Rayman Legends hands-on

Wat waren de Wii U-bezitters kwaad toen het uitstel van Rayman Legends een feit was. Wat je er ook van vindt, ik begrijp het wel. De Xbox 360 en PlayStation 3 (en in mindere mate Vita) hebben nu eenmaal een enorm grote achterban en het is dus logisch dat ook zij met de game aan de slag kunnen vanaf 29 augustus. En daar mag de gemiddelde platform-liefhebber heel veel zin in hebben! Deze week mocht ik een aantal uurtjes met de game aan de slag en deze nieuwe Rayman is kleurrijk, origineel, maar bovenal ontzettend muzikaal! En is er ooit een platformer geweest waarbij zwemlevels leuk zijn? Nu wel!

Rennen, springen, vechten en verzamelen

Rayman heeft inmiddels een rijke historie opgebouwd. De eerste games waren fenomenale 3D-platformers, maar dat succes werd verstoord door gekke konijnen. Nu zijn die konijnen voor Ubisoft een fijne tussenkomst gebleken, maar laten we eerlijk zijn, het is leuker voor je kleine broerje dan voor jou als echte gamer. In 2011 werd de schijnwerper weer alleen op Rayman gezet en deze keer als 2D-platformer. Rayman Origins was een geweldige game, ondanks het matige commerciële succes. Gelukkig geeft Ubisoft niet snel op, want Rayman Legends gaat Origins op heel veel vlakken voorbij. Persoonlijk mocht ik aan de slag met de Wii U-versie.

Mensen die Origins hebben gespeeld kennen de basis van de nieuwe Rayman natuurlijk al. Met Rayman spring, sla, zweef en ren je door kleurrijke levels. Daarnaast is er in de franchise een enorm verslavend aspect toegevoegd, het verzamelen van Teensies en Lums. In elk level zijn tien Teensies te vinden en een paar honderd Lums te scoren, waarbij eerstgenoemden vaak verstopt zijn in het veld. Het loont dus om levels vaker te spelen, zeker omdat nieuwe levels worden vrijgespeeld door het aantal Teensies dat je hebt bevrijd.

Draaien die levels!

De game begint zoals we het kennen uit Rayman Origins, met een simpel level waar je met Rayman verschillende obstakels moet ontwijken en vijanden mag verslaan. Echter, al in het eerste level krijg je een voorproefje op het feit dat de game enorm afwisselend is. Halverwege het level stopte Rayman namelijk met vechten om het te laten overnemen door Globox. Jij krijgt echter niet Globox onder de knoppen (hij loopt uit zichzelf), maar de olijke groene Murphy, die je vinger volgt via de Wii U-gamepad. Op deze manier dien je verschillende obstakels te verschuiven, verplaatsen en verslaan om Globox naar de goede plek te leiden. Ook ga je de Wii U-gamepad gebruiken om het hele veld te draaien, waardoor Globox de goede weg kan vinden door een levensgrote puzzel. Al vorig jaar tijdens de E3 waren wij enorm onder de indruk door het gebruik van de unieke functies van de controller van de Wii U en dat is absoluut niet veranderd. Zeker als je bedenkt dat een tweede speler dit ook voor je kan doen en dus is deze game beter aangepast voor de functies van de Wii U dan bijvoorbeeld New Super Mario Bros. U. En dat zegt wel wat.

De afwisseling binnen levels is dus groot, maar ook tussen verschillende levels zit veel verschil. Zo heeft Ubisoft duidelijk naar het succes van Rayman Jungle Run (mobile) gekeken en ook levels in de game gestopt die puur draaien op snelheid. Ga je dood? Dan begin je het level opnieuw. Frustrerend is het soms, maar op de één of andere manier blijf je het proberen. Want eindig een level binnen 40 seconden en je redt drie Teensies, doe je dat in 50 seconden redt je er twee en binnen de minuut één. Je snapt het, je wilt ze alle drie en dat is duidelijk een kwestie van oefenen, met veel trial & error.

Bach, Beethoven, Rayman!

Persoonlijk schrijf ik in mijn artikelen altijd weinig over muziek. Muziek is belangrijk in een game, maar het heeft wat mij betreft altijd een ondersteunende rol. Nu ga ik daarmee breken, want het indrukwekkendste onderdeel van Rayman Legends is overduidelijk het gebruik en de nut van muziek. Naast de “gewone”- en snelheidslevels zijn er namelijk ook muzieklevels te vinden, die je op een bepaalde ritme laten springen, vechten of rennen. Het level dat ik te spelen kreeg maakte gebruik van het nummer Black Betty van Ram Jam, waarbij je op de maat dient te bewegen of te vechten en de omgeving doet ook hilarisch mee met de muziek. Naast deze levels is de muziek in de gehele game ook erg sterk en belangrijk. Akoestische gitaren in een level in Griekse stijl en James Bond-achtige muziek in het eerste leuke zwemlevel dat ik ooit heb gespeeld in een platformer. Naast de toffe muziek diende ik namelijk als een echte Sam Fisher uit het licht te blijven. Erg spannend en vermakelijk.

Voorlopige conclusie

Het moge duidelijk zijn. Ik ben blij met Rayman Legends. Er zijn te weinig goede platformers en het niveau van Legends is zo hoog, dat je de game met een grote glimlach zal spelen. De muziek is daarbij zijn grootste kwaliteit en er is een afwisseling van levels die we eigenlijk niet kennen uit die andere grote platformer. De game maakt geweldig gebruik van de functies van de Wii U en hoewel dat goed te verwerken is in de Vita-versie, ben ik wel oprecht benieuwd naar de Xbox- en PlayStation-versies. Want hoe gaan die levels waarbij je het touchscreen en de tiltfunctie moet gebruiken dan werken? Dat gaan we ongetwijfeld ontdekken richting de release op 29 augustus. Heb je een Wii U of een Vita: maak je geen zorgen over Rayman Legends, dat komt goed!