Yoshi’s Island DS

Het is bijna niet meer voor te stellen, maar er was een tijd dat je nog geen HD-TV’s had, de naam Xbox was nog niet eens verzonnen en er werd al helemaal niet gedacht aan het maken van de Blu-Ray disc. In die tijd speelde je geen games als Red Steel of World of Warcraft, maar moest je het doen met een game als Super Mario World 2: Yoshi’s Island. In Yoshi’s Island konden de gamers voor het eerst kennis maken met Yoshi, en het was liefde op het eerste gezicht…

Yoshi’s Island toen

Het begon voor Nintendo natuurlijk allemaal met Mario, een klein opdondertje met een rode pet en een flinke snor. Maar na een tijdje was het tijd voor iets nieuws, iets wat de wereld nog nooit had gezien, namelijk een Yoshi! Yoshi’s taak was om Mario veilig van A naar B te brengen, muntjes te verzamelen en natuurlijk als einddoel het redden van Mario’s broer Luigi.

Daar ging je dan, op pad met Yoshi terwijl Baby Mario lekker aan het chillen was achterop de rug van de dino. Samen met je baby was het de bedoeling om zoveel mogelijk muntjes te verzamelen en geheime gangen te ontdekken. Maar het belangrijkste was misschien nog wel Yoshi’s specialiteit, namelijk het inslikken van je tegenstanders om er vervolgens eieren van te maken die je vervolgens af kan schieten naar je tegenstanders of muntjes op moeilijk bereikbare plekken.

Iets dat we nu zo’n elf jaar later allemaal wel weten, is dat Super Mario World 2: Yoshi’s Island een regelrechte topper was en dat het spel zich een echte klassieker mag noemen. De simpele en vrolijke gameplay bleken de perfecte combinatie te zijn en nu, zo’n elf jaar later, heeft Artoon geprobeerd om Yoshi’s Island succesvol over te brengen van de SNES naar de Nintendo DS

Yoshi’s Island 11 jaar later

Wat je je natuurlijk af gaat vragen, is waarom de mensen bij Artoon überhaupt Yoshi’s Island aan hebben gepast en niet gewoon het complete spel hebben geport naar de DS. De verklaring daarvoor is heel simpel, want ze vonden simpelweg dat de nieuwe technologie open stond voor een paar goede veranderingen en uitbreidingen in de game, maar als je iets doet, doe het dan goed! Want het is natuurlijk wel allemaal leuk en aardig zo’n touchscreen, maar als je hem nergens voor gebruikt is het in mijn ogen een enorme gemiste kans. De enige manier waarop de touchscreen wordt gebruikt is als extra scherm, waardoor je zicht op de werelden misschien wel twee keer zo groot is, maar je helpt er wel de magie van de DS mee om zeep! De hele game speel je namelijk gewoon verder met de knoppen en dat is toch jammer…

Maar buiten het feit dat Artoon niet zo heel lekker om is gegaan met de DS functies, zijn er toch ook een heleboel positieve puntjes op te noemen over deze game. Zo is het spel, ik had ook niet anders verwacht, een behoorlijk stuk uitgebreider dan het eerste deel. Het spel bevat nog meer werelden waarin je je een weg moet zien te banen en natuurlijk is ook de gameplay grondig onder handen genomen. In het eerste deel kon je namelijk alleen spelen met baby Mario, maar in dit deel zijn ook baby Peach, baby Bowser, baby Wario en baby Donkey Kong speelbaar. De toevoeging van deze ‘characters’ brengt ook weer de nodige nieuwe eigenschappen voor Yoshi met zich mee. Je speelt de verschillende baby’s naarmate het spel vordert vrij en de baby’s hebben ieder hun unieke vaardigheden die je op de juiste manier moet combineren. Zo moet je de lianen zien te overwinnen met de behaarde armen van Donkey Kong en heb je juist de schattige roze parasol van Peach nodig om op te stijgen door de wervelwinden.

Buiten de ietwat veranderde gameplay, is er ook de beschikking over de nodige minigames. Deze minigames zijn te unlocken door in de verschillende levels een gesloten deur met de juiste sleutel open te maken. Eenmaal binnen krijg je een missie die je zo snel en zo goed mogelijk moet zien te voltooien. Doe je dit, dan unlock je de minigame en ontvang je een speciaal item dat je nodig hebt als je het hele spel compleet uit wilt spelen. Hoe makkelijk sommige games ook lijken, zoals het zo snel mogelijk wegschieten van obstakels met eieren, toch kan het soms behoorlijk frustrerend zijn als die #$%@ dino met zijn gefladder niet doet wat jij wilt, achja het leven is hard.

De conclusie

Dat Yoshi’s Island op de SNES een doorslaand succes was, daar kunnen we het allemaal over eens zijn, maar over Yoshi’s Island DS ben ik toch iets minder tevreden. Ik vind dat Yoshi’s Island op de SNES alles eruit haalde wat erin zit, maar de DS versie haalt niet het onderste uit de kan. Dit heeft er in mijn ogen voor gezorgd dat Yoshi’s Island 2 de magie, die in het eerste deel wél zo erg aanwezig was, verloren heeft. Yoshi’s Island DS is gewoon een lekker makkelijk en vrolijke platformer waar menig gamer een hoop plezier van zal hebben en zeker de moeite van het vragen aan de kerstman waard.
Ook Yoshi’s Island DS bewijst dat een opgevijzelde versie van een klassieke game het bij lange na niet haalt bij het origineel. Een klassieker als Yoshi’s Island hoort gewoon thuis op de SNES, punt uit.