Assassin’s Creed: Unity

Ubisoft heeft wat mij betreft een mooie mix tussen nieuwe IP’s, indies en keiharde blockbusters in zijn portfolio. Toch neigt de jaarlijkse release van Assassin’s Creed volgens veel gamers naar uitmelkerij. Reden te meer om te zorgen dat iedere AC-game iets vernieuwends weet te brengen binnen de franchise. Dat Assassin’s Creed: Unity new-gen gaat, zal de game enorm helpen om te vernieuwen, want het verandert de spelwereld aanzienlijk. Toch gaat Assassin’s Creed: Unity ook duidelijk terug naar de wortels.

New-gen Assassin’s Creed

Dat hebben we allemaal natuurlijk al kunnen zien in de trailers van de game. Het Parijs tijdens de revolutie doet qua architectuur zeker denken aan het Italië uit Assassin’s Creed II en Brotherhood. Met het grote verschil dat Unity natuurlijk vele malen mooier is. Ik heb de Notre Dame van binnen mogen bekijken en je schrikt bijna van het grafische detail van de game. Kroonluchters glinsteren in de lucht, het glas in lood laat licht en silhouetten door en de marmeren vloer weerspiegelt in de naar binnen stralende zon. Dat alles kregen wij te zien op een pc met Xbox One-specs. Bijna alle bekende gebouwen in de game (kerken, overheidsgebouwen etc.) worden voorzien van een interieur en daarbinnen zullen natuurlijk ook (sub)missies te beleven zijn.

De snellere processoren van de new-gen hebben niet alleen invloed op het grafische aspect, ook is er veel meer rekensnelheid voor veel meer activiteit. Het aantal mensen dat op straat loopt is enorm en ieder plein is daadwerkelijk net zo groot als in het echt (in eerdere Assassin’s Creed-games werd dat geschaald). Het leert je ook op een andere manier kijken. In eerdere titels uit de franchise stelde je een icoon in waarna je daar naartoe navigeerde, nu is het ook de bedoeling dat je op de omgeving let. In onze demo keek een aantal mensen naar binnen in een huis. Dat betekent dat daar binnen iets aan de hand is. Binnengekomen was er inderdaad een moord gepleegd en de mogelijkheid om een moordonderzoek te starten.

Arno, de Batman van de revolutie

Dit is een goed voorbeeld van de rol van Arno, de nieuwe protagonist in de game. Parijs gaat namelijk gebukt onder repressie en er zijn meerdere facties die strijden om de macht. De tempeliers zijn hier één factie van. Het volk is hier natuurlijk de dupe van en de assassins zijn hun beschermengelen. Je geniet dus ook enorm veel respect onder het volk. Het gaat zo ver dat je binnen gevechten random geholpen gaat worden door de massa. Je wordt toegejuicht en je bent een rolmodel voor velen. Dat is niet voor niets, want jij gaat helpen de stad terug te geven aan het volk. Als een buurt verloedert kun jij orde op zaken stellen door de tirannen uit de buurt te straffen. Als een gebouw weer in goede handen is, zal een burger een winkel of kroeg openen en ziet alles er weer veel beter uit. Je bent net Batman!

Verreweg de grootste verbetering van Unity ten opzichte van de vorige delen is de combat. Meer dan vijf tegenstanders ga je namelijk niet verslaan! Het hele vechtsysteem is op de schop gegaan en dat is een moedige en prijswaardige zet van Ubisoft. Veel mainstream fans zijn inmiddels gewend aan het gemakkelijke systeem sinds Brotherhood (dat al op de schop ging in Assassin’s Creed III – red.) en zij gaan nu veel vaker sterven in de game. Niet langer werk je eigenlijk alleen met de counterknop en niet langer kun je aanvallen automatisch aan elkaar schakelen. Er zijn meerdere knoppen vrijgemaakt, waardoor je kunt blokken, ontwijken, een grote aanval, een kleine aanval en een geheel nieuwe timing, waardoor het niet meer vanzelfsprekend is dat je ieder gevecht wint. Om dit een beetje te compenseren zullen er geen beveiligers staan op de daken, dit is namelijk het gebied van de assassins en een manier om even bij te komen van de actie.

Alleen en met vrienden

Parijs zelf is zo groot als de Frontier was in Assassin’s Creed III en is verdeeld over zeven verschillende districten, die allen hun eigen stijl zullen krijgen. Daarnaast is er een tweede stad, Versailles, die niet veel groter zal zijn dan een dorp. Dat de game niet zo groot is als andere delen in de franchise mag geen probleem zijn. Assassin’s Creed: Unity brengt namelijk verticaliteit terug naar de serie. Het free-runnen is belangrijker dan ooit en daarop hebben ze ook de besturing en cameravoering op aangepast. A is omhoog en B is omlaag (Xbox One), waarbij de camera respectievelijk omhoog of omlaag zal kijken om wat meer zicht te geven. Dat maakt het klimmen niet alleen wat gemakkelijker, wat mij betreft wordt het ook cinematischer.

Tot slot de co-op, een grote nieuwe feature van de game. Veel mensen vragen zich af of ook de singleplayer met meerdere mensen gespeeld kan worden. Het simpele antwoord is nee. De coöperatieve missies hebben wel een rol in het verhaal, maar worden wel apart van je singleplayer gespeeld. De keuze hiervoor is simpel, je bent namelijk de assassin Arno en zijn verhaal is het belangrijkst. Wel kun je met vier mensen de stad vrij doorlopen en daar bepaalde missies doen. Start je in die modus echter een singleplayer missie op, dan verlaat je de groep en ga je verder met Arno.

Voorlopige conclusie

Persoonlijk denk ik dat heel veel mensen blij gaan zijn met Assassin’s Creed: Unity. Ikzelf was groot fan van Assassin’s Creed III, maar voor veel mensen is het verlangen naar de oude verticale gameplay groot geweest. Die mensen kunnen rustig ademhalen, want Assassin’s Creed: Unity gaat een mooie mix worden tussen oud en nieuw, met een grafisch heerlijk sausje. Het grootste verbeterpunt is wat mij betreft de nieuwe combat, die weer wat uitdaging gaat brengen in de serie. Het nieuwe stealthsysteem (een directe kopie van het systeem uit Watch_Dogs) is ook een grote vooruitgang. De vraag blijft echter wel waar deze game qua verhaallijn gaat staan binnen de rest van de franchise. Op die vraag zullen we pas later antwoord krijgen. Ik ben in ieder geval weer stoked!