The Club

Veel ontwikkelaars kiezen tegenwoordig voor de veilige weg door te investeren in games die geen gekke dingen doen en bekende paden bewandelen. Met The Club neemt ontwikkelaar Bizarre Creations zonder aarzelen een behoorlijk risico door er geen alledaagse shooter van te maken. Hoe dit uitpakt, lees je in deze review…

Motivatie

De oplettende lezer zal wellicht al een kort moment van verontwaardiging hebben gehad, want Bizarre Creations is nou niet bepaald een ontwikkelaar die je zou verwachten binnen het shootergenre. Met ervaring in de vorm van Project Gotham Racing is een shooter toch wel een ander verhaal, maar achter de schermen heeft men bij Bizarre voor een bijna identiek concept gekozen. Het draait in The Club immers ook om motivatie; de drang om steeds een betere score neer te zetten.

The Club is namelijk een shooter in de meest pure vorm, want waar het kort gezegd om draait is snelheid, schieten en vooral ook scores. Geen sprongen, geen coversysteem, geen tactische aanvallen, maar gewoon schieten in een razend tempo. Hoewel er nog wel een dunne verhaallijn wordt gepresenteerd, ben je die al binnen enkele seconden vergeten. Vanaf de eerste stappen in de tutorial merk je al dat je even een knop om moet zetten om te wennen aan The Club. Je wordt namelijk telkens in een omgeving gedropt, waarbij je een bepaalde route moet afleggen en onderweg kom je diverse tegenstanders tegen. Niet geheel verrassend moet je deze op wat lood trakteren, maar de manier waarop je dit doet is van bijzonder groot belang. Je krijgt namelijk een bepaald aantal punten voor een kill en hoe beter of specialer je dit doet, des te hoger het aantal. Headshots, dodelijke treffers van grote afstand, een duik maken en dan meteen iemand afschieten… het levert allemaal meer punten op dan een gewone portie kogels van dichtbij.

Daar komt nog eens bij dat je te maken krijgt met combo’s. Als je snel genoeg tegenstanders blijft neerschieten, dan loopt je combometer op en kan je dus hogere scores krijgen. Als je echter te lang geen verse slachtoffers hebt gemaakt, dan zal je combo langzaam maar zeker terugvallen, wat simpelweg te stoppen is door weer opnieuw iemand om te brengen. Hier komt dus ook weer het fenomeen snelheid om de hoek kijken, want je zult zeker moeten oefenen om vlot genoeg door de levels te raken, teneinde een forse combo op te bouwen. Gelukkig bestaan er ook nog verborgen doodshoofden, kleine icoontjes die zo nu en dan ergens in de omgeving verwerkt zijn, bijvoorbeeld op een muur of tegen het plafond. Door op zo’n doodshoofd te schieten kan je je combo langer op peil houden en dat is ook weer positief voor je uiteindelijke score.

De gouden kogel

Nu we de basis kennen, is het tijd om naar de verdere invulling te kijken. De singleplayer kan je doorlopen met één van de acht speelbare personages, elk met een eigen achtergrond en unieke skillset. Toch zal het voornamelijk een visuele kwestie zijn voor wat betreft het kiezen van een bepaald personage, want op het gebied van gameplay merk je niet heel veel verschil tussen de diverse personages. Een personage met het maximale aantal van vijf sterren voor ‘snelheid’, zal je geen onoverbrugbare snelheidswinst opleveren ten opzichte van de andere personages. Dit is toch wel erg jammer te noemen, want iets meer verschil in speelstijl was zeker leuk geweest voor wat meer uitdaging. Aan de andere kant blijft snelheid altijd erg belangrijk tijdens het spelen, waardoor het gekkenwerk zou zijn om extra trage personages te ontwikkelen.

Het meest interessante deel van de singleplayer is in essentie te beschouwen als een uitgebreid toernooi, waarbij je na elk evenement door kunt gaan naar een nieuwe locatie. Voor elke missie is een aantal scores van tevoren aangemaakt, die jij natuurlijk moet zien te verbeteren. Goede prestaties worden daarbij beloond met een gouden, zilveren of bronzen kogel, wat volledig in lijn is met de prestatiedrang die je moet hebben om van The Club te genieten. Verder heb je ook de mogelijkheid om voor diverse online multiplayermodi te kiezen en uitdaging te zoeken in varianten als Time Attack en Run the Gauntlet. Niet alleen dien je een route zo snel mogelijk, of in elk geval binnen de gestelde tijd, af te leggen, maar je kunt onderweg ook klok-icoontjes oppikken om extra tijd te krijgen. Toch gaf The Club online nog niet heel veel voldoening. Er is heel veel mogelijk, maar eigenlijk zit er niet echt veel variatie in het geheel en de drang naar telkens weer een hogere score weet niet lang stand te houden.

Op het grafische vlak is The Club een degelijke game; niets bijzonders, maar ook geen lelijke vertoning. Toch zijn de levels wel erg simplistisch opgezet en oogt het regelmatig vrij kaal en saai. Hierbij dienen we natuurlijk niet te vergeten dat alles moet wijken voor het hoofdzakelijke doel van snelheid, schieten en scores, maar je motivatie om hier mee bezig te blijven wordt wel stevig op de proef gesteld.

Conclusie

The Club is op dit moment een vreemde eend in de bijt. De tijd zal het nog moeten leren of de massa zit te wachten op een shooter pur sang, want je moet echt helemaal weg zijn van scores en leaderboards om lang plezier te beleven aan deze game. Zit je te wachten op een diepgaande verhaallijn, boeiende tussenfilmpjes en een verrassend plot, dan hoef je van deze Club geen lid te worden. Als het je echter pakt, dan laat The Club je ook zeker niet zomaar los en zul je van het spelen heel wat stoten adrenaline kunnen krijgen. Het opbouwen van een combo werkt prima en telkens weer knokken voor die nieuwe highscore kan behoorlijk verslavend werken.

Run and gun…with style.