Ultra Street Fighter II: The Final Challengers Interview: Yoshinori Ono

Onlangs kregen we de eer om af te reizen naar Londen voor een exclusief interview met de man achter de Street Fighter-serie, Yoshinori Ono. Inmiddels zit de legendarische franchise in zijn dertigste levensjaar en ter ere daarvan is Ultra Street Fighter 2: The Final Challengers verschenen voor de Nintendo Switch. Ono hoopt met deze remake een nieuwe generatie gamers te bereiken en hen liefde bij te brengen voor de serie. Wij spreken hem over deze remake, wat er nieuw is en de kritieken die de titel tot nu toe heeft gehad.

Waarom besloten jullie om een remake van het klassieke Street Fighter II te maken?

“Al zo’n twintig jaar werk ik nu bij Capcom en in die tijd heb ik me vooral bezig gehouden met de Street Fighter-serie. Ik ben erg tevreden met hoe de games zijn ontwikkeld op het gebied van eSports en de online community. Die zijn nu dicht bij wat ik wilde bereiken, maar ik begon steeds meer te voelen dat we iets verloren waren met de jaren. Nu gebeurt alles online op een plaats die de fans kennen, maar niet meer op een plek die juist toegankelijk is voor iedereen. Zo kan een vader vaak niet meer in de woonkamer spelen met zijn kinderen en ook vrienden kunnen vaak niet meer echt samen gamen. Precies rond de tijd dat ik hierover nadacht, toonde Nintendo me een prototype van de Switch. Toen dacht ik gelijk: dit is het.”

Wat maakt de Switch zo bijzonder?

“Dit is een console waarmee we terug kunnen gaan naar de tijd van Street Fighter 2, waar mensen samen thuis of in arcadehallen speelden. Het gaf ons de kans om bijna terug te gaan naar de tijd van de NES en de SNES, waar iedereen in een toegankelijke setting de game kon opstarten en ermee meteen aan de slag kon gaan. Daarom was Street Fighter 2 een logische keuze voor de Switch.”

Maar waarom Street Fighter II? En waarom kozen jullie er niet voor om Street Fighter IV of V naar de Nintendo Switch te brengen?

“De reden dat het deel 2 is en niet 3, 4 of Alpha, is eigenlijk heel simpel. We wilden terug naar een titel met simpele regels, simpele besturing en simpele gameplay. We wilden dat iedereen de game kan oppakken en spelen, om ervan te genieten waar ze ook zijn. Bij latere titels is er al een online community waar op hoog niveau wordt gespeeld, waardoor het allemaal veel complexer is. En door terug te gaan naar de simpelheid van een soort instapniveau, kun je ook nieuwkomers verwelkomen. Mochten ze na Street Fighter II verliefd worden op de serie, dan kunnen ze altijd nog overstappen op de complexere delen.”

Betekent dat, dat jullie competitief gezien weinig met deze titel gaan doen?

“Dat is een interessante vraag, waarbij ik je graag het voorbeeld van voetbal geef. Daar heb je de topteams in de Champions League, maar dat is natuurlijk niet alles. Ook het voetbal dat basisschoolkinderen spelen is voetbal. Ongeveer hetzelfde geldt voor Street Fighter, waar de Capcom Pro Tour een soort Champions League is. Nu is Street Fighter II natuurlijk niet direct te vergelijken met kindervoetbal en kun je ook hiermee competitief spelen, maar niet op datzelfde topniveau. Vrienden kunnen natuurlijk gewoon samenkomen en zelf toernooien opzetten. Sterker nog, als mensen zich in een groep verzamelen voor een supermarkt om een toernooitje te houden, dan zie ik dat ook als eSports. Ik wil niet zeggen dat we Ultra Street Fighter II: The Final Challengers niet in een eSports-setting willen plaatsen, het is meer dat de andere titels al op topniveau worden gespeeld. Deze titel is gewoon toegankelijker voor gamers die casual of competitief willen spelen. We denken er wel over na om in de toekomst evenementen op te zetten voor onder meer deze titel, naast de Capcom Pro Tour. ”

Krijgen Switch-bezitters in de toekomst dan nog wel Street Fighter-games die je op topniveau kunt spelen?

“Natuurlijk kan ik nu nog niets zeggen over wat er wel of niet gepland is voor de toekomst. Als ik echter kijk naar wat we willen produceren voor de Switch, dan is de kans niet nul. Sinds de release van Street Fighter IV op de Nintendo 3DS hebben we altijd nagedacht over andere manieren waarop we de serie naar Nintendo-platformen konden brengen. We staan daarom zeker open voor meer, al kan ik nu nog niets concreets zeggen.”

Goed, dan wil ik graag een meer inhoudelijke vraag over Ultra Street Fighter II: The Final Challenges stellen. Er zijn twee visuele stijlen: waarom kozen jullie daarvoor?

