Hitman: Absolution

Agent 47… we hebben hem allemaal gemist. Deze genadeloze huurmoordenaar, die pakweg acht jaar geleden nog het toonbeeld van awesomeness was, is wegens een chronisch gebrek aan games de afgelopen jaren een beetje in de vergetelheid geraakt. Maar vrees niet: the original assassin is back. Volgende maand maakt hij zijn comeback en deze belooft legendarischer te worden dan ooit tevoren…

Always trust your instincts

De previewdisc die ik van Square Enix opgestuurd kreeg, bevatte de eerst vijf levels van de game. Echter, voordat het spel echt van start gaat moet je eerst nog een persoonlijke zaak afhandelen: Diana, die een bedreiging is geworden, dient een kopje kleiner gemaakt te worden. Maar voordat je haar ontmoet in de douche (zoals te zien is in de eerste trailer van de game) zul je je eerst een weg door de bewakers moeten banen. Dit doet Agent 47 zoals we van hem gewend zijn met veel stijl en souplesse: al schietend op een groep vijanden afrennen is er niet bij in Hitman: Absolution. Je zult je tegenstanders stilletjes één voor één moeten uitschakelen en dit kan op de meest uiteenlopende manieren. Kies je ervoor om een bewaker te wurgen, of lok je hem naar een afgelegen locatie door een fles kapot te gooien, waarna je de sterveling aldaar van zijn leven berooft door zijn hersens in te slaan met een bijbel? De mogelijkheden zijn legio en dat zorgt ervoor dat geen playthrough hetzelfde is.

Nieuw in Absolution is de komst van Instinct. Wanneer je Instinct activeert vertraagt de tijd en lichten jouw vijanden geel op, zodat je een nauwkeurige strategie kunt uitwerken. Bovendien staat Instinct je toe om razendsnel headshots te maken (à la het Dead Eye-systeem in Red Dead Redemption), of om niet op te vallen wanneer je – al dan niet verkleed – langs een vijand loopt. Instinct kun je echter niet eindeloos gebruiken en wanneer je metertje leeg is, zul je hem moeten bijvullen door bijvoorbeeld vijanden te vermoorden. IO Interactive heeft de juiste balans weten te vinden en dit zorgt ervoor dat de game niet te makkelijk wordt, al zal Instinct zich regelmatig ontpoppen als jouw redder in nood in de meest benarde situaties.

Elektrische gitaar

Minstens net zo nieuw, fris en fruitig als Instinct is de Contracts-modus. Omdat Tom hier in zijn GamesCom-preview al uitgebreid over heeft geschreven zal ik er in deze preview niet al te lang bij stilstaan, maar het onbenoemd laten van deze modus zou een schande zijn. Het maken van je eigen contracts is namelijk extreem leuk! Zaak is om je eigen missies te creëren en deze tot in de puntjes te personaliseren. Welk doelwit moet uitgeschakeld worden, met welk wapen moet dit gebeuren en welke kleding dient Agent 47 op dat moment te dragen? Het aantal mogelijke combinaties lijkt schier eindeloos en dit zorgt ervoor dat geen enkele missie hetzelfde is. Ik kan me niet herinneren dat ik in een game ooit de opdracht heb gekregen een drugsdealer in het bijzijn van tien ooggetuigen uit te schakelen met een elektrische gitaar… terwijl ik een clownspak draag.

Keuzes, keuzes en nog eens keuzes

Wat Hitman: Absolution extreem verslavend maakt, is de keuzevrijheid. Je missie staat weliswaar van tevoren vast, maar hoe je deze opdracht uitvoert, is volledig aan jou. Zo kwam ik op een gegeven moment terecht op een Chinese markt waar ik een lokale king pin genaamd King uit diende te schakelen. Op zo’n moment zou je ervoor kunnen kiezen om de man simpelweg publiekelijk te executeren, maar dat is natuurlijk totaal niet Agent 47’s stijl en dus zal dit ook barweinig punten opleveren.

Je zult dus creatiever te werk moeten gaan. Middels Instinct speurde ik de omgeving af en al snel stuitte ik op de auto van King. Ik schakelde de bewaker stilletjes uit, stal een flinke dosis C4 en plakte dit explosief vervolgens op de auto. Een flinke ram tegen het vehikel volstond om het autoalarm af te laten gaan en binnen de kortste keren stond King naast zijn bolide om woedend de schade te inspecteren. Met een druk op de knop blies ik het voertuig (inclusief zijn eigenaar) de lucht in. Missie voltooid.

In de overtuiging dat deze missie nog veel stiller uitgevoerd had kunnen worden, drukte ik op de pauzeknop en begon ik opnieuw. Uiteindelijk vond ik nog vier manieren om King uit te schakelen. De eerste keer duwde ik hem in een soort rokende oven die verwerkt was in de grond, de keer daarna schoot ik een hangend pallet met zware spullen naar beneden toen King eronder stond, om vervolgens – verkleed als kok – het gerecht van de arme ziel te vergiftigen. De laatste manier is nog wel het vetst: ik vond een aardige lading drugs in een steegje, besloot deze te vergiftigen en bleef vervolgens wachten in een vuilnisbak niet ver daarvandaan. Na een minuutje of vijf (geduld is een schone zaak in Hitman: Absolution) kwam een wildvreemde de drugs ophalen. Hij liep op de cocaïneverslaafde King af en nodigde deze uit om zijn nieuwe lading te proberen. Ik achtervolgde het duo naar een appartement, alwaar King een flinke snuif nam en vervolgens kermend door zijn benen zakte. Een ultiem gevoel van voldoening maakte zich van mij meester.

Voorlopige conclusie

Terwijl “stealthgames” als Splinter Cell: Blacklist steeds actievoller worden, blijft Hitman: Absolution trouw aan zijn roots. Dat IO Interactive aan deze ijzersterke roots een flink scala aan nieuwe features toevoegt, maakt dat Hitman: Absolution één van de beste games van dit najaar lijkt te worden. De ontwikkelaar zal de komende maand nog moeten benutten om enkele kleine bugs uit de game te halen, maar ik heb er alle vertrouwen in dat dat gaat lukken. Ik kan in ieder geval niet wachten om in november aan de slag te gaan met the original assassin!