Het komen en gaan van de Crackdown-franchise is een bizarre rit gebleken. Veroverde het verrassend goede eerste deel ooit nog zoveel harten als een ware underdog, zette het vervolg dat momentum weer abrupt stop. Nu, bijna negen jaar (en flink wat uitstel) later, is het tijd voor de serie om te herrijzen uit de as.
Is Crackdown 3 herboren als succesvolle sleeper agent of heeft de tand des tijds deze oude rakker definitief de nek omgedraaid? We zochten uit of Crackdown ondertussen niet too old for this shit is geworden…
Terry Crews en kornuiten
Wanneer de wereld door een terroristische aanval ontnomen wordt van alle elektriciteit en er maar één tot totalitair aan toe kapitalistisch eiland verlicht blijft, is het de hoogste tijd om de Agency in te schakelen. The band’s back together, nu onder begeleiding van een grofgebekte Terry Crews en meer steroïden dan ooit. Welkom in New Providence, motherfucker.
Ongeacht inspiratieloze insteek en geforceerde scheldpartijen maakt Crackdown 3 per direct kenbaar dat ook ontwikkelaar Sumo Digital weet wát het is en vooral ook wat het niet is. In een mum van tijd stort je (eventueel met een co-op-partner) in een open wereld, waar explosies luider spreken dan woorden. Het losbandige “verhaal” is direct pure bijzaak; dit derde deel focust zich puur op eindeloze chaos.
Aan jou de taak om stapsgewijs het bijna dictatoriale Terra Nova neer te halen, het liefst met zo veel mogelijk bombarie. Vergeet sterke missiestructuur, gooi interessant character development overboord — repetitieve en explosieve gameplay is alles wat Crackdown 3 biedt. Of het nu minuut één of uurtje tien is, je bent non-stop over gebouwen aan het springen en reet aan het trappen.
Een klassieker van een ander tijdperk
Dat is allemaal fantastisch, ware het niet dat het wel enorm verouderd aanvoelt. Het eerste Crackdown verscheen alweer twaalf jaar geleden, maar in de tussentijd is de serie klaarblijkelijk amper veranderd, laat staan verbeterd.
De bedoeling was ooit om de speler ongelimiteerde vrijheid te geven, maar in wezen streep je enkel een bizarre hoeveelheid nietszeggend korte missies en verzamelbare Orbs van de aangeleverde “weg met Terra Nova”-waslijst. Je daadwerkelijke invloed is minimaal, de variatie enorm beperkt.
Natuurlijk, er zijn wat hoogtepuntjes. Bijtijds beuk je een bestelbusje in iemands bakkes of trap je bevredigend een eindbaas een ravijn in, maar dat is het dan ook wel. De rest van de tijd houdt dit Crackdown je vooral bezig met een eindeloos “nog eentje dan”-syndroom. Dát doet het goed. Aan de horizon zie je altijd wel weer die ene Orb of die laatste race die je nog even snel kan doen. Repetitie pur sang eigenlijk, maar nu onder het mom van een “vrije” zandbak.
In die zin komt Crackdown 3 grotendeels over als een ijzersterke game, zij het dan van een compleet andere generatie. Het voelt alsof een laatste archeologisch restant van de Xbox 360-catalogus zes jaar na dato alsnog uitgegeven is. Weliswaar nu visueel voorzien van wat meer fanfare, maar net zo vaak wordt die modernisering tenietgedaan door een slordige audiomix, repetitief commentaar en onwennige besturing. Echt bijzonder “current gen” voelt het allemaal niet echt.
Get Wrecked
Ook de zogenaamde Wrecking Zone multiplayer — die zonder toereikende reden werd afgesplitst van de Campaign-modus — weet daar weinig verandering in te brengen. Dit is weliswaar de plek waar de ooit beloofde cloud based destruction alsnog het daglicht zag, maar daarmee is dan ook echt alles gezegd.
In wezen biedt Wrecking Zone twee verschillende multiplayer-modi, die beide wederom weinig nieuws doen. Elkaar bombarderen met homing rockets is niet anders dan de standaard, al brokkelen er soms wat delen van de levelstructuur af. Nou, hiep hoi. Misschien dat we daar vijf jaar geleden van opkeken, maar voor nu voelt het vooral als een gortdroge team deathmatch met een gimmick.
Nergens ontstijgt dit soort multiplayer dat vrijere gevoel van de Campaign. Eerlijk gezegd verwacht ik dan ook niet dat je over — pak ‘m beet — twee maanden überhaupt nog snel in een potje terecht kan komen. Kort na launch duurt de matchmaking immers al snel meer dan vijf minuten en zelfs dat is het al niet echt waard in een era waarin we razendsnelle shooters als Apex Legends en Overwatch hebben, om eens iets te noemen.
De appendix van een abonnement
Crackdown 3 is daarmee deels ramptoerisme, deels hersenloos vermaak. Ergens had je misschien gehoopt dat het méér zou zijn, maar ook als Crackdown 3 je dat niet kan bieden, blijft er nog wel het een en ander overeind staan. Met een podcast aan door New Providence stuiteren terwijl je systematisch collectibles van de kaart veegt, is immers ergens ook wel weer lekker.
Misschien is niet iedereen ervoor in de wieg gelegd, maar voor sommigen het resulteert even rondslingeren in Crackdown 3 al snel in een paar uur aan prima vermaak. Al helemaal wanneer je een gezellige maat erbij pakt, of als gewoon geniet van doodsimpele repetitie. Het is geinig genoeg om je een avond of twee-drie bezig te houden, maar meer ook niet.
Des te beter is het dan ook dat dit derde Crackdown-deel per direct een onderdeel vormt van de Xbox Game Pass. Zijn games als bijvoorbeeld een Forza Horizon 4 of Sea of Thieves daarin meer de hoogvliegers, komt Crackdown 3 binnenwaaien als een geinig extraatje.
De volle zestig euro is zonder twijfel te hoog gegrepen voor iets wat zo stoffig aanvoelt, maar als onderdeel van een al bewezen abonnementendienst (tijdelijk zelfs tegen één euro voor een maand), komt Crackdown 3 beter tot zijn recht. Enerzijds is dat misschien een achterbaks compliment, maar hé: het is tenminste wel een schouderklopje voor wat anders een desastreuze aankoop was geweest.
Conclusie
Een vertroebelde ontwikkeling en jarenlang uitstel hebben Crackdown overduidelijk weinig goeds gedaan. Dit derde deel bevestigt alle scepsis die we voorheen voelden en komt op de proppen met de game die op de meeste fronten aanvoelt als een topper van zes jaar geleden. Simpelweg een open wereld en wat explosies aanbieden, gooit anno 2019 gewoon geen hoge ogen meer.
Crackdown 3 is leuk voor een avond met z’n tweetjes, maar buiten dat is de formule dubbel en dwars ingehaald door tal van andere zandbakspellen. Daar kan zelfs Terry Crews zich niet omheen schreeuwen en schelden.
Crackdown 3 is 15 februari verschenen voor Xbox One en Windows 10 (onder Xbox’ eigen Play Anywhere-vaandel) met een richtprijs à 59,99 euro. Abonnees van de Xbox Game Pass kunnen de game zonder extra kosten oppakken op beide platformen.