Tomb Raider Anniversary

Een nieuw avontuur van Lara ter gelegenheid van haar tiende verjaardag. Nou ja, haar game-verjaardag dan, want deze gamebabe zag er nog nooit zo volwassen uit. En heel erg nieuw is dit avontuur nou ook weer niet. Dat kan ons echter geen snars schelen want ik zat al een hele tijd te wachten om te gaan Wii’en met Lara. En dat bevalt goed. Zeer goed zelfs.

Siliconen

Ik start de game op en krijg meteen weer flashbacks naar de tijd dat ik met Lara op mijn Pentium II 350 Mhz in een avontuur verzeild raakte. Dit avontuur heette Tomb Raider III en dit was de eerste Tomb Raidergame die ik speelde. Daarna volgden heel erg snel deel een en twee en natuurlijk ook alle latere delen. Tien jaar verder viert dame Croft dus haar eerste echte verjaardag en ze mag hier met recht trots op zijn. Reden genoeg voor Crystal Dynamics om een verjaardagseditie te maken, niet allleen op de PC, PSP en PlayStation 2, maar nu ook op de Nintendo Wii. En op deze versie zat ik misschien wel het meest te wachten. Waarom dat was, werd me pas duidelijk toen ik de game op het witte kleinood van Nintendo speelde, want niet eerder had ik zo het gevoel controle te hebben over Lara en de acrobatische moves die zij tijdens haar strooptocht dient uit te voeren.

Daarbij komt natuurlijk het feit dat dit de eerste Tomb Raider game op de Wii is en dat maakt het spelen van deze game extra feestelijk. En feestelijk is het niet altijd geweest met good old Lara. We herinneren ons natuurlijk allemaal nog de draak van een game die The Angel of Darkness op de PlayStation 2 was. Gelukkig vonden er na deze dramatische game enkele machtswisselingen plaats, werden er ontwikkelaars aan de kant geschoven en nieuwe aangetrokken. En zo mocht Crystal Dynamics ook deze remake voor haar rekening nemen wat geheel naar mijn tevredenheid uitpakte.

Tomb Raider en mejuffrouw Croft behoeven dus verder geen nadere aankondiging behalve dan dat deze nieuwe game op de Wii een remake is van de originele Tomb Raider game uit 1996. En nu, ruim tien jaar later (elf om precies te zijn, maar een kniesoor die daar op let), krijgen we dus een oude game in een nieuw jasje voorgeschoteld. Ja, een oude game in een nieuw jasje, maar ook weer niet helemaal. De Wii mag dan wel niet bekend staan als een van de consoles met de grootste grafische kracht, Crystal Dynamics is er zeer goed in geslaagd om de oude sfeer van Tomb Raider deel een om te zetten in een game waarin het grafische aspect weliswaar absoluut niet slecht is en zeker niet de boventoon voert, maar waarin op veel verschillende punten duidelijk te zien is dat ook de techniek niet is stil blijven staan. En dat is wat mij betreft de grootste kracht van deze game.

Verhaal

Ik kon ook niet echt een verhaal ontdekken in Anniversary. Maar ook nu geldt dat dat totaal geen probleem is. Ik speel(de) Tomb Raider uit nostalgie en natuurlijk om naar de verleidelijk schuivende billen in het groene broekje van Miss Croft te kijken. Een verhaal… what the fuck!… een verhaal kon me gestolen worden en dat is ook nu zo. Tomb Raider Anniversary is een aaneenschakeling van herkenbare momenten in een setting van tombes, gangenstelsels, hellingen, tempels en ondergrondse watertunnels. Wat heb je daar nog meer bij nodig?

Nou… wat gereedschap bijvoorbeeld in de vorm van een grapplinghook, een zaklamp, een troffel en een archeologische kwast. Gewapend met deze gadgets krijg je als vanouds talloze ingenieuze puzzels voor je kiezen die niet zomaar een, twee, drie zijn opgelost. Vaak bestaan die puzzels uit het openen van meerdere deuren of gangen, het vinden van sleutels en het overhalen van verschillende hendels, natuurlijk in de juiste volgorde. Lara swingt in de zeer tot de verbeelding sprekende omgevingen zoals een Inca tempel en Griekse bouwwerken aan lianen, touwen en springt en klautert via schuine wanden, richels en afgronden naar de oplossing van vele puzzels.

Licht

Grafisch ziet alles er uitstekend uit. De zaklamp die je tevoorschijn kunt toveren spant daarbij de kroon. Op het moment dat Lara die uit haar rugzak trekt, heb jij de controle over de lichtbundel en dat ziet er niet alleen zeer realistisch uit maar het voelt ook zo. Terwijl je weer door enkele gangen loopt of kruipt en daarbij de wanden of het pad voor je beschijnt, voel je je een echte grafrover en als het ware de zaklantaren in je hand branden. Dit komt mede door het feit dat het lopen met Lara zo gemakkelijk gaat. Middels de analoge pook op de nunchuck laat je haar alle kanten op wandelen en bewegen. Omdat de camera ook nog eens goed meewerkt, hoef je over die bewegingen niet echt zorgen te maken en kun je je beter concentreren op de omgevingen of puzzels en meer genieten van de sfeer.

