Ghost Rider

Op de paar leuke titels na, die werkelijk op één hand te tellen zijn, heeft de PSP in 2007 een valse start gemaakt. Vrijwel iedere keer wanneer ik mijn PSP weer aan zet, moet ik de datum opnieuw instellen. Toen ik mijn PSP voor het eerst in lange tijd weer aanzette, realiseerde ik me dat het jaar ‘2007’ in de datum nog niet eerder had gezet. De reden dat ik mijn PSP van zijn laag stof ontdeed, was Ghost Rider.

De strip

Ghost Rider is terug. Voor de jongeren en/of niet bekenden met deze naam: Ghost Rider is (vanaf 1970) een Marvel stripverhaal, maar is nooit echt zo groot geworden als andere Marvel-series. Het hele verhaal is oorspronkelijk een Marvelstrip die a la Fantastic Four, Spider-man, de Hulk, X-men en ga het hele rijtje maar af, is verfilmd, want dat brengt geld in het laatje. De licentie (in gameland het L-woord genoemd) is tevens verkocht aan 2K Games die de ontwikkelaar Climax (vooral bekend van MotoGP) de film heeft laten omzetten naar een Xbox, Playstation 2 en PSP-titel.

Het vrij luchtige verhaal over een medaillon, een vloek, een Spirit of Vengeance en nog meer van dat soort ongein bespaar ik je. Het komt erop neem dat Johnny Blaze (in de film gespeeld door professioneel punthoofd Nicolas Cage) zijn ziel verkoopt aan engerd Mephisto (gespeeld door Peter Fonda). Johnny doet dit om het leven van zijn vader te redden. Mephisto combineert de ziel van Johnny met die van demon Zarathos en krijgt daardoor mogelijkheden die in sommige gevallen best heel handig kunnen zijn. Wanneer hij zijn speciale krachten krijgt, verschijnt hij zeer frequent met een behoorlijke motor tussen zijn benen, die menig Zundappie het nakijken zal geven. Naast vuuraanvallen beschikt Johnny bovendien over een ketting waar hij levensgevaarlijk mee kan slingeren.

De film

Een film met Nicolas Cage en een groot budget, da’s meestal linke soep. Een film laten vertalen naar een game is tegenwoordig echter hetzelfde als uit de kast komen bij de Hell’s Angels: het wordt doorgaans niet op prijs gesteld. Ter voorbereiding ben ik naar de film geweest, waardoor ik uiteindelijk met negatieve vooroordelen aan de game begon. De film is heel mooi geproduceerd, precies volgens het boekje, maar juist dat maakt alles zo voorspelbaar. Tel daarbij op dat het verhaal de diepte heeft van een peuterbadje en je hebt een degelijke film voor een studentenavond/-nacht/-ochtend, maar desondanks weinig verrassend en inspirerend. Desperaat met het idee dat een game vrijwel nooit een film verbetert, ging ik een dagje zitten voor Ghost Rider.

De game

Mijn vermoedens waren bevestigd. Waar de film die momenteel in de bioscopen draait het vooral moet hebben van de grafische vertoning, zijn de omgevingen in Ghost Rider kaal en totaal niet boeiend. Door de typische stijl die de makers krampachtig vasthouden zit er weinig variatie in het directe milieu, waardoor de game sfeer verliest en ik mijn aandacht. Dit geldt voor de vechtomgevingen (die vaak erg klein zijn), maar vooral voor de racebanen die vaak grote vlaktes naast de tracks hebben. Een slappe afgrond naast de baan kan in deze context in 2007 echt niet meer, hoor.

Maar het schort niet alleen aan het grafische aspect of het hyper-irritante wannabe drum ’n base deuntje. De game probeert diepgang te verkrijgen door middel van bijvoorbeeld power-ups. Ook hier geldt weer dat een rijtje power-ups in deze context gedateerd aanvoelt. De inspiratie van de makers (voor zover daar sprake van is) is ronduit sneu te noemen. Weinig, tot eigenlijk geen gameplay elementen laten mij een glimlach vertonen. Door gebrek aan innovatie is deze game gewoon irritant om te spelen.

Het vechtsysteem biedt weinig diepgang en het rijden op de motor voelt aan alsof het een racegame is met verlopen houdbaarheidsdatum. Dat maakt de game vlees noch vis. Het weet niet wat het wil zijn en in plaats van variatie aan de game toe te voegen, zijn het alleen maar twee typen gameplay die aanvoelen alsof het geheel niet af is.

Conclusie

De muziek is prul, de levels zijn kaal en de besturing voelt aan alsof ik weer voor het eerst sinds lange tijd in een dronken bui op een fiets met achteruittrap rem zit. Het voornaamste minpunt van de game is nog de originaliteit en dan natuurlijk het gebrek daaraan. De makers hadden een behoorlijk gebrek aan inspiratie, maar waarschijnlijker is dat de game vooral niet teveel mocht afwijken van de plannen, opgesteld door Marvel of 2K Games.

Ik wil het niet direct op het cliché ‘licentie’ gooien, maar de gedachte sluimert. 2K Games zal het waarschijnlijk een rotzorg zijn, de game verkoopt toch wel door de naam. Tegen Climax zou ik willen zeggen: ga eens MotoGP naar de PSP brengen. Daar zitten veel meer mensen op te wachten dan op dit soort rommel.