Injustice: Gods Among Us

Als er één ding is wat superhelden en schurken goed kunnen, dan is het wel een stevig potje knokken. Altijd is er wel iets of iemand om voor te vechten. Superman, Batman, Catwoman, Green Lantern, Lex Luthor… het universum van DC Comics bevat een gigantisch scala aan geweldige personages, die ook nog eens in diverse samenstellingen zij aan zij hebben gevochten. De Justice League vocht voor het goede, de Injustice League vocht tegen de Justice League en zo gaat de eeuwige rivaliteit nog wel even door. Injustice: Gods Among Us schotelt je beide kanten voor: 12 helden, 12 schurken. Een mooie selectie, maar levert dat ook een vermakelijke vechtgame op?

Nieuwe kansen

Mede dankzij The Big Bang Theory blijft mijn interesse voor de vele helden en schurken springlevend en Injustice: Gods Among Us ging dan ook vol enthousiasme in de console. De game schotelt je het verhaal voor met de diepgang van een pootaardappel. Joker heeft Superman tot enkele vreselijke acties gedreven en Superman slaat helemaal door. Batman, die getuige is van alle ellende, besluit om in actie te komen. Samen met enkele metgezellen ontdekt Batman dat er een alternatief universum is, waar de plannen van Joker nooit hebben plaatsgevonden. Kortom, nieuwe kansen om de wereld weer te verbeteren. En er is de kans dat een personage zichzelf (uit een ander universum) tegenkomt. Veel meer dan wat lijm om de gevechten aan elkaar te knopen is het niet. Dat kunnen enkele saaie quick-time events tussen de cinematische momenten door ook niet verhullen.

Interactief en extreem

Het vechten zelf gebeurt vooral in 2D, met zeer interactieve omgevingen. De meest grote voorwerpen kan je oppakken en naar je tegenstander smijten, van watertorens en piano’s tot zwevende auto’s en enorme ijsblokken. En op bepaalde punten in de omgeving is met één druk op de knop een pijnlijke interactie mogelijk: een enorme vloedgolf van water, een lading bijtend zuur, een after burner van een straaljager die je opponent van een krokant korstje voorziet en zelfs een hangend karkas van een geslacht varken kan je tegen je vijand aan slingeren. Een leuk detail hierbij is dat de specifieke actie afhankelijk is van het soort superheld. Minder krachtige personages kunnen geen enorme voorwerpen oppakken. In plaats daarvan benutten ze hun snelheid of ‘vindingrijkheid’ door bijvoorbeeld een explosief aan een object vast te maken.

De creativiteit van ontwikkelaar NetherRealm komt pas echt tot uiting in de super moves van elk personage. Deze zijn zo over de top dat het heerlijk blijft om ze uit te voeren. Superman rost je de dampkring uit en beukt je snoeihard weer terug, The Flash rent in razend tempo rond de wereld om je daarna een gigantische dreun te verkopen, Doomsday mokert je door de aarde naar de andere kant van de wereld en weer terug, Batman laat zijn gadgets op je los om vervolgens de klassieke Batmobile met een noodgang tegen je aan te laten rijden, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Het is echter veel leuker om alle extreme acties zelf te ontdekken, want dit zijn toch de spreekwoordelijke kersen op deze DC-taart.

Leuker en pijnlijker

Voor een kleine tactische noot is het concept ‘Wager’ in het leven geroepen. Beide spelers worden naar de zijkant van de arena gezet, stormen automatisch op elkaar af, de tijd vertraagt en vervolgens moet je met een druk op een van de buttons bepalen hoeveel van de vier vakjes van je special move-meter je wilt inzetten. De speler die de meeste vakjes inzet wint de clash, beukt de tegenstander naar de andere hoek van de arena en krijgt er wat gezondheid bij. De verliezer moet het bekopen met een afname van zijn levensmeter. Een gelijkspel is ook mogelijk als beide spelers hetzelfde inzetten, waarna er niets gebeurt. Je kunt er bewust voor kiezen om niks in te zetten, aangezien je de gevulde special move-meter ook nodig hebt om een keer een super move te kunnen doen. Bewust de Wager verliezen is dus best het overwegen waard als je er goed voorstaat. Maar als je door je tegenstander vervelend in een hoek gedreven wordt, kan Wager uitkomst bieden.