Lara toont in deze game aan dat zij, net als twee jaar geleden in Legend, niet beschikt over snel zelfdrogende kleding. Bij een frisse duik in een van de vele waterpartijen of watertunnels zal haar kleding nog even nat blijven en ook haar huid zal gedurende enkele minuten naglimmen van het water. Het zijn deze kleine dingen waaraan je merkt dat je letterlijk en figuurlijk met een opgewaardeerde game te maken hebt.

De Wii-remote heeft een prominente plaats in de game gekregen, hoewel het niet altijd even nuttig en blijvend leuk is. De look-functie is goed ingebouwd in de combinatie van Wii-mote en nunchuck omdat je met een simpele druk op de C-knop en het richten van de Wii-mote om je heen kunt kijken. Springen gaat met de A-knop en met de B-knop (trekker) schiet je met je typische Tomb Raider wapens. Een minpuntje is het zenuwachtige blauwe richtpuntje van je Wii-mote dat het merendeel van de tijd over het scherm zwerft tot het moment dat je moet gaan schieten en je eerst de Wii-mote moet gaan oplijnen om goed raak te schieten. Schieten kan dan wel weer met en zonder indrukken van de Z-toets die een bepaalde lock-on op vijanden bewerkstelligt. Deze auto-lock werkt niet echt als zodanig want met het heen en weer bewegen van de Wii-mote heb je alsnog de beschikking over een bepaalde schietvrijheid, wat het beste te merken is als de good-old bats het scherm binnen komen vliegen. Auto-lock of niet, deze beestjes vallen pas dood neer als je welgemikt de Wii-mote er op richt en ze afknalt.

Lara Payne

De nunchuck heeft nog meer functies voor je in petto. Bij het afschudden van vijanden, en dan met name de levelbazen zoals bijvoorbeeld de beruchte T-Rex, heb je de nunchuck gewoon hard nodig doordat je die op gezette tijden hard heen en weer moet schudden waardoor Lara in de beruchte bullet-time met een slowmotion achtige duik de vijand ontwijkt. De nunchuck is verder te gebruiken bij het versneld trappenlopen, harder zwemmen en het verplaatsen langs richels. Ook hier geldt dat dit zeer soepel gaat in combinatie met het analoge pookje. Het is echt een genot om Lara op deze manier door de spelwereld te loodsen. De grappling-hook die geintroduceerd werd in Legend is ook van de partij en wordt gelanceerd door wederom het schudden van de Nunchuck. Vaak moet je in combinatie met een sprong deze haak gebruiken maar ook kun je uitschuifbare of beweegbare objecten en voorwerpen naar je toehalen.

De Wii-mote laat zich ook gelden in de vele kleine grappige spelletjes die de game in zich heeft. Deze ‘mini-games’ zijn niet erg noodzakelijk en na een paar keer weet je het ook wel, maar ze geven je wel het idee dat je echt wat aan het doen bent. Het ingebouwde luidsprekertje in de Wii-mote is daar mede verantwoordelijk voor. Zo zul je met een troffel stenen weg moeten bikken, met een kwast steenstof weg moeten borstelen of met een stukje steenkool rotstekeningen dupliceren. Zoals gezegd, niet echt noodzakelijk, maar ze maken het totaalplaatje wel compleet.

Conclusie

Ik werd tijdens het spelen van Tomb Raider Anniversary helemaal sentimenteel van alle indrukken en nostalgie die ik eigenlijk al weer een beetje was vergeten en in mijn geheugen naar de achtergrond had laten verdwijnen. De medipacks, het geluidje bij een ‘secret’, de bats en niet te vergeten de muziek… Nog meer als bij Legend gaf deze Tomb Raider mij speelplezier en kreeg ik steeds meer zin om de game uit te spelen. Eerlijkheidshalve had ik dat bij de PlayStation 2 versie niet, dus de Wii met haar bijzondere controller(s) speelt daar kennelijk toch een behoorlijke rol in. Een Tomb Raider game blijft voor mij toch een klasse apart: sfeervolle kippenvelmuziek, zeer tot de verbeelding sprekende omgevingen in combinatie met een prima speelbaar karakter en pittige puzzels maken voor mij deze game tot een zeer grote aanrader voor iedereen die voor het eerst een Tomb Raider gaat spelen of zonder frustraties of het idee van een koude kermis thuis te komen weer eens wil genieten van gamecharacter numero uno. Lara Croft… gefeliciteerd…