Transformers: The Game

Pokémon, Dragonball Z en nog een hele boel Japanse tekenfilmseries: veel mensen zeggen het niks aan te vinden, terwijl ze stiekem thuis, buiten het zicht van hun vriendjes, de ene na de andere aflevering bekijken. Voor Transformers geldt dat ook, en daar is nu een game van uitgekomen. Evenaart de game het niveau van de tekenfilm? Lees het hier.

Transformers

Natuurlijk heb je wel eens van Transformers gehoord, maar of iedereen exact weet waar het over gaat is een tweede. Voordat ik inhoudelijk de game ga bespreken leg ik daarom even globaal uit wat Transformers nou precies is. Het begon allemaal in 1983 toen een Japanse tekenfilmontwikkelaar een origineel idee had: een robotsoort met een eigen brein die op ieder moment op elke plek in voertuigen of objecten kunnen veranderen. Rijdt zo’n Transformer in de vorm van een auto over een weggetje maar kan deze niet verder omdat er een groot meer is, dan verandert hij in een boot of apache. Lekker simpel, doch extreem efficient.
Natuurlijk kan een tekenfilmserie niet zonder overkoepelend verhaal bestaan, en dus besloot Hasbro de rechten van deze Transformers-tekenfilm (er waren slechts drie pilot-afleveringen in Japan) op te kopen. Ieder jaar werd er een nieuw seizoen uitgezonden, om vervolgens tijdens het vierde seizoen een bioscoopfilm te ontwikkelen. Tijdens het uitzenden van deze seizoenen werd er gigantisch veel speelgoed gemaakt en verkocht, vergelijkbaar met de pokemonkaarten van vijf jaar geleden. Afgelopen maand is er een nieuwe Transformers-film in premiere gegaan, hopend op een nieuw succes. Tegenwoordig wordt er elke dag (nog steeds) Transformers uitgezonden op de Nederlandse televisie.

Buitenaards sausje

De Transformers zijn afkomstig van Cybertron, een planeet ver van onze Aarde verwijderd. Op deze planeet leven twee groepen: de Autobots en de Deceptions. Zoals in elke comic-serie zijn er de Goede en de Kwade kant, waarin de Deceptions deze keer als het Kwaad fungeren. Natuurlijk mag deze soort zich niet verder ontwikkelen en hun gang gaan: een taak waarvoor de Autobots gemaakt zijn. Ook hier weer een comic-cliche: elke groep heeft ook haar eigen eindbaas: Optimus Prime voor de Autobots en Megatron voor de Deceptions. In de game proberen de Deceptions de mensheid te vernietigen, terwijl jij in de huid kruipt van de Autobots om dit te voorkomen. Je kan echter ook kiezen om als Deception het (flinterdunne) verhaal te doorlopen, iets wat een prettige bijkomstigheid is. In Half Life kon je later door middel van expansion packs het verhaal doorlopen door de ogen van de terroristen of zelfs als bewaker: leuk dat dit al in de originele versie van Transformers zit inbegrepen.

Destruction party

Je loopt dus als gigantische robot rond door een lekker grote stad, waarin het free-roaming gehalte niet onder doet voor bijvoorbeeld Grand Theft Auto. Je kan gaan en staan waar je wilt, nergens een onzichtbare muur zoals we die kennen van bijvoorbeeld Oblivion. Het sfeertje in de stad is wantrouwend en paniekerig tegelijk. Elk moment kan de pleuris uitbreken waarbij er een gigantische Transformer uit het niets met zijn grote vuisten een gebouw kapot slaat.
Dit brengt mij bij het coole van deze game: alles kan kapot. Niet alles, maar Alles. Met name in de een tegen een gevechten komt dit mooi tot zijn recht. In een van mijn gevechten tegen een eindbaas startte ik als standaard robot, dus gewoon staande op mijn voeten. Mijn tegenstander stond in het centrum van de stad geparkeerd als afweergeschut, met als taak zoveel mogelijk van de stad te vernietigen. Vanzelfsprekend was mijn taak om dit te voorkomen/beperken door deze Deception te vernietigen. Eenmaal aangekomen op de plaats waar de Deception stond (eerst de halve stad door crossen) was elk gebouw ingestort en/of stond in brand. Leuk, maar scripted was wat ik dacht. Echter, gedurende de missie merkte ik dat dit absoluut niet scripted was. Terwijl hij naar een ander deel van de stad ging om daar chaos en verderf te zaaien, vliegend in de vorm van een Apache, zag ik dat andere delen van de stad nog normaal waren. Kwam hij op de bestemming waar hij zijn vernietiging van de stad voort wilde zetten, dan transformeerde hij weer in de standaar robot, staand op voeten. Hij besloot om zijn kanonnen te richten op een gigantisch gasdepot, waardoor werkelijk elke tank ontplofte en zo de nodige gebouwen neerhaalde.

Karig

Echter, in tegenstelling tot wat de alinea’s hierboven doen vermoeden, het is niet alleen plezier wat de klok slaat. Eenmaal door de stad wandelend kom je erachter dat er niet veel te doen is: waar je in GTA gebouwen in kan, submissies kan doen en ruzie maken met de lokale politie, is er in Transformers niets van dit. Eigenlijk is het één groot level waarin je naar punt X moet rijden om daar een missie aan te nemen, naar punt Y te rijden om de Transformer te bestoken waarna je op punt Z je tegenstander afmaakt en er een cutscène volgt. Helaas is er tijdens het aannemen van een missie geen enkele introductie-cutscène, maar zien we een scherm met een tekst wat je moet doen en waarom je deze missie moet volbrengen, met het plaatje van je tegenstander erbij. Iedere missie herhaalt deze procedure zich weer en dat begint op een gegeven moment toch op je zenuwen te werken. De gameplay (naar punt X, vechten en naar de volgende missie) begint al snel repetitief te worden en dat is toch echt een heel groot minpunt.

Conclusie

Uiteindelijk is Transformers een matige game, met de nodige minpunten die de pluspunten net niet overschaduwen. De camera werkt niet altijd lekker, het richtsysteem laat vaak te wensen over en de variatie in de missies is minimaal. Tel daarbij het flinterdunne verhaal en het grote verschil in grafische details op en je hebt eigenlijk een matige game, maar de chaos en humor die deze game in beeld brengt maakt toch wat goed. Met name de manier waarop sommige Transformers elkaar afmaken zorgt voor gelach, aangezien dit altijd met een grappige cutscene gepaard gaat. Transformers is een game die veel heeft afgekeken van Crackdown, qua grafische stijl en humor. De coolheid en het futuristische gehalte doet nog het meest denken aan Supreme Commander, mix dit door elkaar en je hebt een matig tot aardige game. Niets meer, niets minder.