Dit is echter wel tekenend voor de gameplay, want Injustice komt de verliezende speler wel flink tegemoet. Niet alleen met de Wager-optie, maar ook door het feit dat je special move-meter vlot gevuld raakt als je flinke klappen te verduren krijgt. Misschien prettig voor de onderliggende partij om zo nog een beetje terug in een gevecht te kunnen komen, maar het haalt ook een stukje beloning weg bij spelers die gewoon heel goed zijn. Gelukkig lopen de meters door laffe aanvallen niet snel vol, dus je moet er wel degelijk iets voor doen. Maar dat slechte spelers toch nog zoveel geholpen worden in de game is toch best jammer.

Wat de gevechten nog wat leuker (en pijnlijker) maakt, is de mogelijkheid om je tegenstander naar een andere omgeving te rammen. Als je op de juiste plek in de arena een flinke trap uitdeelt, vliegt je opponent op een zeer extreme en pijnlijke manier naar een nieuwe omgeving. Spelers vliegen dwars door vele lagen beton, meerdere straaljagers en puntige ijsrotsen. Net als de super moves is het heerlijk om deze transities te ontdekken tijdens het spelen, want ze zijn vaak erg extreem. Jammer is wel dat deze momenten grafisch veel zwakker zijn. De diverse arena’s en omgevingen zien er best netjes uit en ook het vechten zelf loopt mooi gesmeerd, maar bij sommige tussenfilmpjes en overgangen tussen levels is het visueel een stuk minder gelikt. Gelukkig maakt de lompe actie veel goed.

Battles en S.T.A.R. Labs

Qua content staat Injustic zeker zijn mannetje. Naast een singleplayer en offline versus-modus zijn er nog Battles, waarin je tegen een bepaalde reeks vijanden mag vechten. Vergelijkbaar met de ladders van vijanden uit Mortal Kombat. Het wordt echter nóg uitgebreider met de uitdagingen van de S.T.A.R. Labs. Elk personage heeft een tiental uitdagingen, wat dus betekent dat er 240(!) verschillende uitdagingen voor je klaarstaan. Elke uitdaging kent drie doelstellingen, elke behaalde doelstelling levert een ster op en het laat zich raden hoe verslavend dit kan werken.

Helaas heeft de online multiplayer één groot minpunt: menselijke tegenstanders. Het valt al snel op dat de game soms wat balans mist en de meest irritante trucjes worden uit de kast getrokken om een gevecht maar winnend af te sluiten. Geen lol aan, maar blijkbaar voelen mensen zich op deze manier heel goed. Zo gebeurde het meerdere keren dat ik tegenover een Deathstroke-speler kwam te staan, die alleen maar op afstand blijft en je continu tegen de grond schiet met z’n machinegeweer. Je moet het maar leuk vinden om zo te winnen, maar dit is iets wat jammer genoeg wel aan de orde van de dag is. Spelen tegen bekenden is dan ook een stuk leuker en kan nogal wat ergenis voorkomen.

Conclusie

Injustice: Gods Among Us is al met al een toffe vechtgame geworden. Je krijgt 24 zeer verschillende personages voorgeschoteld, van bekende gezichten als Batman, Superman en Green Lantern tot de voor velen wat minder bekende namen als Sinestro, Black Adam en Killer Frost. Uiteraard zal het aanbod met DLC vergroot gaan worden, maar met 24 speelbare superhelden en -schurken is er veel te kiezen. Het vechten is vlot, interactief en vooral lekker extreem. Het blijft heerlijk om iemand de arena uit te rammen en het succesvol plaatsen van een super move is keer op keer genieten. Misschien is het jammer dat elk personage maar één ultieme actie heeft, maar dat mag de pret niet drukken. Qua content heeft de game ook veel te bieden, vooral dankzij de 240 S.T.A.R. Labs-uitdagingen. Helaas valt de game in de online multiplayer door de mand. De balans is soms wat zoek en het zit helaas in de natuur van sommige spelers om elk trucje tot vervelens toe uit te buiten. Toch mag dat de pret niet drukken, want Injustice: Gods Among Us is zeer vermakelijk en verdient een mooie 8.