Assassin’s Creed: Liberation HD

Je hebt remakes in verschillende varianten. Sommige ontwikkelaars doen er weinig aan en het resultaat is dan ook matig. Sly Cooper en Splinter Cell zijn hier voorbeelden van. Aan de andere kant hebben we een titel als Halo: Combat Evolved Anniversary, die laat zien hoe het eigenlijk moet zijn. Een remake moet een hommage zijn aan zijn voorganger, met duidelijke verbeteringen ten opzichte van het origineel, zonder het compleet nieuw te maken. Assassin’s Creed Liberation HD is een solide remake geworden, met nuttige veranderingen die de game op de meeste vlakken verbeteren. Al moet wel gezegd worden dat het origineel op de Vita niet moeilijk was om te verbeteren.

Solide remake

Assassin’s Creed III: Liberation verscheen eind 2012 op de PlayStation Vita en was daarmee het paradepaardje van Sony op de toen nieuwe handheld. De game moest voor eens en voor altijd bewijzen dat spetterende HD-graphics ook mogelijk waren op de handheld. Dat is zeker gelukt, want nog steeds is de game één van de mooiste titels op de Vita. Wij beloonden mede daarom ook de game met een 8,5 in de Assassin’s Creed III: Liberation review. Daarin is ook te lezen dat we voor het eerst een vrouwelijke assassin onder de knoppen krijgen. Aveline is een bevrijdde slaaf die is opgegroeid in een bemiddelde familie. Daarnaast is ze assassin en moet ze slaven bevrijden en een complot tegen de assassins oplossen. Hoe zij assassin is geworden, wordt niet geheel duidelijk en het verhaal gaat ook lang niet zo diep als de “grotere” delen in de franchise. De game speelt zich voor de helft af in New Orleans, dat voor de burgeroorlog in handen was van de Fransen. Dat is ook te merken aan de omgeving, want er wordt gesproken met een dik Franstalig accent. De andere helft van het spel speelt zich af in de Bayou, het moeras buiten de stad. Daar woont de mentor van Aveline en daar zal zich een groot gedeelte van het spel afspelen.

De HD-versie van ACL is op eerste gezicht een wereld van verschil met de Vita-versie. Dat is te danken aan twee enorme pluspunten. Ten eerste is de game veel mooier geworden. Het grafische uiterlijk is te vergelijken met Assassin’s Creed II en dat is knap gedaan. De stad lijkt erg op Boston uit ACIII, maar het is vooral het moeras wat veel mooier is geworden. De flora en fauna zijn schitterend weergegevens, de paden zijn veel duidelijker te zien en het licht is de grootste grafische verbetering in deze HD-versie. Alles is veel kleurrijker en duidelijker, waardoor je nooit meer hoeft te zoeken naar een goede route. Ook lopen er meer mensen (en dieren, bijvoorbeeld ratten) door de straten van New Orleans, al is er nog lang niet zoveel activiteit op straat als op de echte console-versies.

De nieuwe besturing is een zegen

Echter, het meest positieve verschil is wel de besturing. Deze is namelijk exact hetzelfde geworden als alle andere games binnen de franchise. Navigeren is echt veel gemakkelijker dan het was op de PlayStation Vita en dit was voor mij ook de voornaamste reden om de game weer op te pakken. Mijn PlayStation Vita is dankzij de navigatie bijna kapot gegooid vanwege mijn ergernissen en dit is nu voorgoed verleden tijd.

Hoe fantastisch de besturing nu ook is, het legt wel precies bloot waardoor de gameplaytijd van de Vita-versie werd verlengd. Met de duidelijke verlichting en de gemakkelijke besturing wordt de game (gelukkig) veel gemakkelijker en ook vele malen korter. We kunnen met Liberation dan ook niet echt over een volwaardige Assassin’s-game spreken. Daarvoor is het verhaal niet diep genoeg en de lengte van de game niet lang genoeg. Het is een goede spin-off geworden, die voor twee tientjes door iedere fan gespeeld gaat worden, simpelweg omdat het een leuk tussendoortje is geworden. De 15 nieuwe submissies zijn daarbij overigens geen grote extra reden, want het zijn geen grote verhalende missies, maar gewoon wat extra opdrachten.

Niet op alle vlakken verbeterd

Toch merk je op sommige plekken nog wel de Vita-beperkingen. De voice acting is niet opnieuw opgenomen en die was al vreselijk op de Vita. Die is nog steeds matig te noemen, net als bijna al het geluid. De muziek is goed, maar sommige audio voelt echt alsof je een Game Boy-game speelt (dit was ook al in de Vita-versie). Het lopen, het zwemmen en het openen van deuren zijn de grootste voorbeelden. Terwijl ik dan denk: “Hoeveel werk is het om een microfoon naast je deur te houden voor mooie opnames?” Daarnaast heeft de game ook last van framedrops en pop-up-problemen. Aan bovenstaande blijf je merken dat het een Vita-game was.

Conclusie

Desalniettemin heb ik me bijzonder goed vermaakt met Liberation op de Xbox 360. Het is superknap dat de game er nu zo sprankelend uitziet en dat de besturing echt uit de verf komt. Op veel momenten heb je niet eens in de gaten dat je met een Vita-port speelt en zeker het moeras ziet er heel goed uit. Het verhaal is niet bijzonder en hier en daar zijn sommige Vita-mankementen te vinden. Daarnaast is de game ook een stuk korter dan de grotere delen. Dit mag de pret echter niet drukken, Liberation is namelijk voor twintig euro op te pakken. De game voelt dan ook als een vriendschappelijke wedstrijd van het Nederlands Elftal. Er staat wat minder op het spel, het kaartje is goedkoper, maar het kan wel fantastische momenten opleveren, zeker als je fan bent.