Sonic & Sega All-Stars Racing

Sonic, dat ene blauwe stekelvarkentje, die we allemaal kennen van zijn klassieke en zijn minder klassieke games, is weer terug. Deze keer met vriendjes. Sonic & Sega All-Stars Racing brengt de speler in een Mario Kart-esque wereld, waarin de race naar de eerste plek beslecht wordt met vreemde wapens en nog vreemdere karakters. Omdat ik niet zo’n Sonic-fan ben, zeker niet na de laatste paar games, ging ik de game spelen met een flinke tegenzin.

Back to the basics

Dit soort games zijn nooit mijn ding geweest. Ik hou namelijk van mooie graphics, een goed verhaal, bombastische soundtrack en een vette gameplay. Hoewel ik me goed kon vermaken met Mario Kart was het niet wat ik zocht in games. Misschien was het wel te simpel. Je racet, je maakt een doosje of blokje kapot en je krijgt een wapen of een power-up. Mijn mening is na het spelen sterk veranderd.

Hoe verschillend kan het zijn, de ene week speel je Heavy Rain en de andere week kart je weer vrolijk met Sonic over een virtueel circuit. Ik hoefde geen vingerkrommende en knokkelknarsende knoppencombinaties in te drukken, maar kon gewoon met één knop vooruit gaan en met een ander knopje driften en een wapen gebruiken. Een hele verandering, en zeker een aangename.

Aangenaam verrast

Sonic & Sega All-Stars Racing heeft me echt verrast. Ik dacht dat het een slap aftreksel zou zijn van andere kart-games, maar deze All-stars staan hun mannetje in dit wereldje. De game gebruikt de herkenbaarheid van de kiesbare racers. Denk hierbij aan natuurlijk Sonic, AiAi van Super Monkeyball, maar ook Ryo Hazuki van de Dreamcast-game Shenmue. Er is echt keuze te over. Daarnaast kun je op de meest bijzondere banen rijden. Van racebanen van Sonic tot aan een ingewikkeld complex van Super Monkeyball.

De game zelf racet erg lekker. Zoals boven al aangegeven, je geeft gas, maakt een doosje kapot, je schiet een wapen en zo win je hopelijk een race. De game ziet er leuk en kleurrijk uit en het bestuurt lekker. Je kunt driften in de bocht om een boost te krijgen en dat was eigenlijk het enige waar ik heel eventjes moeite mee heb gehad. Door races te winnen krijg je SEGA-miles. Hiermee kun je weer nieuwe liedjes, personages en racebanen kopen. Zo blijft het geheel leuk uitbreidbaar, waardoor je je niet snel zal vervelen. Ook kun je naast de reguliere races ook een aantal uitdagingen aangaan. Nou ja, een flink aantal uitdagingen. Zo moet je bijvoorbeeld bij één van de uitdagingen de zeer bekende ringetjes verzamelen binnen een bepaalde tijd. Soms frustrerend lastig, maar erg verslavend.

Multiplayer is leuk!

Natuurlijk hoort ook bij een game als dit een multiplayer-mode. Ik ging dus online om dit maar eens te checken. Het menu van de online mode is erg overzichtelijk. Je ziet uit welk land de host komt en dit is natuurlijk mooi als je met andere Nederlanders wilt racen. Voor de rest is online gamen gewoon precies hetzelfde als de singleplayer. Mocht je geen internet hebben, of gewoon geen zin hebben om tegen onbekenden te racen, geen nood! Nodig wat vrienden uit thuis, haal wat te eten en te drinken en ga lekker met zijn vieren tegen elkaar in split-screen. Het scherm wordt gewoon in vieren gedeeld en hoewel dit soms lastig is, is het nog steeds leuk om zo te spelen.

Conclusie

Sonic & Sega All-Stars Racing is zoals ik al zei gewoon weer een kart-game. Is dat echt een minpunt? Niet echt, omdat ondanks dat we dit al veel vaker hebben gezien, Sonic & Sega All-Stars Racing toch verrast en erg lekker speelt. De besturing is lekker simpel en dat maakt de game gewoon lekker om te spelen. Geen gezeur met moeilijke verhaallijnen, maar gewoon lekker racen. De uitdagingen die je kan doen zijn leuk en zeer verslavend en de multiplayer is zowel leuk om online als offline te doen. Deze game begon ik te spelen met tegenzin, maar heeft me echt aangenaam verrast door de simpliciteit, de kleurrijkheid en de toegankelijkheid.