Review: Firewatch

Firewatch is wat ze een ‘first person experience’ noemen. Het spel heeft geen harde actie, geen epische schietpartijen of een enorme strijd tussen goed en kwaad. Sterker nog, Firewatch is een game die gedreven wordt door slechts een simpel narratief. Als een goed boek loop je door de game heen en maak je alles mee, van begin tot einde. De game werd aangekondigd tijdens de E3 van 2015 en had direct mijn interesse. Nu is het aan de game om die interesse over te zetten in een gevoel van game-genot…

Shoshone

Firewatch neemt je mee met Henry. De introductie van de game bestaat vooral uit tekst die de geschiedenis van Henry en zijn vrouw verteld. Je moet in dit deel keuzes maken die soms zowel tragisch als humoristisch kunnen uitpakken. Het gaat namelijk niet zo goed met de vrouw van Henry en na het zien van een advertentie voor brandwachter, besluit hij te vertrekken naar Shoshone, een nationaal park in het Amerikaanse Wyoming. De intro wisselt af met gameplay waar je natuurlijk spelenderwijs de besturing leert kennen, maar je ook al een voorproefje geeft van de schitterend vormgegeven wereld. Firewatch iscartoony in visuele stijl, maar dat doet zeker niet onder hoe prachtig het eruit ziet. Mooie bossen, bomen, bladeren en bergen zover je kunt kijken. Het zou je haast inspireren echt naar buiten te gaan… Bijna dan.

Als je eenmaal aankomt bij je eigen plekje in de wildernis, het Two Forks-bos, kom je in het bezit van je portofoon. Deze portofoon is het enige middel van communicatie en stelt je in verbinding met Delilah. Delilah is je werkgever en met haar zul je deze zomer lief en leed meemaken. De game is verdeeld in dagen en je zult je wereld dus op verschillende tijden van de dag meemaken. Delilah zal je opdrachten geven in combinatie met een berg woordgrapjes en zal, wanneer alles fout lijkt te gaan, nog steeds enige vorm van humor vinden. Zowel Henry als Delilah zijn schitterend gecast en het stemmenwerk is dan ook van topkwaliteit. Je kunt Henry op verschillende manieren spelen en Delilah reageert daar op respectievelijk alternatieve manieren op. Hoe je het ook speelt, serieus of olijk, de karakters voelen als echte personen die je zo in een rokerige kroeg tegen het lijf zou kunnen lopen. Dit brengt een heerlijke dynamiek in de game en laat je makkelijker meeleven met de hoofdpersonage(s).

Die dynamiek in het spel is ook erg belangrijk, want je ontmoet eigenlijk niemand in het spel. Delilah biedt gelukkig genoeg gespreksstof, want op bijna elk gegeven moment kun je met haar praten via je portofoon. Ze helpt je als je even niet weet hoe je met een situatie om moet gaan, of als je een schitterend uitzicht ziet, vertelt ze iets over de omgeving, al zij het meestal iets bijdehands. Het script is enorm sterk en zal je tijdens het vele wandelen niet snel laten vervelen.

Loopsimulator

Firewatch is geen hele grote game. Het verhaal is redelijk kort en de kaart is ook niet gigantisch. Toch ben je soms best wel een tijdje onderweg om te arriveren waar je moet zijn. Dit kan zeker rond het einde van de game wat saai zijn maar vanwege het gesproken script blijft het toch leuk om te beleven. Je hebt in Firewatch bovendien genoeg paadjes en tussenweggetjes om op te kunnen verdwalen, waarvoor je handige kaart en kompas vaak de oplossing bieden. Deze zul je, zeker later in het spel, ook echt nodig hebben om back on track te komen.

Hoewel het soms lang duurde en ik vooral het verhaal wilde volgen, was het ontdekken van de wereld van Firewatch erg leuk om te doen. Van bijzondere rotsformaties tot verlaten huisjes en dieren: Firewatch biedt genoeg avontuur om je even te vermaken, maar de echte ster is het verhaal. De opbouw naar het einde is zo sterk dat ik het hele verhaal in één keer uitspeelde.

Conclusie

Firewatch is een game die je een fantastische ervaring biedt. Het verhaal van Henry heeft een donkere ondertoon die met serieuze aspecten omgaat zoals ziekten, liefde en nog meer. De opbouw in het script is geweldig en de setting is dankzij kunstenaar Olly Moss schitterend om naar te kijken. De muziek komt op precies de goede momenten op en alles past. Het is wat mij betreft één van de beste narratief gedreven games die ik ooit gespeeld heb. Ontwikkelaar Campo Santo mag zeker meer games gaan maken in de toekomst. Het nadeel van dit soort games is dat de replay-waarde niet heel groot is. Je speelt het verhaal en je hebt niet veel invloed op wat er gebeurt. Toch weet ik zeker dat ik nog regelmatig terug zal keren naar Shoshone National Forest…