“Met deze titel wilden we het Street Fighter-plezier naar de woonkamer brengen. Vooral omdat Street Fighter nu dertig jaar bestaat, krijg je een situatie waarin vaders zijn opgegroeid met de klassieke versie van de game en die graag aan hun kinderen introduceren. Hierop kunnen zij zeggen dat ze liever de moderne HD-versie spelen, waardoor je een levendige discussie kunt aanwakkeren. Daarnaast wilden we ook teruggaan naar de oorsprong van de serie en een moderne versie van een klassieker maken. Door beide stijlen toe te voegen hadden we het idee dat we perfect nieuwe en oude fans kunnen bereiken.”

Waarom kun je trouwens niet tijdens het gevecht elk moment tussen de stijlen wisselen? Was dat niet vetter geweest?

“Het combineren van beide stijlen in één gevecht is vanuit een gameplayperspectief erg moeilijk. Dat komt doordat de hitbox waarbinnen je elkaar raakt verschilt per stijl. Tijdens het ontwikkelen van de titel hebben we wel naar deze mogelijkheid gekeken, maar we realiseerden ons dat het gewoon niet zou werken.”

Dan iets van een totaal andere orde. Toen ik deze Switch-versie opstartte, schrok ik me kapot. Waar zijn de legendarische bonuslevels heen waarin je normaal altijd een auto kapot kunt rammen?

“Auto’s en tonnen kapotslaan vonden we niet echt passen bij een game die bedoeld is voor families. Het is iets té agressief. Dat is één reden. Een andere reden is een vrij historische overeenkomst in Japan tussen Toyota en Capcom, waarbij Street Fighter gebruikt wordt voor een autoreclame. Onderdeel daarvan is dat Toyota grappend zei dat we dit keer niet hun auto kapot moesten maken. Dat speelde ook een rol in de keuze.”

In plaats daarvan hebben jullie Way of the Hado toegevoegd: een minigame waarbij je vanuit first-person perspectief in de huid van Ryu kunt kruipen. Waarom?

“Het was een leuke kans om te laten zien dat de Nintendo Switch ook motion controls heeft. We hebben al gehoord dat mensen tot nu toe vinden dat die niet goed werken in onze game, maar we wilden expres de besturing een beetje lastig maken zodat je echt moet trainen om een Hadoken af te vuren in het echte leven. Het gaat om de magie ervan. Veel van onze ontwikkelaars werden hierbij geïnspireerd door Wii Fit. Na het werk grapten we weleens met elkaar in de bar over een soort Street Fighter Fit. Zou dat niet heel tof zijn? Way of the Hado was een manier voor ons om die herinneren weer naar boven te halen in een leuke bonusmode.”

Het klopt dat veel gamers de modus bekritiseren. Een ander groot punt van kritiek is het feit dat je Ultra Street Fighter II: The Final Challengers – als je geen pro controller hebt – met de Joy Con moet spelen en je daarop geen D-pad hebt. Wat vind je van die kritiek?

“De D-pad is al sinds de tijd van de NES een iconische vorm en een groot deel van Nintendo’s identiteit. Toen we de game ontwikkelden zeiden verschillende mensen dat het cool zou als de D-pad een optie was, maar toen dachten we erover na en besloten we dat de analoge stick eerder iets is waar de moderne gamer bekend en comfortabel mee is. We wilden liever die besturing zo goed mogelijk maken. Ik denk dat de mensen die de game echt al gescoord hebben, positief verrast zijn door hoe gemakkelijk je Hadokens en Shoryukens ermee uit kunt voeren. Daarnaast moet je je realiseren dat wij de game vroeger speelden met een arcadestick, dus het ligt aan de generatie van fans welke besturing zij het beste vinden. Aangezien deze titel bedoeld is als kennismaker, kan dit juist voor hen dé manier worden om de game te spelen.”

Toch stellen veel gamers dat ze wat precisie kwijt zijn in deze titel. Is dat een verrassing voor je?

“Dat is het niet. Natuurlijk zullen sommigen zeggen dat ze wat nauwkeurigheid verliezen, maar Ultra Street Fighter II is een opzichzelfstaande titel. Het is simpelweg een andere ervaring dan wat spelers nu gewend zijn met Street Fighter V en ik wil graag dat mensen de game benaderen voor wat het is: een nieuwe ervaring.”

Ten slotte: er zitten nu negentien personages in de game. Daar zitten geen échte nieuwe karakters bij. Komen die er in de toekomst wellicht nog wel?

“We begrijpen dat mensen altijd méér personages willen, maar als we er meer toevoegen dan wordt het Ultra Street Fighter II: The Final Challengers 2. Tijdens de ontwikkeling heb ik er wel over nagedacht om een compleet nieuwe vechter toe te voegen, maar het is Ultra Street Fighter II. Als je nieuwe personages gaat toevoegen, wordt het in principe Street Fighter 6, 7 of 8. We hebben natuurlijk wel Violent Ken en Evil Ryu extra toegevoegd – van wie die eerste voor het eerst ook speelbaar is – omdat we vonden dat die goed bij de originele cast pasten. Uiteindelijk wilden we echter slechts één ding: dicht bij de klassieker blijven.”