Silent Hill: Shattered Memories

Echt waar, ik ben de verkeerde maar ook juist de perfecte persoon om een game als Silent Hill: Shattered Memories van een test te voorzien. Ik hou helemaal niet van horror – ik ben niet zo van het schrikken namelijk. Maar het kan juist in het voordeel werken om horror te reviewen. Hoewel het even doorbijten was, is het enthousiasme over deze game er zeker wel.

Verdulleme, ik ben m’n dochter kwijt

Silent Hill is altijd al een serie geweest voor de horrorfan. Je wezenloos schrikken op onverwachte, maar toch zeer verwachte momenten, nooit maar toch altijd weten wat en dát er iets gaat gebeuren. Je trapt er altijd in: onderhuidse spanning. Shattered Memories is zo’n titel. De game is gedeeltelijk gebaseerd op het eerste deel uit de serie, maar kent net wat andere plottwisten en bepaalde hoofdrolspelers hebben een iets andere rol. Je speelt met Harry Mason, een man die zijn verhaal bij de psychiater vertelt. Door een sneeuwachtige omgeving rijdt een eenzame auto met Harry en zijn dochtertje Cheryl erin. Deze raakt in de slip en komt tegen een hek tot stilstand. Harry raakt bewusteloos en als hij bij zinnen komt, merkt hij dat zijn dochtertje is verdwenen. Vanaf dat moment begint de slopende zoektocht naar Cheryl in het donkere Silent Hill, vol vreemde schepsels. Harry vertelt het verhaal zelf, vandaar dat je af en toe terugkeert naar de praktijk van de psychiater.

Ik maak ‘m gek

Mason is bij deze kwakzalver beland omdat hij gek wordt. Hij denkt dat zijn dochter belt, dat hij zijn dochter ziet en hij hoort rare geluiden. De psychiater zal je vragen stellen die je ook daadwerkelijk moet beantwoorden, soms moet je een ‘True or False’ lijst invullen of zelfs een tekening inkleuren. Al deze acties hebben consequenties voor het verhaal en de profilering van de game. Elke scène kan anders verlopen en dat maakt deze Silent Hill erg interessant.

Als je in het dorp rondwandelt, hangt er altijd zo’n kille sfeer. Een donker, sneeuwachtig gebied met veelal afgesloten wegen en ongure buurten en gebouwen. Gelukkig heb je een zaklamp op zak. Je komt echter personages tegen die nooit helemaal normaal reageren, maar je wel tips geven. Het is vooral veel onderzoeken, voicemails afluisteren, foto’s maken en vreemde geluiden volgen. Shattered Memories geeft ook een heel interactief gevoel. Deuren openen moet je met het pookje doen, schuifjes van sloten moet je vastpakken en opzij bewegen, jasjes openritsen waar sleutels verborgen zitten, allemaal van die kleine dingen die een game gedetailleerd maken en je volledig meesleuren in de gebeurtenissen – ik hou van Fahrenheit en Heavy Rain.

Psychiatrische tikken

Doordat deze Silent Hill een dermate sterk verhaal heeft, speelt het op een hele subtiele manier. Onderzoeken en puzzels oplossen zijn erg vermakelijk en je stuit elke keer op nieuwe details. Je kunt in dit spel niet vechten, dus als je gekke wezens tegenkomt, kun je ze enkel van je afslaan, hard wegrennen of jezelf verstoppen. Shattered Memories is daarom ook wat gefocust op actie. Het beeld kleurt ijzig blauw, doorgangen beginnen te schitteren en dan is het rennen geblazen. Meerdere wezens komen achter je aan en je kunt ze blokkeren door voorwerpen om te gooien, door deuren te rennen en over hekken te springen; dat remt ze af. Het zijn elke keer echt ontzettend spannende momenten, maar dat is eigenlijk de gehele game. Ik ben me meerdere keren wezenloos geschrokken door plotse geluiden of schepsels die opeens voor mijn neus stonden.

De game ziet er netjes uit, heeft een ongelooflijk grille sfeer en de muziek zorgt voor geweldige spanningen. Daar is weinig op aan te merken, buiten dat de besturing niet vlekkeloos is op de PlayStation Portable. De camera kun je niet afzonderlijk bewegen. Je bestuurt Mason totaal met het pookje, dus af en toe zit je lichtelijk te klooien in wat krappere ruimtes. Dit is echter zeker niet funest voor de game.

Conclusie

Hoewel ik vaak sceptisch ben over het horrorgenre, kan ik zeggen dat ik uitermate positief ben over deze Silent Hill-game. De grimmige sfeer is om te snijden, het verhaal is zeer sterk, kent psychologische diepgang en wordt ook op een gemoedelijke manier verteld. De muziek en verscheidene geluiden in het spel zorgen voor extra spanning en adrenaline. Ik schrik vrij snel, maar stiekem is het een lekker gevoel weg te moeten rennen voor vage schepsels. Ook de puzzels en de zoektocht naar Cheryl blijven je boeien; het is niet te moeilijk, maar juist vermakelijk. Silent Hill: Shattered Memories ziet er netjes uit, speelt buiten wat oneffenheden met de controls toch prima weg en de liefhebber kan absoluut wat uurtjes genieten.