Review: LittleBigPlanet 3

Veel mensen kijken mij vreemd aan wanneer ik ze vertel dat ik zo’n 100 uur in de eerste LittleBigPlanet heb gestoken. Diezelfde personen kijken mij nog vreemder aan wanneer ik aangeef dat ik het tweede deel na een paar uurtjes heb weggelegd. Waarom wist deze sequel mijn aandacht niet te trekken? Tot op de dag van vandaag kan ik daar nog steeds geen goed antwoord op geven, maar ik vermoed dat ik na die overkill aan LittleBigPlanet-avonturen uit het eerste deel een beetje “LBP-moe” was geworden. Het is inmiddels echter alweer een tijdje geleden dat ik met mijn Sackthing heb geknutseld (mijn laatste avonturen beleefde ik onderweg op de Vita), dus vol frisse moed begon ik aan dit derde deel – en voor ik het wist werd ik wederom opgeslokt.

Beperkte vrijheid

Sony hecht veel waarde aan backward compatibility met de LittleBigPlanet-franchise en dat is een vloek en een zegen tegelijk. Hoewel het natuurlijk fantastisch is dat alle levels en items uit de eerdere LittleBigPlanet-games vanaf de releasedag in dit derde deel zitten, beperkt het de creativiteit van ontwikkelaar Sumo Digital enorm. Omdat elk reeds gemaakt level speelbaar moet blijven in dit derde deel, heeft Sumo niet de vrijheid om de LittleBigPlanet-franchise compleet op de schop te gooien. Dat is jammer, want na twee PlayStation 3-titels en evenveel draagbare delen merk je dat de serie zijn originaliteit en glans wel een beetje is verloren. Echter, binnen de grenzen die worden gesteld, heeft Sumo Digital heel veel moois gedaan.

Eindeloos vermaak

De verhaalmodus is bijvoorbeeld flink op de schop gegaan. De toevoeging van nieuwe gadgets als de Pumpinator (die je de mogelijkheid geeft om te blazen en te zuigen – inderdaad, de beschrijving is nog dubbelzinniger dan de naam) heeft veel meer impact dan je aanvankelijk zou verwachten en dankzij enkele kleine gameplay-tweaks laat Sackthing zich een stuk fijner besturen. Bovendien zal het je niet ontgaan zijn dat dit derde deel maar liefst vier protagonisten bevat, die allemaal hun eigen vaardigheden hebben. Hoewel de effecten hiervan in de singleplayer niet altijd even goed tot hun recht komen, is het wel lachen en samenwerken geblazen wanneer je de levels met vier man doorploegt en je allemaal een ander personage onder de knoppen neemt.

Ook de structuur van de game is aanzienlijk verbeterd. Niet langer werk je braaf het ene level na het andere af: dit keer hebben de werelden een wat meer open structuur en dus reis je vanuit centrale hubs naar levels, waar je taken moet voltooien die weer invloed hebben op de wereld waar je vandaan kwam. De introductie van een heuse Quest Log zorgt er zelfs voor dat je meerdere quests tegelijkertijd kunt aannemen, dus het zal nooit voorkomen dat je niets te doen hebt. Sowieso raak je niet snel uitgespeeld in LittleBigPlanet 3: naast de miljoenen levels die gemaakt zijn door je medespelers en de Create-modus die in potentie eindeloos speelplezier biedt, is de singleplayer ook heerlijk uitgebreid. Zelfs wanneer je de internetkabel uit je PlayStation trekt, kun je je nog tientallen uren vermaken met deze game.

Je zou echter wel gek zijn wanneer je LittleBigPlanet 3 speelt zonder internet, want eens je het wereldwijde web betreedt, komt de charme van deze game pas echt tot bloei. Niet alleen het aantal door spelers gemaakte levels is enorm (met enkele echte pareltjes die nog beter zijn dan wat de ontwikkelaar zelf heeft geknutseld), ook de mogelijkheid om zelf je levels te maken werkt in dit derde deel beter dan ooit tevoren. Hoewel het maken van levels nog steeds gecompliceerd is en in theorie enkel lastiger is geworden door de toevoeging van 12 (!) extra lagen, worden de fijne kneepjes je dit keer een stuk beter uitgelegd door middel van zogenaamde “Popit-puzzels”. Dit zijn speciale levels die je in praktijksituaties leren hoe het gereedschap van de Create-modus werkt en wat je ermee kunt doen. Niet langer hoef je saaie video’s te kijken of kale “levels” te spelen die voelen als school; de Popit-puzzels leren je spelenderwijs en op een perfect tempo hoe de Create-modus in elkaar steekt, waardoor zelfs ik na enige oefening nog fraaie levels in elkaar wist te flansen.

New-gen?

Waar ik wat minder enthousiast van werd, waren de “new-gen-features” van LittleBigPlanet 3… Of eigenlijk het gebrek daaraan. Ik speelde de PlayStation 4-versie en deze maakte zowel op het gebied van gameplay als graphics weinig gebruik van de mogelijkheden die deze console te bieden heeft. Hoewel het spel er prima uitziet, zijn dit niet de kleurrijke Pixar-graphics waar ik op hoop bij een game als deze. Ook laadschermen krijg je vaker en langer voorgeschoteld dan je lief is, waardoor je regelmatig uit de flow van de game wordt gehaald. Het zijn de typische mankementen van een cross-gen-game en het is jammer dat we waarschijnlijk op LittleBigPlanet 4 moeten wachten voordat we te zien krijgen wat nou echt de potentie van Sackthing op de PlayStation 4 is.

Conclusie

LittleBigPlanet 3 heeft me aangenaam verrast. Binnen de gestelde grenzen die cross-gen en de backward compatibility oplegt, heeft Sumo Digital veel toffe vernieuwingen doorgevoerd die dit deel toch weer vermakelijk maken. De verhaalmodus biedt dankzij kleine toevoegingen en een open structuur een toffe nieuwe ervaring, de Create-modus is uitgebreider dan ooit tevoren en de 9 miljoen user-generated levels zorgen ervoor dat ook dit derde deel in de LittleBigPlanet-franchise je weer tientallen uren van de straat houdt. Helaas begint de klassieke LittleBigPlanet-formule inmiddels wel iets te bekend aan te voelen en het is jammer dat Sumo Digital niet de vrijheid heeft gekregen om dit deel exclusief voor de PlayStation 4 te ontwikkelen. Ik had persoonlijk gehoopt op een echte new-gen LittleBigPlanet, met Pixar-achtige graphics en totaal vernieuwde gameplay, maar daar moeten we helaas nog even op wachten. Gelukkig is dit derde deel tot die tijd een prima zoethoudertje dat met vele kleine vernieuwingen toch groots plezier weet te bieden.