlopige conclusie

Rise of the Tomb Raider is geen revolutionaire vernieuwing zoals zijn voorganger, maar daar zitten fans ook helemaal niet op te wachten. Het is goed om te zien dat Crystal Dynamics meer rekening houdt met stealth-spelers en ook de toevoeging van open vlaktes zorgt voor aangenaam vermaak. Bovendien vormt de sneeuw niet alleen een visueel spektakel, de aanwezigheid van dit koude spul beïnvloedt tevens alle fronten van de gameplay. Dat Rise of the Tomb Raider een goede game wordt, staat buiten kijf. Of het spel net zo goed wordt als zijn voorganger, moeten we nog even afwachten.