Review: Onrush

Het is misschien een titel die iedereen totaal over het hoofd heeft gezien, maar begin deze maand is Onrush verschenen, een bloedsnelle arcaderacer van Codemasters. De game werd tijdens Paris Game Week 2017 onthuld en het werd al snel duidelijk dat Onrush niet zomaar een snelheidsspelletje is. De game leent zich meer als een teamcompetitie, waarin auto’s toevallig de hoofdrol spelen. En ja, dat is onverwachts lekker.

Nieuw leven inblazen

De ontwikkelaar van Onrush is niet zomaar Codemasters, maar het is het team van het in 2016 opgedoekte Evolution Studios. De personen achter Motorstorm en Driveclub hebben bij Codemasters een kans gekregen om met Onrush, nieuw leven in een vervallen ontwikkelstudio te blazen. En met de stoot van Onrush als defibrillator, is ze dat toch aardig gelukt.

Zoals eerder benoemd, is Onrush is een beetje een vreemde eend in de bijt. De game voelt als een gezamenlijk kind van Burnout, Blur en, gek genoeg, ook Overwatch. Dat laatste komt vooral door het feit dat Onrush een racegame is zonder finish, maar met doelstellingen die je in teamverband moet behalen. Verwacht dus ook geen verfijnde gameplay als die van een realistische simulator; Onrush doet alles over de top en op extreem hoge snelheid.

Samen sta je sterker

Onrush kent vier verschillende spelmodi, waarin je altijd in twee teams van zes personen tegen elkaar strijdt. De verschillende modi zijn; Overdrive (zo veel mogelijk proberen te boosten), Switch (een regelrechte survivalmodus), Lockdown (denk aan een bewegend King of the Hill) en Countdown (door poorten heen rijden om het tijdslimiet van het team te verlengen). Alle vier hebben zo hun eigen charme, maar de een komt wat beter uit de verf dan de ander…

Countdown en Overdrive zijn gezamenlijk veruit te tofste van de vier. Hierin is het saboteren van je tegenstanders minstens zo belangrijk als het domweg punten binnenslepen. Daarbij dient uiteraard de samenwerking niet vergeten te worden. Vooral bij Overdrive heb je een paar voertuigen die het verschil kunnen maken met hun ultieme aanval. Zo trekt de Outlaw-motor bijvoorbeeld de turbo leeg van omliggende tegenstanders, terwijl een teamgenoot in de Dynamo die gewonnen energie weer over kan nemen. Slechts één voorbeeld hoe tactisch samenwerken een gigantisch verschil kan maken in de race.

Af en toe voelt Onrush echter wel wat oneerlijk aan en dat heeft vooral met inconsequenties te maken. Het beuken van je vijanden is natuurlijk de beste manier van sabotage, maar de kracht van elke beuk voelt zo willekeurig aan. Zo reed ik bijvoorbeeld in de Enforcer, het grootste voertuig die ook gespecialiseerd is in het uitschakelen van anderen. Er zat een kleinere auto vlak voor me die ik constant aan het beuken was, met flink wat kracht. Uiteindelijk wist ik, met heel veel moeite, die gozer van de baan te krijgen, om vervolgens een klein bumperkusje te krijgen van een motor (!) achter me. En meteen vloog ik brandend van de baan met het nodige spektakel. Dit soort dingen gebeuren iets te vaak en is tijdens een competitieve online-wedstrijd vanzelfsprekend storend.

Ook de spelmodus Lockdown, die ik stiekem toch wel het leukste vind, heeft ook een probleem dat snel opgelost mag worden. Het is de bedoeling om in een groot lichtgevend vak te rijden voor een aantal tellen, zonder dat er een tegenstander bij zit. Elke keer als dat lukt, racet het vak weer ergens anders heen en krijgt jouw team een punt. De consequenties van een crash zijn echter te groot in deze gamemodus, want je wordt na je crash te ver naar achter geplaatst. En vervolgens duurt het ook weer veel te lang voordat je terug bent op de plek waar alles gebeurd. Hierdoor kan je een aantal minuten in de achtervolging zitten, en dat voelt toch behoorlijk onnodig.

Een game voor de toekomst?

Onrush heeft vanaf de release dus de vier eerder genoemde gamemodi, in zowel singleplayer als online multiplayer. De singleplayer is een carrière-modus genaamd Superstar, waarin je in principe exact hetzelfde doet als in de online modi. Codemasters heeft het echter ingedeeld als een lange introductie, zodat je lekker veilig tegen de CPU kan oefenen. Elke auto krijg je een keer verplicht onder de knoppen en elke spelmodus dien je een aantal keer te voltooien. Zie het als een training voordat je online kont gaat schoppen. Of, in mijn geval, geschopt gaat worden.

Het grootste probleem dat ik voel bij bovenstaande content, is dat het allemaal wat aan de karige kant is. Onrush doet daarmee een beetje denken aan de begindagen van games als Overwatch en Rocket League. In wezen staat een goede basis, maar het mag wel vrij vlot wat nieuwe foefjes krijgen, voordat het gaat vervelen. Respectievelijke ontwikkelaars Blizzard en Psyonix lieten ook niet lang op zich wachten met nieuwe maps en gamemodi, en dat heeft ze geen windeieren gelegd. Het is echte de vraag of gamers de basis van Onrush goed genoeg vinden om daarvoor nog lang te blijven hangen.

Onrush heeft net als de andere genoemde games ook loot boxes in de game verwerkt. Elke keer als je in level stijgt krijg je een doosje met puur cosmetische upgrades voor je voertuigen en coureurs. Met het behalen van dagelijkse uitdagingen en verschillende prestaties verdien je vervolgens weer in-game valuta, waarmee je specifieke skins en animaties kan vrijspelen. Het is echter (nog) niet mogelijk om met keiharde euro’s te betalen, al staat de deur altijd op een kier als je met loot boxes werkt. Mocht dit echter puur cosmetisch blijven, dan lijkt het introduceren van echte valuta geen enkel probleem.

Conclusie

Hoewel Onrush een beetje off the radar was, is het geen slechte game gebleken. Liefhebbers van Burnout en Blur kunnen hun hart ophalen met deze knotsgekke en bloedsnelle teamracer. De gameplay staat als een huis, al mag er nog wel gesleuteld worden aan de balans van de voertuigen en het respawnen. De game draait daarentegen wél vlekkeloos 60 FPS op consoles en de besturing is zo makkelijk dat een kind er de was mee kan doen.

Voor de volle pond is Onrush echter wel aan de dure kant met wat het biedt aan content. Het is ook maar de vraag of spelers lang genoeg blijven hangen bij deze basis, zodat Codemasters de tijd krijgt om de racer verder uit te breiden. Desalniettemin voelt Onrush als een heerlijke game om tussendoor even op te pakken, om je adrenaline een flinke rush te geven.