Super Mario 3D World

Super Mario 3D Land is één van mijn favoriete titels op de Nintendo 3DS. En hoewel ik het wel eens ben met mensen dat Nintendo soms niet voldoende vernieuwt, is die game weer net een voorbeeld van hoe het wel moet. Het pakt de 2D-games van Mario en combineert dat perfect met de 3D-varianten. Het gevolg is een nieuwe manier van spelen en het slim gebruik maken van leuke functionaliteiten uit beide genres. Super Mario 3D World pakt de gameplay van de 3DS-variant, maar brengt dat naar de HD-wereld van de Wii U. Dat pakt goed uit!

SD? HD? 2D? 3D? Vervolg op 3DS game? Wat een D’s!

Ooit, heel lang geleden, hier heel ver vandaan, was er een koninkrijk van paddenstoelen, waarover een prinses regeerde! Echter, zij werd op een dag vanuit een buis onder de grond gegrepen door een enorme draak genaamd Bowser. Deze ontvoerde haar, waarna een besnorde man met een loodgieterspak zich aangesproken voelde om haar te redden. Vervolgens ontspruit zich een geweldig epos over het gehele paddenstoelenland waar… Kortom, het verhaal, waar het nooit om draait, al laat de korte cut scene in het begin wel zien hoe lekker de wereld van Mario eruit ziet in sprankelend HD. Het verschil tussen SD en HD is als een Disneyfilm van vroeger (bv. Jungle Book) en een Pixarfilm van nu (bv. Cars). Het oude was leuk, maar het is zo sprankelend met de nieuwe graphics.

Eenmaal aan het begin van de game komt de enorme wereldkaart terug naar Mario. Nintendo heeft er echter een grappige twist aan gegeven. Al sinds Super Mario Bros. 3 zijn de landkaarten, waarover je van level naar level navigeert aanwezig, echter, nu kun je er in 360 graden overheen lopen, terwijl de 2D-paden wel gewoon te zien zijn. Een grappige knipoog naar een vierde muur die ineens verdwenen is. Het eerste level wacht en we springen de wereld van Super Mario 3D World binnen. Het eerste level zal voor mensen die de 3DS-versie niet hebben gespeeld even wennen zijn. Dat komt voornamelijk vanwege de camera. De wereld is namelijk gebouwd als een 2D-wereld met diepte, in plaats van een 3D-wereld. Dit klinkt vaag en tegenstrijdig, maar zo voelt het wel degelijk. De camera is niet geheel vrij te draaien achter Mario, maar zal half boven de wereld blijven zweven. Diepte inschatten is hierdoor een extra uitdaging in de game. Gamers bij GamersNET hebben dit natuurlijk zo onder de knie, maar ik kan me goed voorstellen dat het inschatten van afstanden best lastig kan zijn voor kleinere kinderen.

Vijf helden

Voor mij is het alleen maar leuk, want het brengt uitdaging terug in simpelweg navigeren. Zit er misschien wat verschuild achter die heuvel? Een camera draaien is lastig, dus je gaat zelf op pad. Het schieten van vuurballen zal ook wennen zijn, want je schiet ze vrij de wereld in. Hetzelfde geldt voor het zweven met je zweefpak en natuurlijk met het nieuwe kattenpak. Mario-fans worden altijd gek bij de introductie van ieder nieuwe pak en het kattenpak stelt Mario (of een andere speler) in staat om stukjes muur te beklimmen. Als Mario-veteraan was dat wel wennen, omdat ik nooit denk aan hoge heuvels. Daar kun je immers nooit op in Mario. Nu dus wel.

Natuurlijk valt in Super Mario 3D World ook te multiplayeren. Mario is daarbij de allrounder, Peach kan een stukje zweven met haar jurk (ja echt ja), Toad is een snelle sprinter en Luigi is gewoon een kluns. Ja, hij kan wat verder springen, maar is veruit de lastigste om te besturen. Leuk om die door je vader of moeder te laten spelen, want een woede-aanval is altijd grappig. Een vijfde karakter is vrij te spelen in de vorm van Rosalina. Zij is die chick uit Super Mario Galaxy en zij heeft een spin attack, waarmee ze verschillende tegenstanders kan verslaan.

Heel veel soorten gameplay

Naast deze vernieuwingen is Super Mario 3D World een game met veel leuke momenten. Er zijn momenten die heel erg doen denken aan oudere games. Dat geldt ook voor de epische Super Mario Bros. 2-muziek die in nieuwe vorm te beluisteren is en in ieder level is wel iets leuks te beleven. Er zijn levels die je moet draaien om een Toad die niet kan springen van A naar B te leiden, je gaat aan de slag met maximaal vijf personages tegelijk, wat voor enorm chaotische gameplay zorgt en er zijn races te doen, die overigens veel minder goed werken dan ik had gehoopt.

Toch doet dat weinig af aan de leuke en koddige ervaring die de game je biedt. Het is moeilijk stoppen als je eenmaal begonnen bent, er is weinig frustratie te vinden in de game en meestal heb je een glimlach op je gezicht. Je gaat er bijna aan wennen met een Mario-game, maar ik blijf het knap vinden hoe Nintendo ervoor zorgt dat ieder level weer een compleet nieuwe uitdaging biedt. Dan rest nog de vraag wat er buiten de graphics nog meer aan Wii U-nieuwigheden te vinden is. Eigenlijk niks. De game is volledig te spelen op het kleine scherm van de controller, maar functionaliteit die gebruik maakt van zowel het grote en het kleine scherm zijn eigenlijk niet aanwezig (behalve dan het gebruik van een verrekijker). Het was een mooie kans geweest om wat toffe features van de Wii U te tonen met Super Mario 3D World, maar dat is een gemiste kans gebleken.

Conclusie

Dat de game kort is is jammer (een uur of zes voor het uitspelen van de main game), maar verder is Super Mario 3D World een echte Nintendogame die je met een glimlach van oor tot oor gaat beleven. De samenkomst van 2D en 3D pakt net als in de 3DS-versie zeer goed uit en het is knap dat Nintendo een bijna-nieuw genre heeft gecreëerd met het samenvoegen van deze twee speelstijlen. Fans van oudere Mariogames zullen genieten van de subtiele (en soms niet zo subtiele) verwijzingen naar de oudere games en nieuwe spelers zullen ieder level weer nieuwe stukjes gameplay vinden. Het is daar waar Nintendo koning in is. Want al lijken hun games vaak op elkaar, ieder level biedt weer net iets anders wat volledig nieuw is. Super Mario 3D World is minder episch als de volledige 3D-platformers, maar een stuk spannender dan de 2D-sidescrollers. Een geslaagde tussenweg dus. Chapeau!