Tales of Vesperia

De Tales-serie heeft geen hele grote naamsbekendheid, maar de serie heeft wel enkele goede games voortgebracht. De nieuwste telg Tales of Vesperia is de eerste Tales-game voor de Xbox 360. Of het spel ook de magie van de vorige delen met zich mee draagt, kun je in deze review lezen…

Een verhaal als geen ander

Tales of Vesperia speelt zich op de planeet Terca Lumireis af. De bewoners van deze planeet gebruiken zogenaamd Blastia’s om hun steden te beschermen. De planeet zit namelijk vol met monsters die voor de mensen buiten de steden een groot gevaar zijn. Jij speelt met Yuri Lowell, een jongen uit een arme wijk die goed kan vechten. Yuri heeft de taak om een gestolen Blastia terug te krijgen, maar hierdoor raakt hij in grote problemen. Yuri wordt in de gevangenis gegooid en tijdens zijn ontsnapping komt hij Estelle tegen. Estelle heeft niet veel van de buitenwereld gezien, maar is ook op de vlucht. Ze vervolgen hun reis samen, maar Estelle blijkt echter krachten te hebben waar de bewoners van de planeet niet blij van worden.

Het verhaal van Tales of Vesperia komt langzaam op gang, maar als het eenmaal spannend is zwakt het niet meer af. Vele spelers zullen het gevoel wel kennen dat je nog even wilt doorspelen om nog een klein stukje van het verhaal te ontfutselen en dit gevoel komt bij Tales of Vesperia vaak naar boven. In het spel wordt dit gevoel mede gecreëerd door de band die je met de characters opbouwt. Ontwikkelaar Namco Bandai heeft er namelijk voor gezorgd dat elk character een geheel eigen personaliteit heeft. Dit komt vooral in de filmpjes en gesprekken goed naar voren. Yuri is bijvoorbeeld koppig, trouw en sarcastisch terwijl Estelle juist weer slim, onzeker en naïef is. Zelfs de hond Repede heeft een geheel eigen personaliteit. Hij denkt namelijk dat hij meer een mens dan een dier is. Tijdens je reis kom je nog veel meer personages tegen en je zult zien dat ze allemaal verschillend zijn. Al deze verschillende personaliteiten brengen de characters echt tot leven en hierdoor krijg je zelfs medeleven en compassie voor de characters.

Ook hier vechten

Net zoals in bijna elke andere RPG staat de gameplay van Tales of Vesperia voor een groot deel in het teken van vechten. In de gevechten kunnen jij en je teamleden gaan en staan waar je wilt. Je speelt samen met Yuri en een team van drie computergestuurde characters. De AI van de computergestuurde characters is goed en je kunt dus ook veel hulp van jouw team verwachten. Gaandeweg worden jij en je teamleden steeds sterker. Zo krijg je steeds sterkere aanvallen, maar ook nieuwe Artes. Dit zijn magische aanvallen en spreuken die bijvoorbeeld veel schade kunnen aanrichten of juist teamleden extra gezondheid kunnen geven. Wat je hier leest klinkt misschien niet allemaal erg vernieuwend, maar het vechtsysteem werkt simpelweg goed. Dat het niet veel nieuws doet maakt wat mij betreft dan ook weinig uit. Het systeem heeft wel één groot voordeel ten opzichte van de systemen van andere games. Je kunt namelijk veel vijanden ontlopen. Als je dus snel door wilt spelen of weinig gezondheid meer hebt, kun je snel naar de volgende stad rennen en word je niet gedwongen om toch te vechten.

Het technische aspect

Namco Bandai heeft op het grafische gebied een uitmuntend resultaat weten neer te zetten. Vanaf het moment dat het spel start word je steeds opnieuw verrast door mooie graphics en effecten. Door het gebruik van cel-shaded graphics lijkt het spel net een gedetailleerde cartoon en de Japanse character art laat mij meteen aan verschillende manga-series denken. Door de mooie graphics en de sterke sfeer blijven je ogen aan de buis gekluisterd en komt de wereld ook echt tot leven.

Ook het geluid van Tales of Vesperia is overweldigend. Vooral de goede voice-overs zorgen er voor dat het spel een plezier voor de oren is. De stemmen van de characters dragen veel emotie en zorgen vaak genoeg voor een lach op je gezicht. Vooral de sarcastische opmerking van Yuri zijn erg goed. Het is alleen jammer dat de uitspraken aan het einde van een gevecht vaak hetzelfde zijn en dit leidt er dan ook toe dat je de statistieken van een gevecht al snel wegdrukt. Ten slotte is de soundtrack van het spel ook niet verkeerd. De nummers zijn rustig, simpel en zetten de gevoelens die je als speler hebt om naar muziek.

Conclusie

Tales of Vesperia is een geweldige nieuwe RPG voor de Xbox 360. Van het spannende verhaal, de fantastische graphics en het goede geluid kunnen vele andere games nog wat leren en dit zijn dan ook de punten waar het spel in uitblinkt. Origineel kan ik het spel echter niet noemen, want het spel lijkt veel op de voorgangers uit de Tales-serie en andere (J)RPG’s. Ook komt het spel met totaal geen nieuwe features op de proppen. Ik heb het eindcijfer hier echter niet lager voor laten uitvallen, want Tales of Vesperia is namelijk gewoon een zeer degelijke en ouderwetse RPG. Als RPG-fan kan ik dan ook iedereen die ook maar iets van het RPG-genre leuk vindt aanraden dit spel zo snel mogelijk in huis te halen.